Το πληροφοριακό άρθρο "Επιχείρηση σιωπής" ("Ρ" 25.12.94, σελ. 45) είχε γραφτεί με πολύ καρδιοχτύπι. Ηταν, άραγε, τα στοιχεία, που δεν ήταν εύκολο να ελεγχθούν, εγγυημένα; Μήπως υπήρχε ο κίνδυνος μετάδοσης εσπευσμένων συμπερασμάτων ή ακόμη και εσφαλμένων πληροφοριών στον αναγνώστη;

Δυστυχώς, η συνέχεια των γεγονότων φαίνεται να επιβεβαιώνει μάλλον παρά να διαψεύδει το άρθρο.

Το τελωνείο της γερμανικής πόλης Βούπερταλ πήρε μια σοβαρή απόφαση: Να μην αποδοθεί στους παραλήπτες - συγκεκριμένα, στον εκδοτικό οίκο "Διάδοχοι Παλ - Ρούγκενσταϊν" - μια παραγγελία βιβλίων που είχαν τυπωθεί στην Ουγγαρία για λογαριασμό του. Η παραγγελία αυτή περιείχε δυο τίτλους, το βιβλίο της Σ. Βάγκενκνεχτ "Αντισοσιαλιστική Στρατηγική στην εποχή της αντιπαράθεσης των συστημάτων. Δυο τακτικές στην πάλη ενάντια στον σοσιαλιστικό κόσμο" και το βιβλίο του ιστορικού από το Ροστόκ Καρλ - Χάιντς Γιάνκε "Τα πρώτα χρόνια - Εργατική νεολαία ενάντια στον καπιταλισμό και τον πόλεμο (1904-1919)". Και ο λόγος είναι ότι, όπως λέει η σχετική απόφαση, τα δυο αυτά βιβλία, και ιδιαίτερα το πρώτο, έχουν "περιεχόμενο που ενδέχεται να είναι αξιόποινο". Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Τμήμα Κρατικής Προστασίας της Εισαγγελίας του Ντίσελντορφ με το ερωτηματικό της παραβίασης του άρθρου 86 του Ποινικού Κώδικα.

Τι αφορά αυτό το άρθρο; Το άρθρο αυτό απαγορεύει τη "διάδοση προπαγανδιστικών μέσων αντισυνταγματικών οργανώσεων". Ποιας, όμως, οργάνωσης και, μάλιστα, αντισυνταγματικής προπαγανδιστικό μέσο αποτελεί το το βιβλίο της Σ. Βάγκενκνεχτ;

Αυτό δεν έχει, μέχρι στιγμής, διευκρινιστεί. Υπάρχει, όμως, μια όχι αβάσιμη εικοτολογία. Η Χ. Βάγκενκνεχτ είναι οπαδός του επιστημονικού σοσιαλισμού και καθόλου δεν το κρύβει. Είναι μέλος της ηγεσίας του Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και γνωστή από άρθρα της που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα (μεταξύ των οποίων και η ΚΟΜΕΠ 3/94). Καθώς, λοιπόν, και το ΚΚΓ, που έχει απαγορευτεί τον Αύγουστο του 1956, ήταν και αυτό οπαδός του επιστημονικού σοσιαλισμού, δεν αποκλείεται να χαρακτηριστεί το βιβλίο "προπαγανδιστικό μέσο" του και να απαγορευτεί.

Το ως πού θα φτάσουν τα πράγματα θα φανεί εάν ο εκδοτικός οίκος αποφασίσει, όπως και το συζητά, να εκδώσει αυτό το βιβλίο στην ίδια την ΟΔΓ. Θα κατασχεθεί, άραγε, αυτή τη φορά χωρίς να εισαχθεί από το εξωτερικό;Πέρα από το ότι το ίδιο το άρθρο 86 μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν "ετοιμοπαράδοτη" Δαμόκλειος Σπάθη...

