Στο ελάχιστο δυνατό,πρέπει να μειωθεί η χρήση καρκινογόνων ουσιών ή παραγόντων στους χώρους εργασίας, ενώ παράλληλα οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι για τους κινδύνους τέτοιου είδους στο εργασιακό τους περιβάλλον. Σε αυτά τα δύο σημεία εστιάζεται το Προεδρικό Διάταγμα αριθ.399 που έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σχετικά με αυτό το θέμα.

Στο Π. Δ. μεταξύ άλλων, ορίζεται σαφώς, ότι ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος, να "μειώνει τη χρήση ενός καρκινογόνου παράγοντα στον χώρο εργασίας, κυρίως υποκαθιστώντας τον, στο μέτρο που είναι τεχνικά εφικτό. " Παράλληλα είναι υποχρεωμένος να ερευνά το χώρο εργασίας, ώστε να εντοπίζονται όλοι αυτοί οι παράγοντες και να κοινοποιεί στην αρμόδια επιθεώρηση Εργασίας τα αποτελέσματα της έρευνας.

Σχετικά με την ανάγκη πρόληψης στους χώρους εργασίας, η εν λόγω νομοθετική ρύθμιση ορίζει, πως πρέπει να υπάρχει εκτενέστατη ενημέρωση των εργαζόμενων σχετικά με το ποιες ουσίες ή μηχανήματα χαρακτηρίζονται καρκινογόνα, καθώς και ποια μέτρα ή προφυλάξεις πρέπει να παίρνονται για την αποφυγή των συνεπειών. Επίσης τονίζεται η ανάγκη παροχής και χρήσης του απαραίτητου εξοπλισμού, ενώ "υποχρεωτικός" χαρακτηρίζεται ο περιορισμός σε συγκεκριμένο χώρο των καρκινογόνων πηγών. Σε περίπτωση, δε, που δεν είναι τεχνικά εφικτός ο περιορισμός καρκινογόνων ουσιών ή μηχανημάτων, στο Π. Δ. ορίζεται πως η χρήση τους από τους εργαζόμενους, πρέπει είναι περιορισμένη χρονικά τόσο, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος για τον εργαζόμενο. Αυτό πρέπει να καθορίζεται με εκτιμήσεις γιατρών εργασίας, ή άλλες επιστημονικές εκτιμήσεις.

Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι είναι δεδομένη και αναγνωρισμένη ακόμα και από τα πιο επίσημα χείλη του υπουργείου Εργασίας η αδυναμία των επιθεωρήσεων Εργασίας για τη διεξαγωγή ουσιαστικών ελέγχων στους εργασιακούς χώρους. Δεδομένη είναι, επίσης, η καταστρατήγηση του θεσμού των γιατρών εργασίας, καθώς και η έλλειψη ακόμα και μηχανισμού καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών στη χώρα μας. Επομένως τα πιο πάνω, μάλλον θεωρητικό πιο πολύ χαρακτήρα έχουν, τουλάχιστον στο βαθμό που δε δραστηριοποιούνται για την εφαρμογή τους οι ίδιες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.