Οχτώ στάδια θα φιλοξενήσουν τους αγώνες του EYRO 96. Πρόκειται για το ιστορικό Γουέμπλεϊ και το Βίλα Παρκ (Α όμιλος), το Ελαν Ρόουντ και Σεντ Τζέιμς Παρκ (Β όμιλος), το Ανφιλντ και το Ολντ Τράφορντ (Γ όμιλος), το Σίτι Γκράουντ και το Χίλσμπορο (Δ όμιλος). Ορισμένα από αυτά θα υποδεχτούν προημιτελικούς και ημιτελικούς.

Στο θρυλικό Γουέμπλεϊ θα διεξαχθεί ο τελικός.

ΓΟΥΕΜΠΛΕΪ: Κατασκευάστηκε στο Λονδίνο το 1923 και από τότε γίνεται εκεί ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας. Η χωρητικότητά του είναι 76.000 θέσεις και καμία ομάδα δεν το χρησιμοποιεί ως έδρα. Διαθέτει καφετερία, εστιατόριο, σύγχρονη νοσοκομειακή μονάδα, αλλά και ένα θαυμάσιο μουσείο με σημαντικές στιγμές του αγγλικού ποδοσφαίρου. Κάποια τμήματα των εξεδρών έχουν κατασκευαστεί ειδικά για να φιλοξενούν άτομα με ειδικές ανάγκες.

ΑΝΦΙΛΝΤ: Το "σπίτι" της Λίβερπουλ χτίστηκε το 1892 και χωράει 44.243 θεατές. Η τεράστια κερκίδα του, "Σπίον Κοπ", κατασκευάστηκε το 1906 και πήρε το όνομά της από τη μάχη στον πόλεμο των Μπόερ (Ν. Αφρική). Το παλαιότερο τμήμα της αντικαταστάθηκε το 1994. Για να πάρει, το κόσμημα του λιμανιού της βόρειας Αγγλίας, τη σημερινή του μορφή έχουν δαπανηθεί περισσότερα από 10 δισ. δρχ.

ΣΙΤΙ ΓΚΡΑΟΥΝΤ: Κατασκευάστηκε στις όχθες του ποταμού Τρεντ στο Νότιγχαμ, το 1898, ανήκει στην τοπική Φόρεστ και έχει χωρητικότητα 30.500 θέσεων. Το Μάρτη του 1947, μετατράπηκε σε λίμνη, αφού ξεχείλισε ο ποταμός και πλημμύρισε ως ...τα οριζόντια δοκάρια. Για να διαμορφωθεί, όπως θα το δουν οι επισκέπτες, ξοδεύτηκαν περίπου 12 δισ. δρχ.

ΙΛΑΝ ΡΟΟΥΝΤ: Θεωρείται ένα από τα καλύτερα γήπεδα στη "Γηραιά Αλβιόνα". Κτίστηκε το 1919 στο Λιντς και φιλοξενεί 38.000 θεατές. Ανακατασκευάστηκε το '56, το '74 και το '93. Μόνο η τελευταία στοίχισε περίπου 5 δισ. δρχ. Μέχρι το 1919 ανήκε στη Λιντς Σίτι, η οποία όμως, λόγω οικονομικών ατασθαλιών από τη διοίκησή της, υποχρεώθηκε σε διάλυση από την αγγλική ομοσπονδία. Τότε δημιουργήθηκε η Λιντς Γιουνέιτεντ που αγόρασε και το στάδιο.

ΧΙΛΣΜΠΟΡΟ: Φιλοξενεί 40.000 κόσμο, είναι χτισμένο στο Σέφιλντ από το 1899 και χρησιμοποιείται από τη Γουένσντεϊ (Τετάρτη). Οι ιδρυτές της ομάδας επέλεξαν το παράξενο αυτό όνομα, γιατί μόνο το απόγευμα της συγκεκριμένης μέρας είχαν τη δυνατότητα να παίζουν μπάλα, επειδή εργάζονταν ως το μεσημέρι. Αποτέλεσε την αφορμή εκσυγχρονισμού των αγγλικών γηπέδων, αφού το 1989 βρήκαν μαρτυρικό θάνατο 95 άνθρωποι, όταν κατέρρευσε τμήμα μιας εξέδρας.

ΟΛΝΤ ΤΡΑΦΟΡΝΤ: Το χωρητικότητας 44.622 θέσεων στάδιο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από το 1910. Οι οπαδοί της Μάντσεστερ το αποκαλούν "Θέατρο του ονείρου". Από το 1992 υπέστη πολλές αλλαγές. Γκρεμίστηκε το πέταλο των φανατικών ("Στρέτφορντ Εντ"), ενώ με συγχρηματοδότηση από το σωματείο και την κυβέρνηση ανακατασκευάστηκε η κεντρική εξέδρα, που στοίχισε 28 εκατ. λίρες, δηλαδή περίπου 10,4 δισ. δρχ. Στέγαστρα για τους φιλάθλους έχει ολόκληρο.

ΣΕΝΤ ΤΖΕΪΜΣ ΠΑΡΚ: Το γήπεδο αυτό κατασκευάστηκε στο Νιούκαστλ το 1892 και ανήκει στον δήμο και όχι στην τοπική Γιουνάιτεντ. Ηλεκτροδοτήθηκε μόλις το 1953. Πέρυσι ανακατασκευάστηκε με κόστος περίπου 11 δισ. δρχ. και η χωρητικότητά του είναι 36.400 θεατές. Είναι το βορειότερο γήπεδο στην Αγγλία.

ΒΙΛΑ ΠΑΡΚ: Το γήπεδο ανήκει στην Αστον Βίλα, είναι κτισμένο στο Μπέρμπιγχαμ και παίρνει 40.530 φιλάθλους. Το χρησιμοποιεί από το 1897, χρονιά κατά την οποία κατέκτησε το νταμπλ. Από τότε η μόνη εξέδρα που δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές (εκτός φυσικά από τις απαραίτητες) είναι η "Τρίνιτι Ρόιοντ". Το κόστος ανακατασκευής ξεπέρασε τα 9 δισ. δρχ.