"Καλά, δε γνωρίζεις ότι το μεγάλο κεφάλαιο αντιδρά λυσσασμένα, όταν θίγονται κατά οιοδήποτε τρόπο τα κέρδη του;". Η φράση αυτή δεν ειπώθηκε από κάποιον, που κατά την κυρίαρχη αντίληψη, χρησιμοποιεί "ξύλινη γλώσσα". Ως γνωστό, ο όρος αυτός αποδίδεται σε όσους επιμένουν ακόμα στη χρήση λέξεων, όπως μεγάλο κεφάλαιο, μονοπώλια, ιμπεριαλισμός κλπ. Αποκτά όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όταν και υπεύθυνοι παράγοντες, οι οποίοι όταν αναφέρονται σε οικονομικά θέματα χρησιμοποιούν την επιδεχόμενη ερμηνείας τεχνοκρατική γλώσσα, αναγκάζονται, κάτω από την πίεση των πραγμάτων, να αναγνωρίσουν ότι και το μεγάλο κεφάλαιο υφίσταται, αλλά και πολύ περισσότερο "αντιδρά λυσσαλέα σε κάθε προσπάθεια περιορισμού των κερδών του". Και για να δώσουμε τέλος στο γρίφο, η παραπάνω φράση ανήκει σε υψηλόβαθμο παράγοντα του υπουργείου Οικονομικών.

Η διαπίστωση ότι "το μεγάλο κεφάλαιο αντιδρά λυσσασμένα, όταν θίγονται κατά οιοδήποτε τρόπο τα κέρδη του" έγινε από το υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, με αφορμή τη συντονισμένη προσπάθεια των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου να καταργηθεί - με διάφορα νομικίστικα επιχειρήματα - τη φορολόγηση των αμοιβαίων κεφαλαίων, η οποία προβλέπεται από τον τελευταίο φορολογικό νόμο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, που εκδόθηκε πρόσφατα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να υπονομευτεί στην πράξη η φορολόγηση των αμοιβαίων κεφαλαίων.Και όχι μόνο των αμοιβαίων κεφαλαίων. Το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει βρει τρόπους να παρακάμπτει τη φορολόγηση των κάθε μορφής αποδόσεών του, είτε χρησιμοποιώντας τις σκανδαλώδεις διατάξεις των νόμων που τους επιτρέπουν τη "νόμιμη" φοροδιαφυγή είτε εφευρίσκοντας δικούς του τρόπους, ορισμένους από τους οποίους θα αναφέρουμε στη συνέχεια.

Με αφορμή τέλος το θόρυβο που έχει προκαλέσει η πρωθυπουργική δήλωση και τα άτοκα δάνεια "φίλων" για την κατασκευή της οικοδομής στην Εκάλη - η οποία παρουσιάστηκε σαν δήλωση καταστρατήγησης του "πόθεν έσχες" - δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι μέσα στον κουρνιαχτό της σκόνης που σηκώθηκε, η ουσία του ζητήματος έμεινε στην αφάνεια. Στην ουσία επιβεβαιώθηκε ότι το περίφημο "πόθεν έσχες" - για όσους ισχύει - ήταν και παραμένει διάτρητο με ευθύνη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Και ο σχετικός νόμος είναι ελλιπής για να δίνει τη δυνατότητα στην αστική τάξη της χώρας να αποκρύπτει τα τεράστια εισοδήματά της, τα οποία, μεσούσης της φορολογικής επέλασης κατά των μισθοσυντήρητων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, παραμένουν αφορολόγητα.

Και σαν σχήμα οξύμωρο, εκείνοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται κατά κόρο τις απαλλαγές του "πόθεν έσχες" - απαλλαγές οι οποίες αποτελούν προϊόν της συνδιαλλαγής της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας - έκριναν ότι ήγγικεν η ώρα του διασυρμού του σημερινού πολιτικού συστήματος, μέσω της διαπόμπευσης του κορυφαίου πολιτικού παράγοντα. Εκριναν ότι ήρθε η ώρα να βγάλουν τα άπλυτα του σημερινού πολιτικού συστήματος στη φόρα, τα οποία τόσο καιρό απέκρυπταν επιμελώς. Προφανώς επειδή θέλουν να αντικαταστήσουν τους σημερινούς γερασμένους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν, με άλλους περισσότερο πειθήνιους και υποτακτικούς. Με "ηγέτες", ο ρόλος των οποίων θα περιορίζεται στην πρωτοκόλληση των αποφάσεων των ισχυρών οικονομικών κέντρων και του Κοινοτικού Διευθυντηρίου.