Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι τρόπος ζωής, μεράκι, αγάπη, πόνος, προσπάθεια, θέληση, μελέτη. Η βιοσυντήρηση, όμως, ως επαγγελματικό ζητούμενο, καθιστά τη δουλιά του ηθοποιού μια πολύπαθη Οδύσσεια. Στο "καθεστώς" της ελεύθερης θεατρικής αγοράς, όπου ισχύει ο κανόνας της εμπορευματικής αξίας του εργαζόμενου, το όνειρο "ρίχνεται" στις καθημερινές μάχες για την επιβίωση."Φύσει αγαθός", αλλά θέσει "ταλαίπωρος", ο ηθοποιός αντιμετωπίζει σκληρές συνθήκες εργασίας. Ανεργία και ανασφάλεια, περιοδική απασχόληση, πολύμηνη καθυστέρηση δεδουλευμένων, ανυπαρξία συμβάσεων και κανόνων στο τηλεοπτικό πεδίο εργασίας. Η ανεργία "χτυπά" δύο φορές το χρόνο τον κλάδο των ηθοποιών. Μπορεί να θαυμάζουμε τα εξώφυλλα, τους σταρ, τις λάμψεις, να ψυχαγωγούμαστε σε μια πλατεία θεάτρου ή να διασκεδάζουμε στο σπίτι μας βλέποντας τηλεόραση, αλλά πίσω από την κάμερα και όταν σβήνουν τα φώτα, υπάρχει ο ίδιος μόχθος, ο ίδιος κόπος, η ίδια ανασφάλεια που υφίσταται ο κάθε εργαζόμενος.

Οσο, όμως, είναι κανείς νέος έχει την ελπίδα πως μια καλύτερη μέρα θα ξημερώσει. Κάποιο σίριαλ, κάποιο θέατρο θα εξασφαλίσει για ένα διάστημα τα προς το "ζην". Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι ηθοποιοί, δάσκαλοι και μάστοροι, που γι' αυτούς η αυλαία έπεσε, τα φώτα έσβησαν, η συλλειτουργία και η μυστική επαφή τελείωσαν για πάντα. Η σκληρότητα των καιρών και η αδιαφορία της πολιτείας τούς στερούν τη λάμψη και τη συνάθροιση. Ζουν σε κάποιο ίδρυμα απόρων, ή σε κάποιες υπόγειες γκαρσονιέρες, μέσα στο σκοτάδι, στη μοναξιά και την εγκατάλειψη.Για τους ανθρώπους που συνήθισαν στο φως, στο κοινό, στην κοινωνική ζωή, αυτό είναι αβάσταχτο. Η εικόνα, που έχει διαμορφωθεί στο ευρύ κοινό για την οικονομική ευμάρεια ορισμένων ηθοποιών, είναι πλαστή και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, για τη συντριπτική πλειοψηφία των ηθοποιών.

Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος, όχι μόνο δεν εξασφάλισε στους ηθοποιούς το στοιχειώδες δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, που είναι η ασφάλιση, αλλά και σήμερα που θα μπορούσε να εξασφαλίζει σ' αυτούς μια αμοιβή, με βάση τα συγγενικά τους δικαιώματα που απορρέουν από το Νόμο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, 2121/93, δε γίνεται, αφού η πολιτεία αδιαφορεί για την εφαρμογή του νόμου. Τρία χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου και οι ηθοποιοί εξακολουθούν να μην εισπράττουν ούτε μια δραχμή για τις ταινίες που παίζονται. Κι ενώ τα κανάλια κερδίζουν δισεκατομμύρια, υπάρχουν ηθοποιοί που παίρνουν 60.000 δρχ. σύνταξη και μ' αυτά πρέπει να πληρώσουν νοίκι, λογαριασμούς και να συντηρηθούν. Οποιος νομίζει ότι μπορεί κανείς να ζήσει με αυτά τα χρήματα, σίγουρα ζει σε άλλη χώρα.

