Η ιδιότητα με την οποία θα επιτρεπόταν η συμμετοχή των αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν το θέμα που κυριάρχησε στην εκατοντάχρονη ιστορία της διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Για πρώτη φορά τέθηκε προς συζήτηση στο ιδρυτικό συνέδριο της ΔΟΕ, το 1894 στο Παρίσι. Για τελευταία φορά είχαμε επαναπροσέγγιση του θέματος το 1981 στο Μπάντεν Μπάντεν. Στο διάστημα αυτό έλαβαν χώρα 11 Ολυμπιακά Συνέδρια. Εκτός από τους "αθανάτους" δικαίωμα συμμετοχής είχαν εκπρόσωποι των εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών, των διεθνών Ομοσπονδιών και προσκαλεσμένοι από όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές.

Μέχρι την αποχώρηση του Πιερ Ντε Κουμπερτέν από την προεδρία της ΔΟΕ, το συνέδριο ήταν το κορυφαίο όργανο, στο οποίο συζητούνταν και λύνονταν όλα τα θέματα που αφορούσαν τη φιλοσοφία του Ολυμπιακού κινήματος και τη σύνδεση του αθλητισμού με την παιδαγωγική και την ειρήνη. Οι διάδοχοι του Κουμπερτέν δεν ήταν φιλικά προσκείμενοι στη δημοκρατία και τη δημοσιότητα. Επί 43 χρόνια, δε συγκλήθηκε κανένα συνέδριο. Από το 1930 έως το 1973 αποφάσιζαν εν κρυπτώ οι "αθάνατοι". Η απόφαση της ΔΟΕ του 1922 να διοργανώνει τακτικά Ολυμπιακά Συνέδρια ξεχάστηκε μετά το Συνέδριο του Βερολίνου το 1930. Η σχετική διάταξη διαγράφηκε μάλιστα από το Καταστατικό της ΔΟΕ. Στη Βάρνα το 1973 και το Μπάντεν Μπάντεν της Γερμανίας το 1981, παρά την πίεση της διεθνούς αθλητικής κοινότητας, τα συμφέροντα που στο μεταξύ είχαν κυριαρχήσει στο χώρο των Ολυμπιακών Αγώνων, άνοιξαν το δρόμο στον καθαρό επαγγελματισμό. Ο φόβος του Πιέρ Ντε Κουμπερτέν, ότι οι αθλητές θα υποχρεώνονταν σε σοβαρούς ηθικούς συμβιβασμούς αν τα προς το ζην τους εξαρτιόνταν από το αποτέλεσμα του αγώνα, αν δηλαδή η νίκη ή η αποτυχία θα είχαν σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις, έγινε πράξη με την ανάληψη της προεδρίας της ΔΟΕ από τον Ισπανό βιομήχανο και στέλεχος των κυβερνήσεων του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ. "Αν έβλεπε τη σημερινή κατάσταση ο Κουμπερτέν, ο οποίος πίστευε ότι πρωταρχικός στόχος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο πολιτισμός, θα γύριζε μέσα στον τάφο του", τόνισε το 1979 σε ομιλία του στην Αρχαία Ολυμπία ο πρόεδρος της Γερμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής Μπ. Ντάουμ.

1894 - Παρίσι:Αποφάσισε την ανασύσταση των Ολυμπιακών Αγώνων. Εξέλεξε πρόεδρο της ΔΟΕ τον Δ. Βικέλα. Καθόρισε τον ορισμό του ερασιτέχνη αθλητή. "Φίλαθλος θεωρείται ο αθλητής που δεν είχε ποτέ κανένα υλικό όφελος, είτε άμεσα είτε έμμεσα, από τη νίκη ή τη συμμετοχή στους Αγώνες".

1897 - Χάβρη:Με κεντρικό σύνθημα "η αποκατάσταση της ενότητας των μυών, της θέλησης και της σκέψης", συζητήθηκε η ηθική επίδραση του αθλητισμού στη νεολαία.

