Τι ακριβώς είναι μια Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διάθεσης Απορριμμάτων; Γιατί ΟΕΔΑ και όχι καύση των απορριμμάτων;

Μια ΟΕΔΑ αποτελείται από ένα εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης και χώρο υγειονομικής ταφής των υπολειμμάτων της. Υπενθυμίζεται ότι το πρόγραμμα του ΕΣΔΚΝΑ προβλέπει τη λειτουργία μιας ΟΕΔΑ, δυναμικότητας 1.000 τόνων ημερησίως στην περιοχή Μεσογείων - Λαυρεωτικής και μιας άλλης, ίδιας δυναμικότητας, στη Βόρεια, Βορειανατολική Αττική. Να σημειώσουμε, ωστόσο, ότι η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΤΕΔΚΝΑ της 1ης Γενάρη 1993 προέβλεπε να συνεχίσει η περιοχή Ριτσώνας να εντάσσεται στο μελετητικό αντικείμενο για την εξεύρεση χώρων, κάτι που ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ αποκλείει κατηγορηματικά.

Ο σχεδιασμός του ΕΣΔΚΝΑ, που αφορά στην τροφοδοσία των τριών ΟΕΔΑ, μέσω των Σταθμών Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ), προβλέπει συγκεκριμένα: Η ΟΕΔΑ Ανω Λιοσίων θα δέχεται τα απορρίμματα του ΣΜΑ Σχιστού και του ΣΜΑ Δυτικής Αττικής. Η ΟΕΔΑ Βόρειας - Βορειανατολικής Αττικής θα δέχεται τα απορρίμματα του ΣΜΑ Ελαιώνα και του ΣΜΑ Βορείων Προαστίων, ενώ η ΟΕΔΑ Μεσογείων θα δέχεται τα απορρίμματα του ΣΜΑ Υμηττού και του ΣΜΑ Βεϊκου. Υπολογίζεται, πως θα υπάρξει πλήρης κατανομή των διακινούμενων φορτίων, ώστε η κάθε ΟΕΔΑ να υποδέχεται ημερήσιο φορτίο ίσο με ένα τρίτο της ημερήσιας παραγωγής απορριμμάτων στην Αττική, δηλαδή κάθε ΟΕΔΑ θα απορροφά μέσο φορτίο 1.200 τόνους απορριμμάτων.

Σύμφωνα με το σχεδιασμό του ΕΣΔΚΝΑ, η λειτουργία Ολοκληρωμένων Εγκαταστάσεων Διαχείρισης Απορριμμάτων, σε αντίθεση με μια μονάδα καύσης, είναι περιβαλλοντικά φιλική. Οπως μας πληροφορεί ο Μπάμπης Ζιώγας, πολιτικός μηχανικός, διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών του ΕΣΔΚΝΑ, μια μονάδα καύσης, όσο εξελιγμένα συστήματα κι αν διαθέτει, εκπέμπει και παράγει μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων αέριων ρύπων και τοξικών στερεών αποβλήτων, κάτι που, ειδικά για την περιοχή της Αττικής, πρέπει να θεωρείται απαγορευτικό. Επιπλέον, είναι έντονα ρυπογόνες οι αναπόφευκτες και σχετικά συχνές - ακόμη και για μια σύγχρονη μονάδα καύσης - διακοπές για την τακτική συντήρηση των διαφόρων τμημάτων μιας μονάδας καύσης και η έναρξη της επαναλειτουργίας τους.

Ο σχεδιασμός του ΕΣΔΚΝΑ προβλέπει, ακόμη, τη διατήρηση και αποθήκευση του παραγόμενου RDF (σ.σ. το μετά την ανακύκλωση καύσιμο υλικό) για μεγάλο χρονικό διάστημα και την οικονομική του μεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις, κάτι που δεν μπορεί να εγγυηθεί μια μονάδα καύσης, αρκετά δύσκαμπτη σε προσαρμοστικές αλλαγές.

Από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού επεξεργασίας και διάθεσης, που απαιτείται για την υλοποίηση του σχεδιασμού του ΕΣΔΚΝΑ, μπορεί να κατασκευαστεί σωστά στη χώρα μας, ενώ στην περίπτωση της καύσης είναι εισαγόμενο, που συνεπάγεται περισσότερο συνάλλαγμα προς εξαγωγή, λιγότερη εργασία για τα ελληνικά χέρια, λιγότερη απασχόληση για το εγχώριο επιστημονικό δυναμικό. Τέλος, οι συχνές θερμοκρασιακές αναστροφές είναι αποτρεπτικές για τη λειτουργία μιας μονάδας καύσης.

Τις διαβεβαιώσεις εμπορικών εκπροσώπων των διαφόρων τεχνολογιών της καύσης ότι αποτελεί την άμεση προοπτική για τις ανεπτυγμένες δυτικές χώρες, ανατρέπει η ίδια η εξέλιξη των πραγμάτων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου η μέθοδος της καύσης αντικαθίσταται σιγά σιγά από την ανακύκλωση.