Η κυβέρνηση παρακολουθεί απαθής, ανίκανη να παρέμβει, όπως έχει υποχρέωση, για να λειτουργήσουν οι νόμοι της πολιτείας. Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, πέρα από ευχές, αδυνατεί να παρέμβει ουσιαστικά. Ετσι οι ηθοποιοί, παλαίμαχοι οι περισσότεροι - αυτοί που σφράγισαν την πιο λαμπρή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου, που αποτύπωσαν με την τέχνη, την αμεσότητα και το χιούμορ, την κοινωνία της εποχής τους, βρίσκονται για άλλη μια φορά στη γωνία.

Γι' αυτούς τους ανθρώπους, με τις πενιχρές συντάξεις, που υποχρεώνονται να ζουν σε ιδρύματα ή σε υπόγειες γκαρσονιέρες, η πολιτεία αδιαφορεί. Αλλωστε, δεν είναι μόνο αυτοί για τους οποίους η πολιτεία αδιαφορεί. Ολοι οι συνταξιούχοι υποφέρουν και το ξέρουμε. Το Ταμείο Αλληβοήθειας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΤΑΣΕΗ) δεν μπορεί να περιμένει με σταυρωμένα χέρια, ελπίζοντας κάποια στιγμή η πολιτεία να μεριμνήσει. Χρόνια τώρα, η διοίκηση του ΤΑΣΕΗ αγωνιά και την απασχολεί ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να βοηθηθούν οι απόμαχοι συνάδελφοί τους.

Αν μπορούσε να δημιουργηθεί ένα σπίτι, που θα φιλοξενεί αυτούς του ηθοποιούς, οι οποίοι τόσα συνεισέφεραν στην τέχνη και τον πολιτισμό αυτού του τόπου! Και, επιτέλους, το όραμα και το όνειρο πολλών χρόνων και πολλών ηθοποιών πήρε μορφή και σήμερα, οι ηθοποιοί "ρίχτηκαν" στη μάχη, για να δώσουν σάρκα και οστά σ' αυτό το όνειρο, που θα ανακουφίσει κάποιους συναδέλφους τους. Το όνειρο λέγεται "Σπίτι του Απόμαχου και Ενεργού Ηθοποιού".

Πολλοί ηθοποιοί, τάσσονται αλληλέγγυοι στην ανθρώπινη και συναδελφική προσπάθεια του ΤΑΣΕΗ,για τη δημιουργία ενός ζεστού, ανθρώπινου "Σπιτιού", που θα στεγάσει μέσα του όλα τα περασμένα, αλλά και τα μελλοντικά όνειρα των εργατών, κύρια των αφανών, του πολιτισμού. Εχει δημιουργηθεί μια επιτροπή που διενεργεί τις πρώτες ενέργειες που απαιτούνται για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού. Την επιτροπή αποτελούν: Ελένη Ανουσάκη, Ρίκα Διαλυνά, Μέλπω Ζαρόκωστα, Τζένη Ζαχαροπούλου, Λυκούργος Καλλέργης, Σπύρος Καλογήρου, Μαρία Κανελλοπούλου, Μάρθα Καραγιάννη, Βασίλης Κολοβός, Μάρω Κοντού, Βασίλης Κούκουρας, Νατάσα Μανίσαλη, Ελένη Μαυρομάτη, Φρέζη Μαχαίρα, Κώστας Ντίνος, Θάλεια Παπάζογλου, Τρύφων Παπουτσής, Σταύρος Παράβας, Ευαγγελία Σαμιωτάκη, Αννα Συνοδινού, Νατάσα Τσαγκαρισιάνου και Αννα Φόνσου.

Ηδη, το καταστατικό του Νομικού Προσώπου, με την επωνυμία "Σπίτι του Απόμαχου και Ενεργού Ηθοποιού",είναι έτοιμο και η νέα διοίκηση του ΤΑΣΕΗ θα προχωρήσει τις διαδικασίες, ώστε πολύ σύντομα να αρχίσει να λειτουργεί και τα όργανα του Νομικού αυτού Προσώπου να εργαστούν, ώστε σύντομα το "Σπίτι του Ηθοποιού" να λειτουργήσει και μέσα σ' αυτό, οι απόμαχοι της δουλιάς να συναντηθούν με τα "περασμένα" και να γλυκάνουν τις ασκήμιες της ζωής, μαζί με την πικρή γοητεία των γηρατειών, όλοι μαζί.

