Το... άψογο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με τα "καρτοβαποράκια" και τους "μαϊμού" συνέδρους, με τη δημοκρατία των "ουου" και των "γιούχα", με την ενότητα μεταξύ διαπληκτιζόμενων "νάνων" και "σχιζοφρενών συντρόφων", ολοκληρώθηκε. Ωρα να αρχίσει, λοιπόν, η εξαγωγή ορισμένων πρώτων συμπερασμάτων.

Πρώτο, ο διαγκωνισμός στο τερέν του Ολυμπιακού Σταδίου δεν ήταν διαπάλη, ανάμεσα σε κανέναν "εκσυγχρονισμό" και σε κανένα "σοσιαλισμό". Αφορούσε την απάντηση στο ερώτημα ποιος πόλος του ΠΑΣΟΚ θα είναι εκείνος, που, ισχυρότερος από τον άλλο, θα συμμετάσχει από θέση πρωταγωνιστή, μαζί με τις άλλες "υγιείς δυνάμεις του Εθνους", στο αναπαλαιωμένο και συντηρητικότερο πολιτικό σκηνικό που κυοφορείται.

Δεύτερο, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποτέλεσε το τυπικό επιστέγασμα της μετατόπισης του ΠΑΣΟΚ στο δεξιότερο άκρο της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Η νέα του ηγεσία βρίσκεται σε αυτό το άκρο και σε επίπεδο έργων, όπως οι προκάτοχοι και οι αντίπαλοί της, αλλά και σε επίπεδο λόγων.

Τρίτο, η κρατικοδίαιτη συνείδηση παίρνει τη θέση των πάλαι ποτέ οραμάτων. Πρόκειται για μια από τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ώστε να μπορούν τα ΜΜΕ και ο ΣΕΒ να "ορκίζουν" πρωθυπουργούς, προέδρους κλπ.

Συμπέρασμα βασικό: Ηρθε η ώρα για επιτάχυνση του απεγκλωβισμού πλατιών λαϊκών μαζών από το ΠΑΣΟΚ.