Ενας χρόνος πάει από τότε που οι εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος αποφάσισαν να συγκρουστούν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο, με τον "μινώταυρο" της ανεργίας, κλιμακώνοντας έναν μαζικό, ενωτικό αγώνα που στην πορεία του συσπείρωσε ή συμπαρέσυρε ευρύτερες δυνάμεις. Εφτά μήνες πέρασαν από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε να δεσμευτεί εγγράφως, σε μια συμφωνία που προβλέπει 26 μέτρα για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της Ζώνης, αφού πρώτα χτύπησε βάρβαρα τους άνεργους, χωρίς να καταφέρει να τους λυγίσει. Αλλο τόσο διάστημα ακριβώς μετρά ο εμπαιγμός και η κωλυσιεργία της. Ο εμπαιγμός εις βάρος ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν με ελάχιστα μεροκάματα το χρόνο! Η κωλυσιεργία απέναντι σε ζητήματα, που έχουν να κάνουν με το αν τελικά θα επιβιώσει ένας από τους ελάχιστους οικονομικούς πνεύμονες του ευρύτερου Πειραιά, η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Η περιφρόνησή της απέναντι στον κόσμο του Περάματος. Εναν κόσμο, που με τα χέρια του έκανε το βράχο πόλη και την παράγκα σπίτι και που τώρα παλεύει με νύχια και με δόντια να μη γυρίσει πίσω στην εξαθλίωση.

Προχτές το λιμάνι του Πειραιά - το λιμάνι της ανεργίας, όπως συνηθίζεται να λέγεται τελευταία - έζησε άλλη μια θυελλώδη κινητοποίηση της Ζώνης και του Περάματος. Και μαζί, με διαφορά λίγων ωρών, μια ακόμα μαχητική κινητοποίηση των ναυτεργατών, που βρίσκονται και αυτοί αντιμέτωποι με το φάντασμα της ανεργίας και της λιτότητας, με μια πολιτική που δεν είναι παρά απλή διεκπεραίωση των εφοπλιστικών οδηγιών. "Το λιμάνι θα ζήσει μέρες που δεν τις έχει ξαναζήσει", εκτίμησε παλαίμαχος ναυτεργάτης συνδικαλιστής, "μετρώντας", προφανώς, τη δραματική όξυνση των προβλημάτων και "ζυγίζοντας" την αποφασιστικότητα, που διέκρινε στα πρόσωπα των διαδηλωτών. Την ίδια στιγμή, αγώνες αναπτύσσονται και σε άλλες περιοχές και κλάδους που στενάζουν από τα δεινά του εφιάλτη της ανεργίας (Πάτρα, Βόλος), ενώ νωπός είναι ο απόηχος των μεγάλων κινητοποιήσεων των οικοδόμων, οι οποίοι δεν είναι μαθημένοι να αφήνουν στη "μέση" κανέναν αγώνα.

Από τη μεριά της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν παίρνει κανένα απολύτως μέτρο στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης της μάστιγας της ανεργίας, όχι μόνο δεν απαλύνει στο ελάχιστο το δράμα των ανέργων, αλλά και το εκμεταλλεύεται με τον πιο ανέντιμο τρόπο, προκειμένου να κάνει πράξη τις μαύρες οδηγίες της "Λευκής Βίβλου", του ΣΕΒ και των πολυεθνικών. Το ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση, δήθεν, της ανεργίας, είναι η πιο χειροπιαστή απόδειξη γι' αυτό. Με το νομοθετικό αυτό τερατούργημα η κυβέρνηση επιχειρεί να πετύχει μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Την παράδοση του ταμείου του ΟΑΕΔ στους βιομήχανους. Την παραπέρα αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων. Το χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης. Τη μετάθεση της ευθύνης εξεύρεσης εργασίας από την πολιτεία στον ίδιο τον άνεργο και τη μετατροπή, τελικά, ορισμένων από αυτούς σε εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας, με ημερομηνία λήξης, χωρίς δικαιώματα και έρμαιο των παραμηχανισμών, που θα στηθούν γύρω από την εμπορία των "μεριδίων εργασίας"... Η απόσυρση αυτού του τερατουργήματος δεν μπορεί, παρά να προβάλλει ως ένας από τους άμεσους στόχους των αγώνων που αναπτύσσονται.