Οπως μας είπε ο Βασίλης Κολοβός,το ΤΑΣΕΗ έχει, ήδη, έναν κατάλογο κτιρίων που τους παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων για να επιλέξουν αυτό που ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές. Ενα κτίριο, δηλαδή, που θα μπορεί να στεγάσει αρκετές μικρές γκαρσονιέρες που θα παραχωρηθούν σε όσους έχουν απόλυτη ανάγκη. Επίσης θα διαμορφωθεί ένας χώρος "συνάντησης" όσων μένουν εκεί και άλλων συναδέλφων τους και ακόμη ένα θεατράκι, όπου θα μπορούν να ανεβάζουν κάποια έργα. Και, φυσικά, ένα εξοπλισμένο ιατρείο. Υπάρχουν, επίσης, κάποιες καταθέσεις χρημάτων και ένα αυτοκίνητο, σύνολο 8.000.000 δρχ., και παροχές υλικών και ανθρώπινης βοήθειας πολλών εκατομμυρίων, ενώ το καλοκαίρι θα γίνει μεγάλη εκδήλωση στο Ολυμπιακό Στάδιο, τα έσοδα από την οποία θα διατεθούν για το σκοπό αυτό.

"Εχω βάλει σκοπό της ζωής μου - λέει η Αννα Φόνσου - να βοηθήσω, ώστε να να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει το "Σπίτι του Ηθοποιού". Θα βοηθήσω οικονομικά, όσο μπορώ. Εχω, ήδη, παραχωρήσει κάποιο οικόπεδό μου και μετρητά λεφτά και θα τρέξω όσο χρειαστεί. Εχω ενεργοποιήσει όλους τους πλούσιους φίλους μου. Εχουν προθυμοποιηθεί και συνεισφέρει πολλοί συνάδελφοί μας, οι οποίοι όμως δε θέλουν να φαίνονται. Και πλέον, μαζί με το Ταμείο Αλληλοβοηθείας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, κάνουμε διάφορες ενέργειες, προκειμένου το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Προθυμοποιήθηκε να μας ακούσει και ο υφυπουργός Πρόνοιας και ο υπουργός Πολιτισμού και ελπίζουμε σε κάποια κρατική επιχορήγηση, γιατί δε θα μπορέσει διαφορετικά να λειτουργήσει".

"Παλιά - εξηγεί η Αννα Φόνσου - δε μας έβαζαν ένσημα. Πολλοί από μας δουλεύαμε για ένα πιάτο φαγητό. Επιπλέον δεν εισπράττουμε ακόμη τα συγγενικά μας δικαιώματα, από τα οποία θα μπορούσαν κάποιοι άνθρωποι να ζήσουν καλύτερα. Τα συγγενικά μου δικαιώματα, πάντως, τα έχω τάξει για το Σπίτι του Ηθοποιού". "Θα είναι πολύ ωραία διαμορφωμένο - λέει με ενθουσιασμό η Αννα Φόνσου - από τον Νίκο Σοφιανό,αρχιτέκτονα και μηχανικό. Θα φτιάξει τα δωμάτια με θέρμανση, θα υπάρχει ένα μικρό εστιατόριο, ένα θεατράκι, όπου θα ανεβάζουν έργα που ονειρεύτηκαν να παίξουν. Ενας φίλος μου, μας έχει παραχωρήσει ένα πούλμαν, που θα μπορούν να πηγαίνουν κάποιες εκδρομές, στα θέατρα, σε γιατρούς".

Οσο για το πότε θα είναι έτοιμο το "Σπίτι", η Αννα Φόνσου πιστεύει ότι "είναι θέμα πολιτείας πια. Αν μας βοηθήσει, θα γίνει γρήγορα. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο να δημιουργηθεί, αλλά και να συντηρηθεί. Οσες κι αν είναι οι συνεισφορές, χρειάζεται και η κρατική επιχορήγηση".

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