Η κυβέρνηση, όλος ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης σε διατεταγμένη υπηρεσία, σ' όλη τη διάρκεια της μεγαλειώδους αγροτικής κινητοποίησης, προκειμένου να διασπάσουν τον ηρωικό αγώνα των αγροτών, ζητούσαν να ανοίξουν τους δρόμους για να κάνουν διάλογο για τη λύση των αγροτικών προβλημάτων. Βεβαίως, οι αγρότες της χώρας, κυρίως της Θεσσαλίας και της Αιγιάλειας, που σήκωσαν και το βάρος του αγώνα, δεν έπεσαν στην παγίδα του δήθεν διαλόγου. Παρά τις διασπαστικές προβοκατόρικες ενέργειες του κυβερνητικού μηχανισμού και των εγκαθέτων της κυβέρνησης στις συμβιβασμένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων, όπως και άλλων "ημετέρων" της που λειτούργησαν σαν Δούρειοι Ιπποι, απαίτησαν μέχρι τέλους την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Ομως, η κυβέρνηση Σημίτη σαν υποτακτικός υπάλληλος των Βρυξελλών αρνήθηκε να ακούσει τη φωνή των εξεγερμένων αγροτών, προβάλλοντας το αποκρουστικό πρόσωπο του αυταρχισμού και της τρομοκρατικής αντιμετώπισης του αγώνα των αγροτών. Επιστέγασμα αυτής της στάσης ήρθε ο "διάλογος - εμπαιγμός" με τους υποτακτικούς "συνδικαλιστές" ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ και τους άλλους διασπαστές του αγώνα των αγροτών στην περιοχή Μακεδονίας - Θράκης, τους οποίους δε δίστασε να "ξεμπροστιάσει", αφού, αντί λύσεων στα άμεσα πιεστικά προβλήματα των αγροτών, απλώς, τους ζήτησε να βοηθήσουν για να περάσει τα λεγόμενα θεσμικά μέτρα στα πλαίσια της κοιναγορίτικης πολιτικής που καταστρέφει τους αγρότες. Ετσι, δεν αποκαλύπτεται μόνον το αποκρουστικό πρόσωπο της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη και των διασπαστών κυβερνητικών κολαούζων, αλλά και πόσο δίκαιο είχαν οι αγρότες όταν αρνούνταν να υποκύψουν στον ωμό εκβιασμό και να εγκαταλείψουν τα μπλόκα του αγώνα.