Και στις 26 διοργανώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ευρώπη συνολικά αποσπούσε τη "μερίδα του λέοντος" των μεταλλίων, αλλά στην Ατλάντα, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, αυτή η "κυριαρχία" αναμένεται να αμφισβητηθεί πολύ σοβαρά.

Οι ευρωπαϊκές χώρες κέρδισαν 450 από τα συνολικά 815 μετάλλια στη Βαρκελώνη, τέσσερα χρόνια πριν, αλλά αυτό το 55% ήταν δραματικά μειωμένο σε σχέση με τους αγώνες του Μόντρεαλ, το 1976, όταν οι Ευρωπαίοι αθλητές κατακτούσαν 7 στα 10 μετάλλια.

Το γεγονός ότι η Σοβιετική Ενωση, η οποία είχε σημαντικό μερίδιο στην κατάκτηση των μεταλλίων, δε θα εμφανιστεί ενιαία, η σημαντική αθλητική πρόοδος των αναπτυσσόμενων κρατών, αλλά και το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι αθλητές δε θα αγωνιστούν στο έδαφος της "γηραιάς ηπείρου", μειώνουν σημαντικά τις πιθανότητες να επαναληφθούν οι ευρωπαϊκοί θρίαμβοι του παρελθόντος.

Οι Ισπανοί αθλητές, για παράδειγμα, θα νιώσουν πολύ έντονα την έλλειψη της υποστήριξης από τις κερκίδες. Στη Βαρκελώνη κέρδισαν 22 μετάλλια, ενώ στη Σεούλ είχαν κερδίσει - μόλις - τέσσερα. Και οι ισπανικές νίκες ως ένα βαθμό οφείλονταν (και) στην υποστήριξη από τους θεατές.

Ο Ζακ Ρογκ, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εθνικής Επιτροπής για τους Ολυμπιακούς, εκτιμά ότι η παρουσία της Ευρώπης, όσον αφορά τα αθλήματα όπου απαιτείται εντατική προπόνηση και άριστη φυσική κατάσταση, θα αποδυναμωθεί σταδιακά, ως συνέπεια του τρόπου ζωής που καλλιεργείται στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των νεαρών ηλικιών. Αντίθετα, στα αθλήματα εκείνα όπου απαιτούνται τεχνικές ικανότητες και τεχνογνωσία περισσότερο (ιστιοπλοϊα κλπ.) αυτό θα επηρεάσει λιγότερο την ευρωπαϊκή παρουσία.