Τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 διεκδίκησαν έξι πόλεις. Το Αμστερνταμ, η Βαρκελώνη, το Λος Αντζελες, το Παρίσι, η Πράγα και η Ρώμη. Στην πραγματικότητα η γαλλική πρωτεύουσα δεν είχε αντίπαλο. Ο Πιερ Ντε Κουμπερτέν είχε γνωστοποιήσει από το 1921 στα μέλη της ΔΟΕ, την πρόθεσή του να γιορτάσει τα 30χρονα από την απόφαση για την αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, στο Παρίσι. "Θεωρώ δίκαιο, τα τριαντάχρονα από την αναβίωση των ιδεών του Ολυμπισμού, να γιορταστούν στην πόλη που τέθηκε ο θεμέλιος λίθος για τη διοργάνωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Με αφορμή το μεγάλο αυτό γεγονός, θα πρέπει για μένα και μόνο, να θυσιάσετε τα εθνικά σας συμφέροντα και να αποφασίσετε οι 9οι Ολυμπιακοί Αγώνες να διεξαχθούν στο Αμστερνταμ και οι 8οι στο Παρίσι", υπογράμμισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του. Προσωπικά ο Κουμπερτέν ήθελε να σβήσει από το μυαλό του τις άσχημες εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν από την αποτυχημένη διοργάνωση του 1900 στην ίδια πόλη και η Γαλλία να ενισχύσει τη θέση της για ηγεμονία στην Ευρώπη. Οχι τυχαία στα 25χρονα από την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1919, η ΔΟΕ από τη Λωζάνη απηύθυνε χαιρετισμό και θερμές ευχές στον Κλεμανσό.

Οι Γάλλοι άρχισαν με "τυμπανοκρουσίες" τη διοργάνωση των 8ων Ολυμπιακών Αγώνων. Πρωτοπόρες ιδέες και φανταστικά σχέδια καταφθάνουν καθημερινά στο Παρίσι. Η Οργανωτική Επιτροπή εξάγγειλε διαγωνισμό αρχιτεκτονικής, που βρήκε νικητή τον αρχηγό της ομάδας ράγκμπι και ασημένιο ολυμπιονίκη το 1920, Μ. Ντιούζαρικ. Το σχέδιό του προέβλεπε Στάδιο 100.000 θέσεων, συγκρότημα γυμναστηρίων για όλα τα αθλήματα, ακόμα και Ολυμπιακό Χωριό για 2.000 αθλητές. Ο καιρός περνούσε και τα εγκαίνια των έργων καθυστερούσαν ανεξήγητα. Χρειάστηκε η απειλή του Προέδρου της Γαλλίας προς την κυβέρνηση, ο οποίος ζήτησε τη μεταφορά των Αγώνων στο Λος Αντζελες, για να αρχίσει η κατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου "Κολόμπ", χωρητικότητας 60.000 θέσεων.

Στις 5 Ιούλη του 1924, το "Κολόμπ" άνοιγε τις πύλες του στα νιάτα όλου του κόσμου. Στο Παρίσι είχαν φτάσει 3.092 αθλητές από 44 χώρες. Για πρώτη φορά συμμετείχαν στους αγώνες η Ιρλανδία, το Μεξικό, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ουρουγουάη, οι Φιλιππίνες και το Εκουαδόρ. Παρά την αντίθετη άποψη του Κουμπερτέν, τα μέλη της ΔΟΕ δεν επέτρεψαν στη Γερμανία να πάρει μέρος στους Αγώνες, αλλά ούτε και στη Σοβιετική Ενωση.

Οι Αγώνες του Παρισιού στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία από πλευράς αγωνιστικού αποτελέσματος. Στο στίβο δημιουργήθηκαν 8 παγκόσμια και 14 Ολυμπιακά ρεκόρ. Στην κολύμβηση 4 τέσσερα νέα παγκόσμια ρεκόρ, ενώ οι νικητές και στα 11 αγωνίσματα βελτίωσαν τις Ολυμπιακές επιδόσεις.

Οι Αμερικάνοι που στην Αμβέρσα είχαν αισθανθεί την ανάσα των Φινλανδών, προετοιμάστηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Δημιούργησαν ακόμα και διάδρομο στίβου στο πλοίο που μετέφερε τους αθλητές στη Χάβρη. Οι προσπάθειές τους δικαιώθηκαν, κατακτώντας 12 χρυσά, 10 ασημένια και 10 χάλκινα μετάλλια. Το ίδιο εντυπωσιακοί ήταν και οι Φινλανδοί που κυριάρχησαν σε όλους τους δρόμους από τα 1.500μ. και πάνω. Ο Πάαβο Νούρμι αναδείχτηκε ήρωας των αγώνων με 5 χρυσά μετάλλια, ενώ ο Βίλε Ρίτολα που ζούσε και προετοιμάστηκε στις ΗΠΑ, κέρδισε τα 10.000μ., τα 3.000μ. με εμπόδια, ενώ κατέκτησε επίσης χρυσό μετάλλιο στο ομαδικό των 3.000μ. και ασημένιο στα 5.000μ. ομαδικό. Οι Φινλανδοί αθλητές κατέκτησαν συνολικά 10 χρυσά, 5 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια.

