Πολλές τράπεζες - ξένες και ιδιωτικές ελληνικές - καταγγέλθηκαν την περασμένη χρονιά, αλλά και πρόσφατα, από την ΟΤΟΕ και από τους Συλλόγους Εργαζομένων, για μια μεγάλη γκάμα παραβιάσεων.

Μια χαρακτηριστική περίπτωση τράπεζας που παραβιάζει τα - αναμφισβήτητα υποτίθεται - δικαιώματα των εργαζομένων, είναι της Τράπεζας Πίστεως.Από πρόσφατη ανακοίνωση της παράταξης "ΕΝΙΑΙΑ Σ.Κ.", μαθαίνουμε ότι οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα εξής προβλήματα: Παραβίαση της Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης για το Ασφαλιστικό, άρνηση χορήγησης των επτά ημερών επιπλέον άδειας σε όσους χορηγείται το ανθυγιεινό επίδομα, επιλεκτική προτεραιότητα στα δάνεια 2 - 3 μισθών, μη εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος 156, προκλητικές προαγωγές, επιλεκτική συμμετοχή στα σεμινάρια, μεταθέσεις σκοπιμότητας, άρνηση πληρωμής των υπερωριών!

Στην εφημερίδα του Συλλόγου εργαζομένων της Τράπεζας Εργασίας διαβάζουμε ότι η διοίκηση της τράπεζας αρνείται να χορηγήσει ορισμένα επιδόματα ή δίνει μειωμένα κάποια άλλα. Καταγγέλλεται ακόμη ότι 1.000 (!) εργαζόμενοι δεν πήραν αυξήσεις το 1995, ότι γίνεται επιλεκτική καταβολή ενός πακέτου μετοχών - που έχει καθιερωθεί να δίνεται σε σταθερή, ετήσια, βάση σε κάθε υπάλληλο - ότι γίνονται δυσμενείς μεταθέσεις, ανοίγεται προσωπική αλληλογραφία κ.λπ.

Στην ΑΒΝ - ΑΜRΟ η διοίκηση αρνήθηκε, πριν μερικούς μήνες, να δώσει αυξήσεις σύμφωνα με την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, με το επιχείρημα ότι οι αμοιβές των εργαζομένων είναι ήδη αρκετά υψηλές και ξεπερνούν ή συμψηφίζονται μ' αυτές που ορίζει η σύμβαση! (Τελικά, η αντίδραση των εργαζομένων είχε επιτυχία και απέτρεψε τις επιδιώξεις της τράπεζας)

Στην Τράπεζα Αθηνών (κορεάτικη), η διοίκηση αρνήθηκε να υπογράψει επιχειρησιακή σύμβαση για το 1994 με μεγαλύτερες αυξήσεις από την κλαδική, επικαλούμενη οικονομικό πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά, αύξησε το μισθό ορισμένων ανώτερων στελεχών. Ταυτόχρονα, καταρτίστηκε ένα πρόγραμμα "αξιολόγησης" προσωπικού, στα χνάρια ενός μοντέλου που ακολουθούν αρκετές τράπεζες, με στόχο την εξάλειψη των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Η AMERICAN EXPRESS είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, αφού εκτός των άλλων, προσπαθεί με "νύχια και με δόντια" να απολύσει τον πρόεδρο του Συλλόγου εργαζομένων, Ηλ. Οικονομόπουλο,καταφεύγοντας γι' αυτό το σκοπό στην αρμόδια επιτροπή που ορίζει ο νόμος, για να εξετάζει τις περιπτώσεις απόλυσης των συνδικαλιστών. Η πρωτοβάθμια επιτροπή αποφάσισε με πλειοψηφία ότι οι ισχυρισμοί της τράπεζας δε στέκουν, αλλά ο συνδικαλιστής παραπέμφθηκε στο δευτεροβάθμιο όργανο. Πρέπει να σημειωθεί ότι και στην AMERICAN EXPRESS προωθούνται νέοι τρόποι "αξιολόγησης" του προσωπικού.

Οι εργαζόμενοι στην τράπεζα CITIBANK διαμαρτυρήθηκαν πριν λίγους μήνες για τις αυξήσεις του 1994 που ήταν από 0 έως 11,99% για το 15% του προσωπικού, 12 με 15% για τους μισούς εργαζόμενους και πάνω από 15% για τους υπόλοιπους. Η διοίκηση της τράπεζας ανακοίνωσε ότι έδωσε 14% μέσο ποσοστό αύξησης! Φυσικά, και η CITIBANK εφαρμόζει δικό της σύστημα αξιολόγησης.

Το ίδιο κάνει και η τράπεζα NATWEST,η οποία στα πλαίσια της αναδιοργάνωσής της, αποφάσισε να εφαρμόσει ένα σύστημα αμοιβής με βάση την απόδοση των εργαζομένων, "πέραν των ισχυουσών ρυθμίσεων και της οικογενειακής κατάστασης των υπαλλήλων",όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά σε ανακοίνωση της τράπεζας.

Πρόσφατα έγιναν καταγγελίες από την ΟΤΟΕ και για την ιδιωτική ελληνική τράπεζα INTERBANK,η οποία καταστρατηγεί το ωράριο, δεν πληρώνει υπερωρίες, μεταθέτει αργίες, δεν εφαρμόζει τη σύμβαση εργασίας για ορισμένα επιδόματα.

Παραβιάσεις του ωραρίου έχουν καταγγελθεί και στην XIOS BANK,σύστημα αξιολόγησης και σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα εφαρμόζει και η CREDIT LYONNAIS (πρώην Ελληνογαλλική), αλλά και πολλές άλλες τράπεζες που με διάφορους τρόπους καταφέρνουν να διασπούν τους εργαζόμενους (επιλεκτικά μεγάλες αμοιβές) ή να τους αναγκάζουν να σιωπούν (φόβος απόλυσης, στασιμότητα κ.λπ.).

Είναι σωστό ότι πολλές τράπεζες, την ίδια στιγμή που καταστρατηγούν τις συμβάσεις, προσφέρουν αρκετές παροχές σε μερικούς εργαζόμενους. Ακολουθούν μ' αυτό τον τρόπο μια τακτική διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος (όπου και αν υπάρχει), δημιουργώντας - τεχνητά - ομάδες εργαζομένων με διαφορετικά συμφέροντα, εμφανίζοντας πιο ευνοϊκή τη δική τους πολιτική αμοιβών από αυτή που προβλέπει η κλαδική συλλογική σύμβαση, καλλιεργώντας την ελπίδα για ικανοποιητικές αποδοχές μελλοντικά, σε μεγάλη μερίδα εργαζομένων. Μεγάλες αμοιβές μπορεί να προσφερθούν και ευκαιριακά, όταν μια τράπεζα θέλει να αναπτυχθεί γρήγορα και γι' αυτό πρέπει να προσελκύσει στελέχη άλλων τραπεζών.

Είναι σαφές ότι όλα αυτά στοχεύουν στη διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο, στην εξάλειψη κάθε θεσμοθετημένης υποχρέωσης για παροχές από την πλευρά της εργοδοσίας. Σε τράπεζες που οι εργαζόμενοι "υπέκυψαν" στα "θέλγητρα" μιας ικανοποιητικής ατομικής συμφωνίας για τις αμοιβές, η τακτική της εργοδοσίας άλλαξε σύντομα και το "καρότο" αντικαταστάθηκε από το "μαστίγιο"...