Ανεβαίνει επικίνδυνα και πάλι το θερμόμετρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Υπάρχει, βέβαια, η βάσιμη εκτίμηση, ότι πίσω από την αμοιβαία επίδειξη αδιαλλαξίας κρύβεται η πρόθεση των δύο κυβερνήσεων να προχωρήσουν στο διάλογο, όπως τον υπαγορεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η εκτίμηση ωστόσο, δεν αναιρεί το γεγονός, ότι οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας βρίσκονται μονίμως σε κατάσταση ασταθούς ισορροπίας και επομένως, η εκδήλωση ενός οποιουδήποτε αστάθμητου παράγοντα μπορεί να προκαλέσει έκρηξη. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών το επιβεβαιώνουν. Η οργάνωση "κρουαζιέρας" και "αντι - κρουαζιέρας" στις βραχονησίδες Ιμια, οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των θαλάσσιων χωρικών υδάτων, το χτεσινό επεισόδιο κατά την κοινοβουλευτική σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Ο κίνδυνος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, από τη στιγμή, που το πρόβλημα γίνεται αντικείμενο και της εσωκομματικής διαμάχης του κυβερνώντος κόμματος. Τις τελευταίες μέρες, αυτή η επικίνδυνη εμπλοκή του θέματος των ελληνοτουρκικών σχέσεων στις προσυνεδριακές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ έγινε ιδιαίτερα αισθητή. Πρωταγωνιστής ήταν και πάλι ο Θ. Πάγκαλος, που, κάνοντας λόγο για ανικανότητα της στρατιωτικής ηγεσίας κατά τη διάρκεια του επεισοδίου στις Ιμια, έριξε το γάντι στον Γερ. Αρσένη. Για να κάνει, μάλιστα, πιο έντονη την πρόκληση προς τον εσωκομματικό του αντίπαλο ο υπουργός Εξωτερικών προσδιόρισε και τον τύπο των αξιωματικών, που ο ίδιος επιθυμεί στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων: "Θέλω "Ράμπο" στο Στρατό και όχι στρατηγούς γραφείου"!

Την ίδια ώρα, όμως, που οι κυβερνώντες δε δίστασαν να παίξουν "παιχνίδια πολέμου", για να ανεβάσουν τις κομματικές τους μετοχές, ή να πλήξουν τους εσωκομματικούς αντιπάλους, χιλιάδες πολίτες πορεύτηκαν στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στα σχέδια της "νέας τάξης" στην περιοχή μας, στις αμερικανικές επεμβάσεις, στην πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση και πρόβαλαν την απαίτησή τους για μια πολιτική ειρήνης, φιλίας, ισότιμης συνεργασίας, με όλες τις γειτονικές χώρες και τους λαούς, μακριά από τον ασφυκτικό κλοιό της ιμπεριαλιστικής επιδιαιτησίας.

Αυτές οι χιλιάδες των μαραθωνοδρόμων της ειρήνης απαίτησαν μια άλλη πολιτική, μια πολιτική που θέλει πραγματική παλικαριά, μια παλικαριά που δεν έχει καμιά σχέση με τους ψευτοπαλικαρισμούς του Θ. Πάγκαλου, που φωνάζει μπροστά στις κάμερες των τηλεοράσεων και απειλεί θεούς και δαίμονες, όταν ανάβουν οι προβολείς της δημοσιότητας, ενώ βάζει την ουρά στα σκέλια μόλις αντικρίσει τους "ισχυρούς", είτε υπερατλαντικούς, είτε κοινοτικούς"εταίρους".