Την περίοδο 1991 - 1996, ο συνολικός φόρος εισοδήματος όλων των φυσικών προσώπων (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, βιομήχανοι κλπ.) ανήλθε σε 2,576 τρισ. δραχμές. Από το ποσό αυτό, τα 1,093 τρισ. δραχμές ή το 42,4% του συνολικού φόρου το κατέβαλαν οι μισθωτοί, και τα 415,8 δισ. δραχμές ή το 16,1% το κατέβαλαν οι συνταξιούχοι. Συνολικά, δηλαδή, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, στους χαλεπούς χρόνους της λιτότητας και της καταλήστεψης με κάθε τρόπο και μέσο των λαϊκών εισοδημάτων, πλήρωσαν φόρο εισοδήματος 1,509 τρισ. δραχμές ή το 58,6% του συνόλου και το υπόλοιπο 41,4% όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές κατηγορίες.

Οσο για τη συμμετοχή στη φορολογία εισοδήματος των μεγάλων εισοδημάτων που συγκροτούν την αστική τάξη της χώρας, τα στοιχεία για τη φορολόγησή τους (για την ακρίβεια, της μη φορολόγησής τους) είναι συντριπτικά. Την περίοδο 1991-1994, ο συνολικός φόρος που κατέβαλαν οι μερισματούχοι του συνόλου των ανωνύμων εταιριών της χώρας ανήλθε σε 14,2!! δισ. δραχμές ή το 0,9%!! του συνόλου.

Τα στοιχεία αυτά, στις κρίσιμες προεκλογικές μέρες που διανύουμε, επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών. Και επειδή οι κάθε είδους κόλακες και γυρολόγοι του δικομματισμού έχουν επιδοθεί σε μια άνευ όρων παροχολογία, προκειμένου στις 22 Σεπτέμβρη να υφαρπάσουν την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων, καλό θα είναι να δουν τη μακροχρόνια τάση των στοιχείων αυτών και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για αστικά κόμματα που τα τελευταία χρόνια οικοδόμησαν το άθλιο οικοδόμημα της λιτότητας.

Από μια πρώτη ανάγνωση των στοιχείων αυτών, μπορούμε να κάνουμε τις ακόλουθες επισημάνσεις:

• Δείχνουν ολοφάνερα το βαθιά ταξικό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος, τις βαθιές και αγεφύρωτες αντιθέσεις του κεφαλαίου και της εργασίας. Οι εργαζόμενοι, όχι μόνο υφίστανται την κλοπή του μισθού τους σε επίπεδο επιχείρησης, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο, αυτό της κοινωνίας, έρχονται οι υπουργοί Οικονομικών του αστικού κράτους (της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στην προκειμένη περίπτωση) και μέσω της φορολογικής πολιτικής να μειώσουν περαιτέρω τα λαϊκά εισοδήματα και να ενισχύσουν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
• Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι αυτό που όλοι λίγο - πολύ διαισθάνονται, ακόμη και αν δεν ανατρέξουν στα στατιστικά στοιχεία. Οτι δηλαδή τα μεγάλα εισοδήματα είναι, ουσιαστικά, αφορολόγητα, καθώς οι κυβερνήσεις του δικομματισμού φρόντισαν, ειδικά τα τελευταία χρόνια, να δημιουργήσουν τους κατάλληλους μηχανισμούς, ώστε να τα απαλλάξουν. Τα στοιχεία ντροπής της ΕΣΥΕ επιβεβαιώνουν περίτρανα τις εκτιμήσεις αυτές.
• Το τρίτο συμπέρασμα: Οι εργαζόμενοι, αλλά και τα άλλα θύματα της απεχθούς και βάρβαρης λιτότητας των τελευταίων χρόνων, θα πρέπει να σκεφτούν ότι η ζωή δε σταματά στις 22 Σεπτέμβρη. Οτι μπορεί μέχρι την ημερομηνία αυτή οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (αλλά και των υπόλοιπων "ευρωλατρών"), να καταχωνιάσουν τους όρκους πίστης στο πρόγραμμα "σύγκλισης" και στη διαρκή λιτότητα, όμως, τα επόμενα χρόνια, η αντιλαϊκή επίθεση με τη σύμφωνη γνώμη όλων των μααστριχτικών δυνάμεων (γι' αυτό ας μην έχουν καμία αμφιβολία) θα είναι πολύ περισσότερο σκληρή και βίαιη.
• Και το τέταρτο και τελευταίο συμπέρασμα έχει να κάνει με τη συνυπευθυνότητα και συνενοχή των πολιτικών κομμάτων, που τα προηγούμενα χρόνια οδήγησε στη βίαια αναδιανομή εισοδημάτων που συντελέστηκε μέσω της φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων. Βασικοί συντελεστές του φορολογικού πραξικοπήματος ήταν οι αλλαγές Παλαιοκρασσά το 1992, ενώ το 1994 το ΠΑΣΟΚ με τα "αντικειμενικά" κριτήρια ολοκλήρωσε το φορολογικό βιασμό. Πρόκειται για αλλαγές νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, που στήριξαν το πρόγραμμα λιτότητας και, να σημειώσουμε και αυτό, δε θα ήταν εύκολο να γίνουν αποδεκτές χωρίς την αποφασιστική στήριξη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία είχαν ουσιαστική συμβολή προς την κατεύθυνση αυτή.

Εν κατακλείδι, οι εργαζόμενοι ας προσέξουν: Οι εφιάλτες των προγραμμάτων λιτότητας είναι παρόντες και τους περιμένουν στη γωνία. Ας μην οπλίσουν, με την ψήφο τους, το χέρι που θέλει να τους κατακρεουργήσει. Ας καταδικάσουν, με όλη τη δύναμή τους, το δικομματισμό και τους συνοδοιπόρους του. Ας ψηφίσουν μαζικά ΚΚΕ.