Προ των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, αναλυτές έλεγαν ότι ο "σκληρός" πρωθυπουργός του Ισραήλ θα δεχόταν ασφυκτική πίεση, προκειμένου να "κλείσει" τις δύο κυριότερες ανοιχτές πληγές της Μέσης Ανατολής - το Παλαιστινιακό και τη διαμάχη Ισραήλ - Συρίας. Την εβδομάδα που πέρασε, οι προβλέψεις έδειξαν να δικαιώνονται, τουλάχιστον ως προς το πρώτο σκέλος τους: Νετανιάχου - Αραφάτ θα υπογράψουν, την 30ή ή την 31η του Δεκέμβρη, την καταληκτική συμφωνία για τη Χεβρώνα. Η οποία ίσως οδηγήσει στην αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από την πόλη, ως την 5η Γενάρη 1997.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, την προσέγγιση Ισραήλ - Συρίας, αυτή δείχνει πιο μακρινή - αλλά πληροφορίες του "Ασοσιέιτεντ Πρες" από τη Δαμασκό ανέφεραν την Παρασκευή ότι δεν αποκλείεται οι διμερείς συνομιλίες να επαναληφθούν "πολύ σύντομα".

Τι μετέστρεψε τη ρητορική του ηγέτη του Λικούντ; Η υπουργός της Παλαιστινιακής αρχής, Ασράουι, το είπε όσο πιο ανοιχτά γίνεται (στην εκπομπή"Q & A" του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN): "η αμερικανική διπλωματία παρενέβη". Παρενέβη, όπως ακριβώς έλεγαν πολιτικοί παρατηρητές, επειδή το πετρελαϊκό λόμπι, το οποίο "επιβάλει" τις βουλές του μετά τις εκλογές (ενώ τα εθνικά λόμπι, όπως το ισραηλινό, έχουν περισσότερη επιρροή προεκλογικά), "έσπρωξε" την κυβέρνηση Κλίντον να επιταχύνει την "ειρηνευτική διαδικασία".

Αυτή η καθ' υποβολή "ειρηνευτική" διαδικασία, πάντως, δεν είναι βέβαιο ότι θα διασφαλίσει ηρεμία στην περιοχή. Ακόμη και για την "επιτυχία" της ισραηλινοπαλαιστινιακής συμφωνίας, πολλοί επισημαίνουν ότι τα αποτελέσματά της απέχουν έτη φωτός από τα ζητούμενα της Παλαιστινιακής εξέγερσης...

Μ. Γ.