Στις 31 Ιούλη 1932, μία μέρα μετά την επιβλητική τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο "Κολιζέουμ" του Λος Αντζελες, το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό κόμμα του Χίτλερ με 37,4% των ψήφων και 230 έδρες, καταλαμβάνει την εξουσία στη Γερμανία. Δυο χρόνια νωρίτερα, στις 13 Οκτώβρη του 1930, οι βουλευτές του Χίτλερ είχαν προσέλθει στο Ράισχαντ, ντυμένοι με ειδικές στολές, παρεμποδίζοντας τη λειτουργία του Κοινοβουλίου.

Στις ΗΠΑ, το οικονομικό ΚΡΑΧ της "Μαύρης Πέμπτης", όπως έμεινε στην ιστορία η 24η Οκτώβρη 1929, δεν επηρέασε τη διοργάνωση των 10ων Ολυμπιακών Αγώνων. Το Λος Αντζελες, που, σε διάστημα 30 χρόνων, μετατράπηκε από μια μικρή περιφερειακή πόλη σε μεγαλούπολη 2 εκατομμυρίων ανθρώπων, πέτυχε να διοργανώσει την καλύτερη μέχρι τότε Ολυμπιάδα. Το "Κολιζέουμ" που κατασκευάστηκε στα πρότυπα αρχαίας ρωμαϊκής αρένας, ήταν ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα για την εποχή του. Επιπλέον, οι Αμερικανοί έγιναν οι πρώτοι που κατασκεύασαν Ολυμπιακό χωριό, στην προσπάθεια να κατεβάσουν το τεράστιο κόστος για την παραμονή των αθλητών στο Λος Αντζελες, που έφτανε τα 1.500 δολάρια κατά άτομο, αλλά και να λύσουν το οικιστικό τους πρόβλημα. Το Ολυμπιακό χωριό ήταν πάντως ανδρική υπόθεση, καθώς οι γυναίκες φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχεία.

Στο Λος Αντζελες εκπροσωπήθηκαν 37 χώρες με 1.048 αθλητές. Στο σύνολο ήταν δυόμισι φορές λιγότεροι από ό,τι στην προηγούμενη Ολυμπιάδα. Πολλές χώρες, εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, δεν έστειλαν αντιπροσωπεία, ενώ τα κράτη της Ευρώπης έστειλαν μόνο τους αθλητές, που έλπιζαν βάσιμα σε επιτυχία.

Για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, εκπροσωπήθηκε η Κολομβία, ενώ στο πρόγραμμα, τη θέση του ποδοσφαίρου πήρε η τοξοβολία. Η αποστολή ομάδων ποδοσφαίρου, ενός αθλήματος που δεν είχε καμία εκτίμηση στις ΗΠΑ, θεωρήθηκε ασύμφορη από τους Ευρωπαίους, αλλά και τους Λατινοαμερικανούς που το καλλιεργούσαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Βραζιλιάνοι έστειλαν την ομάδα τους μ' ένα πλοίο φορτωμένο καφέ, με την ελπίδα ότι θα έβγαζαν τα έξοδα, πουλώντας το φορτίο στη διαδρομή προς το Λος Αντζελες. Λόγω υπερπαραγωγής καφέ εκείνη τη χρονιά, η επιχείρηση απέτυχε και μόνο 25 Βραζιλιάνοι μπόρεσαν να πληρώσουν τα έξοδα αποβίβασης. Οι υπόλοιποι παρέμειναν στο πλοίο μέχρι το τέλος των αγώνων.

Οι αγώνες του Λος Αντζελες έμειναν στην ιστορία ως οι Ολυμπιακοί Αγώνες των μεγάλων επιδόσεων. Συνολικά, δημιουργήθηκαν 90 ολυμπιακά ρεκόρ όλων των αθλητών. Μόνο στο στίβο, οι άνδρες έκαναν 54 φορές παγκόσμιο ή ολυμπιακό ρεκόρ, ενώ οι γυναίκες στα 6 αγωνίσματα που συμμετείχαν παρουσίασαν 13 επιδόσεις πάνω από το ολυμπιακό ρεκόρ και 7 πάνω από το παγκόσμιο.

