Ενας ευλύγιστος ...Ατλαντας συγκατοικεί από χτες στην κορυφή του Ολύμπου, δίπλα στον Δήμα και τον Κακιασβίλι. Ο Γιάννης Μελισσανίδης, ο γυμναστής από τη Θεσσαλονίκη, χάρισε στη χώρα μας το τρίτο της χρυσό μετάλλιο στην 26η Ολυμπιάδα. Με 9.850 βαθμούς στον τελικό των ασκήσεων εδάφους, ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, για πρώτη φορά στην καριέρα του, αλλά και την ιστορία του αθλήματος.

Ο μικροκαμωμένος πρωταθλητής έκανε το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα. Στην αίθουσα "Τζόρτζια Ντομ" μπήκε χωρίς φόβο, αφού ο πρώτος του στόχος, που ήταν η πρόκριση στον τελικό, είχε επιτευχθεί.

Επέλεξε να εκτελέσει το δυσκολότερο πρόγραμμα και δε διαψεύστηκε. Με κινήσεις, που φάνταζαν γραμμές από τον Ελύτη και τον Καβάφη, ανάγκασε τους θεατές να υποκλιθούν μπροστά του. Η είσοδος ήταν πρωτοπαρουσιαζόμενη. Η εκτέλεση ήταν ένα ...ποίημα. Αποτελούσε την εξωτερίκευση μιας σύνθεσης των δημιουργιών από ανθρώπους που με τα έργα τους μεγάλωσε. Τους αρχαίους φιλοσόφους και ποιητές, τον Καζαντζάκη, τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι και άλλους.

Οπως ο ίδιος είπε λίγο πριν μπει στον αγώνα, "έκανα κάτι που με είχε συμβουλεύσει ένας δάσκαλός μου. Νομίζω ότι είναι μια αποστροφή του Σολωμού. "Κλείσε μέσα στα μάτια σου όλη την Ελλάδα και θα αισθανθείς το μεγαλείο της". Αυτό έκανα".... Δεν ήταν, άλλωστε, η πρώτη φορά. Το 1994 είχε συγκινήσει όλον τον κόσμο, όταν χάρισε το χρυσό μετάλλιο που κέρδισε στους πανευρωπαϊκούς σε αδικοχαμένο Τούρκο συναθλητή του, τον Μουράτ Καμπάς, που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Για την πράξη του αυτή, είχε τιμηθεί με το βραβείο "Ιπεκτσί", η επιτροπή του οποίου του έστειλε, μεταξύ άλλων, συγχαρητήριο τηλεγράφημα.

Ο δευτεροετής φοιτητής στην ιατρική είχε υποσχεθεί πριν από τον τελικό πως θα γοητεύσει και το έκανε. "Δεν ήμουν εγώ. Ηταν η Ελλάδα. Πάνω στο βάθρο, την ώρα που άκουγα τον Εθνικό Υμνο, σε κάθε κύτταρό μου ήταν όλοι οι Ελληνες", δήλωσε. Ακόμα και αυτοί που τον "πολέμησαν", οι άνθρωποι που λίγο πριν την αναχώρηση της αποστολής τον αμφισβητούσαν και υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να ταξιδέψει στην Ατλάντα. Ομως ο χρυσός γίγαντας της ελληνικής γυμναστικής, εκτός από ταλέντο και δυνατότητες, διαθέτει κουλτούρα και ήθος. Δεν πρόκειται όμως να ξεχάσει, όπως και οι δικοί του άνθρωποι. Αυτοί, που βίωσαν τους κόπους, τις θυσίες και τον αγώνα του. Με πικρία, ο πατέρας του Βαγγέλης δηλώνει: "Δεν μπορώ να πω ότι το παιδί είχε τη στήριξη της πολιτείας. Τον έχουν παραμελήσει, ακόμα και η ίδια η ομάδα του. Τον έχουν κυνηγήσει και από τον ΣΕΓΑΣ. Πριν από 1,5 χρόνο, είχαν απολύσει τον προπονητή του Θ. Καπνίδη, που συνέχισε να δουλεύει με τον Γιάννη αφιλοκερδώς. Τον επανέφεραν πριν από εφτά μήνες. Στο μεταξύ, όποτε πήγαινε για αγώνες στο εξωτερικό, ήταν χωρίς προπονητή"....

Παρ' όλα αυτά, ο Γιάννης Μελισσανίδης τα κατάφερε, γιατί η αγάπη του για το άθλημα είναι μεγάλη. "Μαμά και χωρίς χέρια να μείνω, γυμναστική θα κάνω. Μην στεναχωριέσαι, το διαμάντι και στη λάσπη λάμπει", είχε πει παλιότερα στην κυρία Μαρία.

"Ο 19χρονος Μελισσανίδης ήταν ένας από εκείνους που ζητωκραύγαζαν υπέρ της Αθήνας, όταν η εκατονταετηρίδα της Ολυμπιάδας δόθηκε στην Ατλάντα. Αλλά σήμερα (προχτές), αυτό είχε μικρή σημασία. Ο νους του βρισκόταν έτσι κι αλλιώς στην Αθήνα", έγραψαν οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης", που φιλοξενούν και δηλώσεις του Ελληνα Ολυμπιονίκη. "Πριν χαιρετήσω τους κριτές και ξεκινήσω, είπα στον εαυτό μου: Δε βρίσκομαι στις ΗΠΑ. Δε βρίσκομαι στην Ατλάντα, είμαι στην Αθήνα. Ο κόσμος με είδε τόσο φιλικά, που ένιωσα σαν να βρισκόμουν στην Ελλάδα", υπογράμμισε ο Γιάννης Μελισσανίδης.