Μεγάλο συναγωνισμό επιφύλασσαν τα αγωνίσματα της κολύμβησης στην πισίνα "Τουρέλ". Πρωταγωνιστής ο Τζόνι Βαϊσμίλερ. Ο Αμερικανός που πρώτος ενσάρκωσε στον κινηματογράφο τον Ταρζάν, κυριάρχησε στα 100 και 400μ. ελεύθερο. Στα 100μ. άφησε πίσω του τους αδελφούς Καχανάμοκ από τη Χαβάη και στα 400μ. τον Σουηδό Αρν Μποργκ, ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 1.500μ. Ο Βαϊσμίλερ κατέκτησε το τρίτο του χρυσό μετάλλιο στα 4Χ200μ. ελεύθερο.

Δυο χάλκινα μετάλλια στη σκοποβολή επί κινούμενου στόχου που ήταν λαγός (!)

κατέκτησε ο Σουηδός Αλφρεντ Σβαν, που στις Ολυμπιάδες του 1912, 1920 και 1924 συγκέντρωσε συνολικά 3 χρυσά, 3 ασημένια και 3 χάλκινα μετάλλια. Ο πατέρας του, Οσκαρ, στο ίδιο αγώνισμα είχε κατακτήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908, 1912 και 1920, 3 χρυσά, 1 ασημένιο και 2 χάλκινα μετάλλια. Ανάλογο συμβάν με Ολυμπιονίκες πατέρα και γιο, είχε να γνωρίσει ο αθλητισμός από την Αρχαία Ελλάδα. Ο Ιπποσθένης ο Λακεδαιμόνιος μαζί με τον γιο του Ετοιμοκλή, αναδείχτηκαν 11 φορές ολυμπιονίκες στην πάλη, από το 632 μέχρι το 588πχ.

Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά δήλωσαν συμμετοχή 22 ομάδες. Ξεχώρισε για την τακτική και την τεχνική της η ομάδα της Ουρουγουάης, που στην προκριματική φάση συνέτριψε τη Γιουγκοσλαβία με 7 - 0. Στον τελικό η Ουρουγουάη νίκησε 3 - 0 την Ελβετία. Για την τρίτη θέση η Σουηδία νίκησε 3 - 1 την Ολλανδία.

Οι αγώνες του Παρισιού δημιούργησαν ρεκόρ προσέλευσης θεατών. Διατέθηκαν 625.821 εισιτήρια και οι εισπράξεις ανήλθαν σε 5,5 εκατ. φράγκα. Τα 1,8 εκατ. φράγκα εισπράχτηκαν από το ποδόσφαιρο, 1,5 εκατ. από τα αγωνίσματα του στίβου και 758 από το σύγχρονο πένταθλο που έκοψε όλα κι όλα 93 εισιτήρια.

Το Φθινόπωρο του 1924 η Γαλλία φιλοξένησε και τους 1ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ιδέα της διοργάνωσης είχε τεθεί προς συζήτηση το 1891 στη σύνοδο της ΔΟΕ στη Βουδαπέστη. Την πρόταση καταψήφισαν τα σκανδιναβικά κράτη, αυτά δηλαδή που δημιούργησαν τα χειμερινά σπορ. Οι αντιπρόσωποί τους φοβήθηκαν ότι θα υποβαθμίζονταν οι αγώνες που διεξάγονταν σε ετήσια βάση στο Χαλμενκόλεν, κοντά στο Οσλο. Στη Λωζάνη το 1921 αποφασίστηκε να διαχωριστούν τα χειμερινά αθλήματα από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων και να τελούνται σε ιδιαίτερη διοργάνωση. Η πρώτη διοργάνωση δόθηκε δοκιμαστικά στο Σαμονί της Γαλλίας. Οι αθλητές αγωνίστηκαν στο καλλιτεχνικό πατινάζ, στο πατινάζ ταχύτητας, στο χόκεϊ επί πάγου, στα χιονοδρομικά αγωνίσματα και στο τετραθέσιο έλκηθρο. Οι αγώνες σημείωσαν μεγάλη επιτυχί ,, με αποτέλεσμα στο συνέδριο της ΔΟΕ το 1925 στην Πράγα, να αποφασιστεί η μόνιμη τέλεση των αγώνων κάθε 4 χρόνια παράλληλα με τους θερινούς και να αρχίσει η αρίθμησή τους με πρώτη την Ολυμπιάδα του Σαμονί.