Εκτός αγώνων έμειναν δύο μεγάλοι αθλητές: Ο Φινλανδός Πάαβο Νούρμι και ο Γάλλος Ζιουλ Λιαντουμέγκ, κατηγορούμενοι ότι παραβίασαν τους κανόνες που όριζαν τον ερασιτέχνη αθλητή. Ο Γάλλος, που ήταν φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 1.500 μ., είχε διαφημίσει στα ρούχα του διάφορα προϊόντα, ενώ ο Νούρμι πήρε μέρος σε επαγγελματικούς αγώνες. Οι Φινλανδοί δήλωσαν τον αθλητή τους στο Μαραθώνιο, αλλά την τελευταία στιγμή η ΔΟΕ τον έθεσε εκτός αγώνων.

Στα 100 και τα 200 μ. κυριάρχησε ο Αμερικανός Εντι Τόλαν και μάλιστα με 10.3 και 21.2 δευτερόλεπτα, που ήταν νέες ολυμπιακές επιδόσεις. Στα 200 μ. νικητής θα μπορούσε πάντως να αναδειχτεί ο συμπατριώτης του Μέτκατλφ, ο οποίος τερμάτισε τρίτος με διαφορά 3 δεκάτων του δευτερολέπτου. Από λάθος των διοργανωτών, η διαδρομή που έτρεξε ο Μέτκατλφ αποδείχτηκε ότι ήταν μεγαλύτερη κατά δύο μέτρα. Τα λάθη ήταν όμως τόσο πολλά που οι αγώνες του Λος Αντζελες χαρακτηρίστηκαν "η Ολυμπιάδα των διαιτητικών λαθών". Για παράδειγμα, στα 3.000 μέτρα στιπλ, ο κριτής που μετρούσε τις στροφές εγκατέλειψε τη θέση του, με αποτέλεσμα οι αθλητές να τρέξουν 3.450 μέτρα. Στα 10.000 μ. ο Πολωνός Γιάνους Κουζοτσίνσκι έτρεξε με πληγωμένα πόδια, κόβοντας πρώτος το νήμα. Δεν μπόρεσε όμως να πάρει μέρος στην κούρσα των 5.000 μ., αλλά και στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936, εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζε στα πόδια του. Αργότερα, ξεπέρασε το πρόβλημά του, αλλά τη μέρα που κανονικά θα έπρεπε να τρέχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο, στις 21 Ιούνη 1940, εκτελέστηκε από τους χιτλερικούς για την πατριωτική του δράση.

Ο Αμερικανός Γουίλ Καρ έγινε ο πιο νέος Ολυμπιονίκης στην ιστορία των αγώνων. Σε ηλικία 17 χρόνων, κυριάρχησε στα 400 μ. με 46.2, αν και είχε πάθει κάταγμα και στα δύο του πόδια. Για κακή του τύχη, ένα χρόνο μετά έπεσε θύμα ατυχήματος. Ενα τραμ τού συνέθλιψε τα πόδια και στην υπόλοιπη ζωή του έμεινε παράλυτος.

Στις γυναίκες, η Μίλντρεντ Ντίντρικσον κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στα 80 εμπόδια και στο ακόντιο, ενώ ήταν δεύτερη στο ύψος. Υπήρξε μεγάλη αθλήτρια, καθώς έπαιξε μπάσκετ, μπέισμπολ και για πολλά χρόνια ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια στο γκολφ. Για τις επιδόσεις της στο στίβο, το Ασοσιέιτεντ Πρες την ονόμασε αθλήτρια του έτους το 1932 και για τις επιδόσεις της στο γκολφ κορυφαία αθλήτρια το 1945, το 1946, το 1947 και το 1950.

Στην κολύμβηση, οι Ιάπωνες έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα, κερδίζοντας τους Αμερικανούς. Αν εξαιρέσει κανείς τα 400 μ. ελεύθερο, οι Ιάπωνες κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις σε όλα τα ατομικά αγωνίσματα.

Στη συνολική βαθμολογία, οι Αμερικανοί κυριάρχησαν με 41 χρυσά, 32 ασημένια και 31 χάλκινα μετάλλια, ενώ η Ιταλία χάρη στους ποδηλάτες της βρέθηκε στη δεύτερη θέση.