"Μπορεί"; Δυστυχώς, όχι. Ηδη χρησιμοποιείται. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Στις 10 Νοέμβρη, στο Μαγδεμβούργο, μια ομάδα της Υπηρεσίας Κρατικής Προστασίας εισβάλλει ένοπλη στο σπίτι του Χέρμπερτ Π., που είναι γνωστός σαν κομμουνιστής. Τι χρειάζονταν το όπλα σε ένα τελείως άοπλο κτίριο; Μέχρι στιγμής, άγνωστο. Το βέβαιο είναι ότι το συνεργείο αποχώρησε, μεταφέροντας μαζί του υλικά που θα μπορούσε να βρει και χωρίς όπλα και, μάλιστα, χωρίς την παραβίαση της κατοικίας του ενδιαφερομένου: Αντίτυπα της εφημερίδας "Κόκκινη Αυγή", που εκδίδει το ιδρυμένο μετά το 1989 ΚΚΓ, έντυπα της ομάδας"Θέσεις εργασίας για εκατομμύρια" κλπ. Φυσικά, η αιτία της όλης επιχείρησης ήταν και πάλι η "διάδοση προπαγανδιστικών μέσων αντισυνταγματικών οργανώσεων".

Η επιχείρηση έχει και το δίδυμο αδελφό της. Στο Βερολίνο, ο Χάνφριντ Μίλερ, εκδότης των "Φύλλων του Βάισενζεε", επίσης γνωστός και από δημοσιεύσεις στην ΚΟΜΕΠ (1/94), έλαβε από την Εισαγγελία του Βερολίνου την ειδοποίηση ότι ο ομοσπονδιακός γενικός εισαγγελέας έχει αρχίσει ανακρίσεις σε βάρος του με την κατηγορία ότι ήταν "ανεπίσημος συνεργάτης" του υπουργείου Ασφαλείας της ΓΛΔ. Αποδείξεις δεν αναφέρονται και, πιθανότατα, δεν είναι και δυνατό να αναφερθούν. Είναι πασιφανές ότι ανεπίσημος (!) συνεργάτης μπορεί να κατηγορηθεί ότι είναι και, πολύ περισσότερο, ότι ήταν ο καθένας. Πέραν του ότι οι αρχές της Βόννης δεν κάνουν, βέβαια, καμία τέτοια έρευνα στην ΟΔΓ. Γιατί, αν έκαναν, Κύριος οίδε τι θα αποκαλυπτόταν, όχι για ανεπίσημους, αλλά για επίσημους συνεργάτες τέτοιου είδους.

Η πραγματική αιτία της ανάκρισης είναι ολοφάνερη: Το ότι τα "Φύλλα της Βάισενζεε" περιέχουν πολλές κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές απόψεις, πράγμα που, για μερικούς, έχει καταντήσει ενοχλητικό.

Ενδιαφέρουσα, όμως, είναι και η συνέχεια της υπόθεσης Οπερσκάλσκι.

Ο Γερμανός συνάδελφος πήρε πίσω το μεγαλύτερο μέρος των υλικών που του είχαν κατασχεθεί. Το μέρος των υλικών που δεν επιστράφηκε (υλικά δημοσιευμένα στο περιοδικό που εκδίδει ο ενδιαφερόμενος, αλλά και σε άλλα περιοδικά και αλληλογραφία) είναι άγνωστο πώς θα χρησιμοποιηθούν. Ενδιαφέρον έχει ότι η Γενική Εισαγγελία δηλώνει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για τον Μ. Οπερσκάλσκι πέρα από τα λεγόμενα ενός καταδότη, ο οποίος δεν αναφέρει τον Μ. Οπερσκάλσκι ονομαστικά. Ο Οπερσκάλσκι, μάλιστα, έμαθε και μια νέα κατηγορία που του γνωστοποιήθηκε μετά την κατάσχεση: Οτι, αν δε βρέθηκαν γι' αυτόν στοιχεία, είναι γιατί ήταν και, ίσως, ακόμη είναι πράκτορας των κουβανικών μυστικών υπηρεσιών. Ετσι, είναι πιθανό όσα υλικά υπήρχαν να καταστράφηκαν με κουβανική αίτηση.

Με άλλα λόγια, είτε βρεθούν, είτε δε βρεθούν, την "έχεις βαμμένη".

Ενδιαφέρον δεν είναι;