Στέκονται σε κάποια γωνιά του δρόμου ή στον υπόγειο του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου και πουλάνε λαχεία. Δεν ξέρουν τι πάει να πει κρύο, ούτε ζέστη. Δεν έχουν ωράριο, ούτε σταθερό εισόδημα. Είναι τα εκατοντάδες μικρά παιδιά που όλες τις μέρες του χρόνου και ειδικά αυτές των Χριστουγέννων δουλεύουν δεκάδες ώρες για μερικά χιλιάρικα. Δουλεύουν για να ενισχύσουν το πενιχρό εισόδημα των γονιών τους ή για να προσφέρουν το μοναδικό εισόδημα στο σπίτι του άνεργου πατέρα τους.

"Από το πρωί μέχρι το απόγευμα είμαι εδώ και πουλάω λαχεία". Τα λόγια ανήκουν στον 5χρονο Βασίλη που είναι καθισμένος, από νωρίς το πρωί, σε ένα μικρό σκαμπό στην οδό Σταδίου. Εμείς τον συναντήσαμε εκεί το απόγευμα, να προσπαθεί να ξεπουλήσει την πραμάτεια του. "Οχτακόσια εκατομμύρια, μ' ένα χιλιάρικο", φώναζε και η φωνούλα χανόταν μέσα στο πλήθος και τους θορύβους των αυτοκινήτων. "Είμαστε πέντε αδέρφια και ο πατέρας μου δεν έχει δουλιά. Δουλεύω και γω και τα αδέρφια μου για να μπορέσουμε να ζήσουμε..." μας είπε, όταν τολμήσαμε να τον ρωτήσουμε γιατί πουλάει λαχεία. Πάντως ο Βασίλης για τα φετινά Χριστούγεννα δεν περιμένει "τίποτα από τον Αγιο Βασίλη" ή όπως μας είπε αμέσως μετά, "να δώσει όλα του τα λαχεία... ".

Δίπλα στα εκδοτήρια των εισιτηρίων στην Ομόνοια στέκεται η 8χρονη Σταυρούλα Σπυροπούλου και αυτή μικρή λαχειοπώλης. "Ερχομαι εδώ νωρίς το πρωί να βοηθήσω τη θεία μου να πουλήσει περισσότερα λαχεία. Παίρνω μερικά λαχεία και γυρίζω ανάμεσα στον κόσμο", μας λέει και τα μάτια της "παίζουν" ανάμεσα στους περαστικούς. "Συγνώμη δεν μπορώ να μιλήσω άλλο, πρέπει να δώσω και κανένα λαχείο, αυτές τις μέρες έχει δουλιά", είναι τα τελευταία της λόγια και αμέσως αρχίζει να ψάχνει μέσα στον κόσμο για τον επόμενο υποψήφιο αγοραστή.

Τούτα τα παιδιά δε βλέπουν να διαφέρουν οι μέρες των Χριστουγέννων - γιορτή που αγγίζει περισσότερο τις δικές τους τις ψυχές - από όλες τις υπόλοιπες. Ισως γιατί αυτή η κοινωνία δε μοιράζει απλόχερα τα αγαθά, μοιράζει μόνο τις ευχές της...

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