Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε σε μερικά σημεία με την ταινία του Τσεν Κάιγκε "Αντίο παλλακίδα μου",που θα παρουσιάσει η ΕΤ-2 (23.30), πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι δυνατή, συγκλονιστική, θα λέγαμε, ταινία. Αλλωστε για γεγονότα της δεκαετίας του '60 είναι έντονα αμφιλεγόμενα. Πρόκειται για ταινία, που ενώ, καταγράφει την πολυκύμαντη ιστορία της Κίνας, έτσι όπως τη "διάβασε" ο σκηνοθέτης, για την περίοδο 1925 - 1980, το ενδιαφέρον της εστιάζεται στις προσωπικές σχέσεις: στη φιλία και τον έρωτα... Ο γιος μιας πόρνης μπαίνει οικότροφος στη σχολή της Οπερας του Πεκίνου, που μοιάζει περισσότερο με στρατιωτική σχολή. Παρά την αντίθεσή του επιλέγεται για ερμηνευτής γυναικείων ρόλων, που ταιριάζουν με τη φυσιογνωμία του. Ο νέος συνδέεται φιλικά με ένα συμφοιτητή του που ειδικεύεται στο ρόλο του βασιλιά. Εκείνος θα παίζει πάντα την παλλακίδα του. Η προσωπικότητά του διχάζεται, η αγνή φιλία εξελίσσεται σε παράφορο έρωτα, που μόνον εκείνος νιώθει, αλλά δε θέλει να παραδεχτεί. Υποφέρει. Οταν ο "βασιλιάς του" ερωτευτεί μια κοινή γυναίκα και θέλει να την παντρευτεί, η "παλλακίδα" θα αποκαλυφθεί. Ομως, εκείνος, δυνατός, συγκροτημένος, πιστός φίλος δε λυγίζει, δε λακίζει, δεν τον αφήνει. Αντίθετα τον παρηγορεί και τον διαβεβαιώσει ότι τίποτε δε θα αλλάξει τη σχέση τους, ούτε ακόμη ο γάμος του. Ομως, κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης όλα θα αλλάξουν, θα κλονιστούν, θα καταρρεύσουν. Και η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας ακόμη. Ετσι ισχυρίζεται ο σκηνοθέτης, που έζησε την αμφιλεγόμενη αυτή περίοδο. Πλημμυρισμένη στα χρώματα και στις νότες της κινέζικης όπερας, ξετυλίγεται η τραγική ιστορία ενός ανορθόδοξου ανθρώπινου τριγώνου. Η ταινία διακρίνεται για το άψογο κινηματογραφικό της ύφος, τις συγκλονιστικές ερμηνείες και τα υπέροχα χρώματά της. Με τους: Λέσλι Τσενγκ, Γκονγκ Λι, Ζαν Φεγκί. Η ταινία τιμήθηκε με το "Χρυσό Φοίνικα" των Καννών.