Αν ήταν αρκετές 15 μέρες μετά τις εκλογές ώστε ο επίσημος λόγος του Συνασπισμού να ταυτιστεί πλήρως με τις πραγματικές (προ)θέσεις του, τότε μπορεί να εκτιμήσει κανείς ότι το "αριστερό" άλλοθι της προγραμματικής αντιπολίτευσης, θα μετατραπεί σε σταθερή προγραμματική... συμπολίτευση, με την πάροδο του χρόνου. Θα λέγε κανείς ότι τώρα βρίσκει νόημα το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΝ ότι "η Βουλή είναι μόνο η αρχή"... Τόσο που η προχτεσινή ομιλία του Ν. Κωνσταντόπουλου στη Βουλή, άφησε μετέωρους ακόμα και εκείνους που, ενώ γνωρίζουν άριστα τις θέσεις του κόμματος, θα ήθελαν τη διατήρηση της φραστικής - έστω - διαφοροποίησης από το ΠΑΣΟΚ.

Είναι όμως φανερό ότι οι υποχρεώσεις του Συνασπισμού δεν του επιτρέπουν τέτοιες πολυτέλειες. Ο πρόεδρος του κόμματος κατέστησε σαφές προχτές ότι στο είδος της πολυθρύλητης "κεντροαριστεράς" που υφαίνεται, μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στο κυβερνητικό κόμμα. Το να επισημάνει κανείς ότι, από την 30σέλιδη ομιλία του Ν. Κωνσταντόπουλου, οι δεκάδες αναφορές στην κοινωνία έγιναν χωρίς καμία μα καμία αναφορά στις τάξεις και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα αυτής της κοινωνίας, είναι... πταίσμα. Αλλωστε από τις αναλύσεις της "σύγχρονης και ανανεωτικής Αριστεράς" είναι καιρός τώρα που λείπει οτιδήποτε μπορεί να σχετίζεται, είτε με καταδίκη (ή έστω αναφορά) στο μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, είτε με σταθερή και συγκεκριμένη τοποθέτηση υπεράσπισης των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.

Ομως τώρα πια τα πράγματα γίνονται περισσότερο παρά ποτέ εμφανή. Ο Συνασπισμός, όταν δεν κάνει αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ από τη σκοπιά του... Α. Παπανδρέου (!), επιδίδεται σε μια άκρατη "εποικοδομητική" φλυαρία για το τεχνοκρατικό μανατζάρισμα των "κοινών". Ετσι, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, αφού έκανε κριτική στον Κ. Σημίτη επειδή δε συμπεριέλαβε στις δεσμεύσεις του δήλωση για σύσταση "Ανεξάρτητης Αρχής" διαχείρισης των μεγάλων έργων (όπως είχε κάνει ο Α. Παπανδρέου το 1993 και... ουδέποτε εφάρμοσε), μπήκε στο "ψητό"... Ποιο είναι το "ψητό" της "νεοαριστερής" συναίνεσης στη διακυβέρνηση της χώρας;

Μα η με κάθε τρόπο πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ΕΕ. Τόσο, μάλιστα, που όποιος παρακολούθησε τις σχετικές τοποθετήσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου για την ΚΕΠΠΑ στα πλαίσια της ΕΕ και τις κορόνες για την ανάγκη να "ανταποκριθεί" η Ελλάδα στα κριτήρια "σύγκλισης" του Μάαστριχτ, δυσκολευόταν να απαντήσει: Τα όσα διαβάζονταν εκείνη τη στιγμή, διανθισμένα με τα περί προστασίας των ελληνικών συνόρων από την ΕΕ, σίγουρα δεν ήταν οπισθόφυλλο μπροσούρας του ΠΑΣΟΚ; Με άλλα λόγια, εδώ έχουμε μια "προγραμματική αντιπολίτευση", η οποία έχει ταχθεί να παίζει το ρόλο της υπενθύμισης προς το ΠΑΣΟΚ των εξαγγελιών και πολιτικών... του ΠΑΣΟΚ!

Τα υπόλοιπα είναι περίπου αναμενόμενα. Η "νέα αισθητική της πολιτικής" εντοπίζεται κατά τον Συνασπισμό στη "θεσμική αναβάθμιση" και πιο συγκεκριμένα:

• στη σύσταση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (μα τόση αγωνία να συμμετέχει "ενεργά" στα διατάγματα εκτέλεσης των εντολών των ΗΠΑ και των Βρυξελλών;),
• στην αποτελεσματικότερη λειτουργία του Υπουργικού Συμβουλίου (!),
• στη σύσταση διακομματικής επιτροπής για τη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, με συστάσεις να μην ξεπέσει "παραέξω" κανένα ψίχουλο από τα δισεκατομμύρια προς τους μεγαλοεργολάβους των μεγάλων έργων και δημιουργηθούν πληθωριστικές πιέσεις!!
• στη... ρηξικέλευθη πρόταση για επέκταση της 5νθήμερης συζήτησης για τον προϋπολογισμό που πρέπει να είναι από τα πριν γνωστός (φαίνεται ότι ο μόνος σε αυτό τον τόπο που... δεν ξέρει το περιεχόμενο του επικείμενου προϋπολογισμού είναι ο ΣΥΝ).

Βέβαια δε λείπουν αναφορές στην ανάγκη για "δικαιότερη" (προσοχή: όχι δίκαια, αλλά "δικαιότερη") φορολογική, οικονομική και κοινωνική πολιτική. Πώς όμως θα γίνει αυτό; Τουλάχιστον... οι παπάδες σε αυτές τις περιπτώσεις πετάνε και ένα "ο Θεός θα δώσει"... Ο Συνασπισμός δε λέει ούτε αυτό. Πάντως, ας σημειωθεί ότι η "αριστερή" προσήλωση και "αξιοπιστία" του Συνασπισμού επιβεβαιώθηκε προχτές και σε ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα: Ο Ν. Κωνσταντόπουλος αποσιώπησε το αίτημα για θέσπιση της απλής και ανόθευτης αναλογικής. Αλήθεια παραιτείται από τη διεκδίκηση; Γιατί το μετέτρεψε σε αίτημα για "αλλαγή της εκλογικής νομοθεσίας"; Η τοποθέτηση του ΣΥΝ ήταν πραγματικά αποκάλυψη του ρόλου του σαν "αριστερό" άλλοθι στην κυβερνητική πολιτική.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