Αν πιστεύετε ότι είναι πολύ πιο εύκολο να "καεί" κανείς από τον ήλιο, τα τελευταία χρόνια, έχετε απόλυτο δίκιο: Η αμερικανική NASA παρουσίασε στις αρχές Αυγούστου μια ανακάλυψη, η οποία έτυχε πολύ λιγότερης προσοχής - και δημοσιότητας - από τις υποψίες της - βάσιμες ή όχι - περί υπάρξεως ζωής στον Αρη. Φαίνεται πως το γεγονός ότι η υπεριώδης ακτινοβολία, η οποία διαπερνά την προστατευτική για τη Γη - και για εμάς - ζώνη του όζοντος αυξήθηκε από 7 έως 10 τοις εκατό, σε κάτι λιγότερο από 10 χρόνια (!), δεν είναι κάτι εξίσου συναρπαστικό...

Οι επιστήμονες της NASA επιβεβαίωσαν ότι ο συνδυασμός των χημικών αποβλήτων που διαχέονται στην ατμόσφαιρα της Γης και τα σωματίδια τα οποία απελευθερώνονται από την ηφαιστειακή δραστηριότητα, σταδιακά, αδυνατίζουν επικίνδυνα τη ζώνη του όζοντος, η οποία δε συγκρατεί πια όλες τις επιβλαβείς για τους ανθρώπινους οργανισμούς υπεριώδεις ακτίνες. Η υπεριώδης ακτινοβολία, σε υπερβολικές ποσότητες, προκαλεί καρκίνο του δέρματος και το γνωστό "καταρράκτη" των ματιών.

Η ζώνη του όζοντος βρίσκεται μεταξύ της επιφάνειας της Γης και του τέλους της ατμόσφαιράς της, σε ύψος 37 μιλίων. Απορροφά πολλή από την ηλιακή ακτινοβολία - αλλά όχι όλη.

"Η αύξηση της ακτινοβολίας είναι μεγαλύτερη στα μεσαία και υψηλά γεωγραφικά πλάτη, εκεί όπου ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη και το μεγαλύτερο ποσοστό της αγροτικής και βιομηχανικής δραστηριότητας συμβαίνει", λέει ο δρ. Τζέι Ρ. Χέρμαν, επιστήμονας, ο οποίος ασχολείται με τη γήινη ατμόσφαιρα στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA, στο Μέριλαντ.

Τα - διόλου αισιόδοξα - ευρήματα που παρουσίασε ο Χέρμαν βασίζονται στην ανάλυση δεδομένων, τα οποία οι επιστήμονες της NASA έλαβαν από ένα σύνολο αισθητήρων, που είναι γνωστό ως Μετρητής Συνολικής Κατανομής του Οζοντος, και βρίσκεται στο δορυφόρο Nimbus - 7.

Αν και η χρήση των χημικών τα οποία καταστρέφουν το όζον θεωρητικά έχει απαγορευτεί σε διεθνές επίπεδο, επιστήμονες υποστηρίζουν ότι πιθανότατα θα χρειαστεί ένα χρονικό διάστημα που θα ξεπεράσει τα 15 χρόνια, έως ότου να υπάρξει - αν υπάρξει - ορισμένη μείωση του επιπέδου της υπεριώδους ακτινοβολίας η οποία φθάνει στη Γη. Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά; Στην περίπτωση κατά την οποία οι ρυθμοί αύξησης της ποσότητας υπεριώδους ακτινοβολίας η οποία διαπερνά τη ζώνη του όζοντος συνεχιστεί με τους ίδιους ρυθμούς, ούτε λίγο - ούτε πολύ, θα έχουμε άλλο ένα 10% στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Και, συνολικά, μια αύξηση της υπεριώδους ακτινοβολίας κατά 20%... Αν ο υπολογισμός της αύξησης της υπεριώδους ακτινοβολίας είναι απλά μαθηματικά, το να υπολογιστούν οι συνέπειες αυτής της περιβαλλοντικής αλλαγής δεν είναι και τόσο. Οι "ζωογόνες" έως τώρα ακτίνες του ηλίου θα αρχίσουν να απειλούν οικοσυστήματα, να καταστρέφουν πηγές πρασίνου, να μεταστρέφουν την υπάρχουσα ισορροπία. Και κάτι ακόμα πιο προφανές: Οι ασθένειες που σχετίζονται με τον καρκίνο του δέρματος θα αυξηθούν δραματικά.

Ασφαλώς, οι κοινωνικές επιπτώσεις του γεγονότος είναι δύσκολο να προβλεφτούν, και δεν είναι ίσως σκόπιμο κάτι τέτοιο να επιχειρηθεί εδώ. Αλλά όσο οι βιομηχανίες και οι καταναλωτές του προηγμένου κόσμου μας εξακολουθούν να απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα τρομακτικές ποσότητες χημικών, αγνοώντας - ή επιλέγοντας να περιφρονήσουν - την απαγόρευσή τους, τόσο η επαπειλούμενη καταστροφή του περιβάλλοντός μας θα πλησιάζει. Αν η απειλή του πυρηνικού ολέθρου εμφανίζεται πια λιγότερο κοντινή, η απειλή του περιβαλλοντικού ολέθρου δεν είναι καθόλου έτσι. Και, προς τέρψιν των ποικιλώνυμων ..."καταστροφολόγων", ουδείς δείχνει να ασχολείται σοβαρά με την πρόληψή της, σε κυβερνητικό επίπεδο...

Μπάμπης ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