Ο Μπομπ Μπίμον πέταξε στα 8.90 μέτρα. Ενα φανταστικό ρεκόρ. Βελτίωση του παγκόσμιου μονομιάς κατά 55 πόντους. Μια επίδοση, που σύμφωνα με τους ειδικούς έπρεπε να πραγματοποιηθεί στις αρχές του 21ου αιώνα. Αμέσως μετά το διαστημικό άλμα, ο Βρετανός νικητής της Ολυμπιάδας του Τόκιο με 8.07, Λ. Ντέιβις, πλησίασε τον Μπίμον και του ψιθύρισε στ' αυτί: "Κατέστρεψες το αγώνισμα".

Το ρεκόρ του Μπίμον καταρρίφθηκε από τον συμπατριώτη του Μάικ Πάουελ το 1991. Ο Μπίμον ήταν όμως και παρέμεινε ο μύθος. Κανείς μέχρι σήμερα δεν επανέλαβε κάτι ανάλογο. Ούτε δόθηκε πειστική ανάλυση στο τέλειο άλμα. Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο Μπίμον κέρδισε 10 πόντους από το ταρτάν που χρησιμοποιούνταν για πρώτη φορά. Δέκα από τον ευνοϊκό άνεμο που άγγιζε το επιτρεπτό όριο, δέκα από το τέλειο πάτημα και δέκα από το υψόμετρο. Στην πραγματικότητα η επανάσταση του Μπίμον έγινε μέσα του. "Εγώ πάντα ξεκινώ από το τίποτα. Αλλοι ξεκινούν από τα πάντα. Εγώ έκανα κάτι απίστευτο, αλλά δεν είμαι τέτοιος τύπος γενικότερα. Εγώ δεν είμαι του απίστευτου. Γι αυτό και έχω ροπή σε οτιδήποτε δημιουργεί το απίστευτο", δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του στον Θ. Λάλλα.

Το απίστευτο άλμα μόνο με το ένστικτο, τη σκέψη, την ψυχολογία μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ο Μπίμον μέχρι τότε, αλλά και στη συνέχεια, δεν έκανε καμιά σπουδαία καριέρα. Δεν ήθελε να γίνει επαγγελματίας αθλητής. Απέρριψε προτάσεις που θα τον έκαναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στις ΗΠΑ. Εκανε ό,τι έκανε για το κέφι του. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες είχε πάρει μέρος στην κίνηση των μαύρων αθλητών, για μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων επειδή στις ΗΠΑ παραβιάζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό είχε στο μυαλό του όταν ετοιμαζόταν για το άλμα του αιώνα. Φοβόνταν ότι αν δεν κατάφερνε κάτι το εντυπωσιακό, μπορούσε να καταλήξει ακόμα και φυλακή. Η θέληση της ψυχής ήταν που έβαλε φτερά στα πόδια του και... κόντεψε να πετάξει εκτός σκάμματος. Η πρώτη του αντίδραση ήταν να φιλήσει τη γη που πατούσε. Κι όπως είπε, "ήταν αυτή που μου επέτρεψε να πετάξω για τόση ώρα στο διάστημα".

Ο Μπίμον γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1946 στη Ν. Υόρκη. Τρεις μήνες μετά πέθανε ο πατέρας του. Ενα χρόνο αργότερα είδε έκπληκτος τη μητέρα του να παρασύρετε από αυτοκίνητο. Μεγάλωσε με τη γιαγιά του μέσα στη φτώχεια. Βρέθηκε ουσιαστικά στο δρόμο, γι' αυτό και δόθηκε σε ειδικό σχολείο για... δύσκολα παιδιά, όπου φοίτησε με άριστα. Αδύναμος και με ύψος 1.91 ασχολήθηκε με το μπάσκετ. Κλήθηκε μάλιστα στη μεικτή της Ν. Υόρκης και δέχτηκε πολλές προτάσεις να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Αρνήθηκε. Δεν ήθελε να βγάλει χρήματα από τον αθλητισμό. Σταμάτησε το μπάσκετ και ασχολήθηκε με το μήκος. Αρχικά τα άλματά του δεν ήταν τίποτα το εξαιρετικό. Το 1967 με άλμα 8.30 χτύπησε την πόρτα της Εθνικής ομάδας.

Οταν επέστρεψε από το Μεξικό δεκάδες σύλλογοι θέλησαν να τον εντάξουν στη δύναμή τους. Του πρότειναν να ασχοληθεί με το μπάσκετ, το μπέισμπολ, το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, με λίγα χρόνια να κάνει χρήματα. Δεν τους ενδιέφεραν οι επιδόσεις του, αλλά το όνομά του για διαφήμιση. Δεν ενέδωσε στον πειρασμό. Προτίμησε να ασχοληθεί με το μήκος μέχρι που τον... πρόδωσε το πόδι του. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την επιστήμη του, διδάσκοντας αθλητισμό σε παιδιά με ειδικές ανάγκες στο Σαν Ντιέγκο.

"Δε με αφήνουν στην ησυχία μου - έλεγε ο Μπίμον. Δεν μπορείς ατιμώρητα να πηδήξεις 8.90. Αναθεματίζω την ώρα που έκανα αυτό το άλμα".