1905 - Βρυξέλλες: Αφιερωμένο στον αθλητισμό και τη σωματική αγωγή στη μέση εκπαίδευση και το στρατό, την προσέλκυση των γυναικών στην άθληση και τη χρησιμοποίηση της φυσικής αγωγής στη θεραπεία των ασθενών. Εθεσε τις βάσεις για τη συνεργασία της ΔΟΕ με τις διεθνείς Ομοσπονδίες.

1906 - Παρίσι: Αποφάσισε τη σύνδεση των Ολυμπιακών Αγώνων με τις τέχνες και τη λογοτεχνία. Καθιέρωσε διαγωνισμούς αρχιτεκτονικής, γλυπτικής, ζωγραφικής, λογοτεχνίας και μουσικής, επί αθλητικών θεμάτων.

1913 - Λωζάνη: Αφιερωμένο στην αθλητική ψυχολογία και φυσιολογία. Σύνθημά του, "καθοριστική η επίδραση του αθλητισμού στη διανοητική, ηθική και αισθητική ανάπτυξη της προσωπικότητας".

1914 - Παρίσι: Καθιέρωση ενιαίων κανόνων, σε θέματα που αφορούσαν την οργάνωση και διεξαγωγή των αθλημάτων που περιλαμβάνονταν στο ολυμπιακό πρόγραμμα. Επιπλέον καθόρισε τις αρμοδιότητες της ΔΟΕ και των διεθνών ομοσπονδιών.

1921 - Λωζάνη: Συμπλήρωσε τον ολυμπιακό χάρτη, σε θέματα που αφορούσαν τη διαιτησία, τις εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές και τις συνόδους της ΔΟΕ. Συζήτησε θέματα που αφορούσαν τη συμμετοχή των γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες καθώς και μέτρα για τους αθλητές που παραβιάζουν τις αρχές του ερασιτεχνισμού.

1925 - Πράγα:Εδωσε για πρώτη φορά έναν ενιαίο ορισμό του "ολυμπιακού ερασιτέχνη" και ασχολήθηκε με θέματα όπως η κατεύθυνση ανάπτυξης του παγκόσμιου αθλητισμού, καθώς και με τη συμμετοχή ανηλίκων και γυναικών στους Αγώνες.

1930 - Βερολίνο: Επικύρωσε τις αποφάσεις του Συνεδρίου της Πράγας, σύμφωνα με τις οποίες, δεν μπορεί να συμμετάσχει στους Αγώνες όποιος διατέλεσε επαγγελματίας άλλου αθλήματος, ή έλαβε αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη του.

1973 - Βάρνα: Θέμα συζήτησης "το σύγχρονο ολυμπιακό κίνημα και οι προϋποθέσεις ανάπτυξής του". Εξετάστηκαν επίσης οι σχέσεις ανάμεσα στη ΔΟΕ και τις διεθνείς Ομοσπονδίες, ενώ εκδόθηκε ψήφισμα προς τους αθλητές όλου του κόσμου με έκκληση να μείνουν για πάντα πιστοί στους ανθρωπιστικούς σκοπούς του ολυμπιακού κινήματος.

1981 - Μπάντεν Μπάντεν:Στη διακήρυξη που εκδόθηκε τονίζονταν ότι "ο επαγγελματικός αθλητισμός δεν έχει θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες". Στην πορεία έγινε ακριβώς το αντίθετο, δείγμα πώς ο κ. Σάμαρανκ αντιλαμβάνεται το Ολυμπιακό Κίνημα. Απορρίφτηκε η ελληνική πρόταση για μόνιμη τέλεση των Αγώνων στη χώρα μας. Αποφασίστηκε να διατηρηθεί το τελετουργικό και η χρησιμοποίηση των εθνικών ύμνων και σημαιών. Εγινε δεκτή πρόταση του Αγγλου Ολυμπιονίκη Σ. Κόε, για αυστηρότερες ποινές στους αθλητές που ντοπάρονται.