Οι δυο πρώτοι σε θεαματικότητα, ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, το MEGA και ο ΑΝΤ 1 δεν ξεπέρασαν, και οι δυο μαζί, το 50% της τηλεθέασής τους, που την προηγούμενη χρόνια έφτανε το 80%. Αντίθετα το STAR και ο ΣΚΑΪ σταθεροποίησαν το προγραμματικό προφίλ τους και την απόδοσή τους, μεταξύ 14 και 16%, όπως προκύπτει από στοιχεία της AGB. Οι δυο κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί ΕΤ-1 και ΕΤ-2 παρέμειναν στα ίδια, χαμηλά, επίπεδα τηλεθέασης της προηγούμενης τηλεοπτικής περιόδου, με εξαίρεση τους θερινούς μήνες. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την έρευνα της AGB HELLAS, που δημοσιεύεται στον ετήσιο τόμο της χρονικής περιόδου '95-'96.

Ο "ατομικός όγκος" τηλεθέασης παίρνει μέγιστες τιμές κατά τους χειμερινούς μήνες, πλησιάζοντας τις τέσσερις ώρες ημερησίως, ενώ τους θερινούς μήνες περιορίζεται σε δυόμισι ώρες. Μα είναι δυνατόν, αναρωτιέται κανείς, είναι δυνατόν να πετά ένας άνθρωπος καθημερινά από τη ζωή του, που είναι μοναδική και πολύτιμη, τέσσερις ολόκληρες ώρες πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ευτελή προγράμματα συνήθως; Χάθηκαν τα βιβλία, η καλή μουσική, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που θα προάγει τον άνθρωπο αντί να τον αποβλακώνει, να τον παραπληροφορεί, να τον ωθεί στη βία, να τον εθίζει στην ασχήμια και την κακογουστιά; Γιατί να μη γεμίζει το χρόνο του, αντί να τον αδειάζει μπροστά σε ένα κουτί που ελάχιστα πράγματα προσθέτει και πολλά μας αφαιρεί; Μια εξήγηση για την κατάσταση αυτή, ασφαλώς, είναι και η οικονομική ανέχεια που πλήττει τους εργαζόμενους... Αλλά μαζί με τον αγώνα ενάντια στην ανέχεια, πρέπει να δοθεί και αγώνας ενάντια στην τηλεοπτική ανέχεια που μας επιφυλάσσουν οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών καναλιών.

Κατά τα άλλα, οι τηλεοπτικοί σταθμοί MEGA και ANT 1 παρουσιάζουν σημαντική ομοιομορφία ως προς την κατανομή του προγράμματός τους, σε σύγκριση με την προηγούμενη τηλεοπτική περίοδο, πάντα σύμφωνα με τις μετρήσεις της AGB. Εχουμε αύξηση του χρόνου των ενημερωτικών εκπομπών (λόγω και χαμηλότερου κόστους) εις βάρος των πολιτιστικών - ψυχαγωγικών σειρών. Αντίθετα, το STAR έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στα ψυχαγωγικά προγράμματα, κυρίως φθηνά και ξένης προέλευσης, που κάλυπταν το 60% του τηλεοπτικού χρόνου.

Απεναντίας, όπως διαπιστώνεται στην έρευνα, τα κρατικά κανάλια έχουν δώσει κάποια έμφαση σε εκπομπές Τέχνης και Πολιτισμού, ντοκιμαντέρ και παιδικών προγραμμάτων. Παρά τα σχετικά ποιοτικά προγράμματά τους, συγκριτικά με τα ιδιωτικά κανάλια, δεν αυξάνουν την τηλεθέασή τους. Κι αυτό προφανώς έχει να κάνει με την εξάρτησή τους από την κεντρική εξουσία, που κάνει το θεατή δύσπιστο.