Κάστρο δεν ήταν, ούτε τείχη το προστάτευαν. Ενα σπίτι απλό ήταν κάπου εκεί σε κάποια γειτονιά του Υμηττού, που τρία παλικάρια της ΕΠΟΝ, το κατέστησαν ταμπούρι του αγώνα και της λευτεριάς.

Μέρα μνήμης η Κυριακή στους τρεις αμούστακους ΕΠΟΝίτες, τον Δημήτρη Αυγέρη,τον Κώστα Φωλτόπουλο και τον Θάνο Κιοκμενίδη,που 52 χρόνια πριν, στις 29 Απρίλη 1944, κατάφεραν παραδειγματική νίκη εναντίον των γερμανοτσολιάδων κατακτητών, θυσιάζοντας τη ζωή τους. Μια θυσία που παρακινούνταν από τα πανανθρώπινα ιδανικά της λευτεριά και της ειρήνης. Οι τρεις ήρωες του Υμηττού, ήταν τέκνα της γενιάς, που γιγαντώθηκε ενωμένη στον αγώνα για λαοκρατία, για δικαιοσύνη, για πρόοδο, για μια Ελλάδα ελεύθερη.

Το ανοιξιάτικο πρωινό της 29ης του Απρίλη, γυρνώντας από την περιφρούρηση του αγώνα, οι τρεις σύντροφοι δέχονται πυρά από τους Γερμανούς και "τσολιάδες" φονιάδες. Σε λίγο τους ζητούν να παραδοθούν. Οι μαχητές του Υμηττού, γνήσιοι απόγονοι των ηρώων του 21, απαντούν: "οι ΕΠΟΝΟΕΛΑΣΙΤΕΣ δεν παραδίνονται". Η μάχη αρχίζει και οι ώρες περνούν. Ο κόσμος που βρίσκεται γύρω αναστατώνεται και παρακολουθεί τον άνισο αγώνα τριών παιδιών απέναντι στα πλήθη των φασιστών. Η μάχη μαίνεται, αλλά το κάστρο εκεί, στέκει άτρωτο... Αργά το μεσημέρι έρχονται και άλλοι Γερμανοί, φέρνουν μαζί τους και ένα κανόνι, μήπως και νικήσουν το "πλήθος" των αγωνιστών. Ο Κώστας Φωλτόπουλος και ο Θανάσης Κιοκμενίδης πέφτουν νεκροί. Ο Δημήτρης Αυγέρης, ορκισμένος στα ιδανικά της ΕΠΟΝ, συνεχίζει να μάχεται με θάρρος. Αργά το απόγευμα, τα πυρομαχικά του έχουν τελειώσει, ο ΕΠΟΝίτης δε σκέφτεται ούτε στιγμή να παραδοθεί, κάνει την ηρωική του έξοδο, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο βωμό της λευτεριάς και φωνάζει: "Ζήτω η Ελλάδα". Οι Γερμανοί διστακτικά μπαίνουν στο Κάστρο, όπου βλέπουν ότι πολέμησαν με τρία αμούστακα παιδιά. Η έκπληξή τους είναι μεγάλη. Ο ίδιος ο Γερμανός διοικητής στέκεται προσοχή και η γερμανική φρουρά αποχωρεί ηττημένη από ντροπή. Η περιβόητη "Βέρμαχτ" χρειάστηκε μια μέρα ολάκερη και θυσίασε αρκετούς φαντάρους της, για να κάμψει την αντίσταση τριών Ελλήνων πατριωτών.

Ο ποιητής Αγγελος Σικελιανός, με δυο στροφές από ένα ποίημά του, που έχουν γραφτεί πάνω σε μια πλάκα που βρίσκεται σήμερα στο "Κάστρο του Υμηττού", δίνει την πιο γλαφυρή εικόνα εκείνης της μέρας, αλλά και ολόκληρου του αγώνα: "Δεν είναι τούτο πάλεμα / σε μαρμαρένια αλώνια / δώθε να στέκει ο Διγενής/ κείθε να στέκει ο χάρος. Εδώ σηκώνεται όλη η γη / με τους αποθαμένους / και με τον ίδιο θάνατο / πατάει το θάνατο της".