"Κάθε πρόσβαση στη θάλασσα, με εξαίρεση το λιμανάκι, είναι απαγορευμένη", θα πει στην αρχή μιας κουβέντας που είχαμε μαζί του ο πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Χαραυγής και δημοτικός σύμβουλος της "Δημοτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης", Κώστας Χριστοφορίδης."Ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς, συνέχισε, με προθυμία έδωσε τους παραθαλάσσιους χώρους στους ιδιώτες, αλλά για τους κατοίκους δε δίνει τίποτα".

Και η παράθεση των προβλημάτων αρχίζει: Σοβαρό πρόβλημα δημιουργεί στην περιοχή το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας. Στον Ακροκέραμο, απ' όπου αρχίζει ο αγωγός λυμάτων που καταλήγει στην Ψυττάλεια, η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Οι οσμές διαφεύγουν από παντού. Ειδικά το καλοκαίρι, με την άνοδο της θερμοκρασίας, γίνεται σήψη μέσα στους αγωγούς και παράγεται υδρόθειο, με αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να σταθεί εκεί κοντά. Στο χώρο αυτό πλούσια είναι και η "πανίδα". Μύγες, κουνούπια και ποντίκια έχουν κατακλύσει την περιοχή. Οι κάτοικοι, μη μπορώντας να αντέξουν άλλο, απαιτούν να δοθούν τα απαραίτητα κονδύλια από το ΥΠΕΧΩΔΕ για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων. Να κατασκευαστούν ειδικές παγίδες μέσα στον αγωγό ώστε να δεσμευτούν οι οσμές, να απολυμαίνεται ο χώρος για να καταπολεμηθούν έντομα και τρωκτικά και να γίνει δεντροφύτευση.

Και στην Ιχθυόσκαλα,όμως, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Επειδή δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή, όλα τα υπολείμματα, ψάρια και κασόνια, μαζεύονται σε μια αλάνα και μένουν κάτω από τον ήλιο πολλές ώρες. Το αποτέλεσμα είναι η δυσοσμία να μην αντέχεται. Οπως μας κατήγγειλε ο πρόεδρος του Συλλόγου, η κατάσταση αυτή είναι επικίνδυνη και για την υγεία των καταναλωτών, αφού δεν υπάρχει ο απαιτούμενος μηχανισμός για να πλένονται τα κασόνια με γλυκό νερό.

Με τις παρεμβάσεις του Συλλόγου πάρθηκαν κάποια μέτρα στους Μύλους Αγίου Γεωργίου,που είναι οι μεγαλύτεροι της χώρας. Ετσι μειώθηκε και η ηχορύπανση και τα σιλό καλύφθηκαν ώστε να μη σηκώνονται σύννεφα σκόνης, που προκαλούσε το εργοστάσιο.

Την καταστροφή της περιοχής συμπληρώνει ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ), που μετέφερε όλες τις δραστηριότητές του στο Ικόνιο, αλλά χωρίς να κάνει δρόμο παραθαλάσσιο. Ετσι, όλα τα φορτηγά περνούν μέσα από την πόλη, κατά κύριο λόγο από την οδό Παλαιολόγου. Επί της Παλαιολόγου υπάρχουν τρία σχολεία και κανένα φανάρι, με αποτέλεσμα να γίνονται πολύ συχνά ατυχήματα. Ο Σύλλογος ζητά να ολοκληρωθεί ο παραλιακός δρόμος και να μπει στην κυκλοφορία το κομμάτι από τον Ακροκέραμο ως τη ΔΕΗ, που είναι έτοιμο, ώστε τα φορτηγά να μην μπαίνουν στην πόλη.

Ενα άλλο μεγάλο θέμα είναι εκείνο του Κολυμβητηρίου,το οποίο έχει μείνει στη μέση εδώ και δύο χρόνια. Ο δήμος για την κατασκευή του έργου πήρε τοκογλυφικό δάνειο, από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ύψους 250 εκατομμυρίων και θα επιστρέψει 1 δισ. Ο Κ. Χριστοφορίδης τόνισε πως ήταν λάθος η κίνηση αυτή και ότι ο δήμος θα έπρεπε να πάρει τα χρήματα από την κυβέρνηση.

Κλείνοντας τη συζήτηση ο Σ. Ακριτίδης, τόνισε πως το Κερατσίνι θα μπορούσε να ήταν ένας παράδεισος αν δεν το κατέστρεφαν τα εργοστάσια. "Εμείς κάποτε εδώ κολυμπούσαμε και ψαρεύαμε. Το Κερατσίνι έχει πολύ καλό κλίμα και βρέχεται από θάλασσα. Αν δεντροφύτευαν και το όρος Αιγάλεω που βρίσκεται δίπλα μας, θα ήταν εξοχή. Θα αγωνιστούμε όσο μπορούμε για να ξαναβρεί η περιοχή την παλιά της ομορφιά. Δεν πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια". Κι έχουν κάθε λόγο γι' αυτό. Παρ' όλα τα προβλήματα το Κερατσίνι έχει τη δική του χάρη. Και αφού κανένας μεγαλοεργολάβος δεν πήγε να επενδύσει σε μια περιοχή τρίτης κατηγορίας, η πόλη διατήρησε μια μορφή παλαιών εποχών. Ετσι, εκεί βρίσκει κανείς μονοκατοικίες και διώροφα, γειτονιές που δεν τις βρίσκεις εύκολα σε άλλη περιοχή της Αθήνας και, το βασικότερο, επαφή και επικοινωνία με τους ανθρώπους. "Εμείς γεννηθήκαμε εδώ και αγαπάμε τον τόπο μας", μας τόνισε χαρακτηριστικά ο Μιλτιάδης Μιχαηλίδης,για να καταλήξει: "Θέλουμε να μείνουμε εδώ και εμείς και τα παιδιά μας, αλλά υπό καλύτερες συνθήκες".