Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κ. Στεφανόπουλου από το ΠΑΣΟΚ, λίγες μέρες μετά την αντίστοιχη της Πολιτικής Ανοιξης, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του"ΣΥΝ", αλλά και την απογοήτευση του κόμματος αυτού, το οποίο είδε μέσα σε μία στιγμή και από μία και μόνη κίνηση να χάνονται δύο στόχοι του. Ο πρώτος και πιο άμεσος ήταν η διενέργεια εκλογών (μετά από ένα πιθανό ναυάγιο της προεδρικής εκλογής) που θα του έδινε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την είσοδό του στη Βουλή και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ο δεύτερος και κυριότερος ήταν η διατήρηση του ρόλου του προνομιακού συνομιλητή και μελλοντικού συμμάχου του ΠΑΣΟΚ.Ομως, αυτά του τα όνειρα γκρεμίστηκαν σαν τραπουλόχαρτα με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κ. Στεφανόπουλου, ο οποίος φαίνεται πως θα καταφέρει να εκλεγεί στην γ ψηφοφορία εκτός συνταρακτικού απροόπτου.

***

Το άκουσμα της υποψηφιότητας προκάλεσε έναν καταιγισμό δηλώσεων των στελεχών του "ΣΥΝ".

Αλλοι έκαναν λόγο για "προαποφασισμένη σύμπραξη" και "διακανονισμό σκοπιμοτήτων" μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Ανοιξης, καθώς και για "επιλογή συντηρητικής στροφής" που "οδηγεί τη χώρα στον 21ο αιώνα με τακτικισμούς του παρελθόντος, που παρατείνουν το τέλμα και μεγαλώνουν την κρίση" (Ν. Κωνσταντόπουλος).

Αλλοι μίλησαν για "κεφαλαιαγορές και οικονομικά κέντρα" τα οποία "για πρώτη φορά (σ.σ.!!!) επικαθορίζουν τόσο ωμά τις εξελίξεις",και εγκάλεσαν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που "έχει ενσωματωθεί πλήρως στην παγερή συντηρητική - φιλελεύθερη συναίνεση της εποχής μας" (Π. Λαφαζάνης).

Αλλοι ισχυρίζονται ότι "υπάρχουν μονιμότεροι προσανατολισμοί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προς τα δεξιά για τη μεταπαπανδρεϊκή εποχή" και ανακαλύπτουν πως υπάρχουν "όλον αυτό τον καιρό ισχυρότατες πιέσεις των οικονομικών ισχυρών της χώρας για κεντροδεξιά συναίνεση" που "οδήγησε και σε απώλεια πρωτοβουλιών τον πρωτομάστορα αυτής της τακτικής, τον Α. Παπανδρέου", αναγκάζοντάς τον "σε μια συντηρητική επιλογή" (Δ. Παπαδημούλης).

Αλλοι, τέλος, μίλησαν για "επιλογή στασιμότητας και συντήρησης" που αποσκοπεί σε "πολιτικό λίφτιγκ για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ " (Ν. Μπίστης).

***

Κανείς φυσικά δεν είναι δυνατό να πάρει στα σοβαρά όλα τα παραπάνω, αφούγίνονται εκ των υστέρων και μάλιστα από έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος συμπορεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ σε δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, πιο συγκαλυμμένα στην πρώτη, πιο ξεφωνημένα τη δεύτερη. Γιατί οι τότε σφιχτοί εναγκαλισμοί του, δεν του επέτρεπε να κάνει - τότε - την "αποκάλυψη (που έκανε) τώρα".

Δεν είναι δυνατό να μην είδε αυτό που κατάλαβαν αριστεροί και όχι μόνο, χωρίς να χρειαστεί να κάνουν "κολεγιά" με το ΠΑΣΟΚ: τη συντηρητική και αντιδραστική πολιτική του. Τα "αντί πινακίου φακής" ξεπουλήματα στρατηγικών επιχειρήσεων, το ξεζούμισμα των εργαζόμενων, τη μετατροπή παραγωγικών περιοχών σε "κρανίου τόπους" από το ΠΑΣΟΚ τα καταγγέλλουν καθημερινά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Τα αποκαλύπτει και τα αντιπαλεύει καθημερινά το ΚΚΕ. Δεν τα αμφισβήτησε ούτε η ΝΔ (η οποία αρκέστηκε σε "κριτική" για τους χειρισμούς και τους ρυθμούς υλοποίησης). Ο "ΣΥΝ" δεν τα πρόσεξε;

Οσον αφορά τις "κεφαλαιαγορές και τα ισχυρά οικονομικά κέντρα", φαίνεται πως αυτά έχουν τη "μαγική ικανότητα" να εμφανίζονται στα μάτια ορισμένων μόνο όταν εκείνοι θεωρούν το εαυτό τους "ριγμένο" από αυτά. Τώρα, κατόπιν εορτής, ο "ΣΥΝ" ανακαλύπτει όχι μόνο την ύπαρξή τους, αλλά και τη συμβολή τους στην "κεντροδεξιά συναίνεση" και τα "στηλιτεύει".Κάτι ανάλογο δεν είχε κάνει και ο Κ. Μητσοτάκης, αφού είχε ανατραπεί η κυβέρνησή του;

Μετά την εξαγγελία είδαν το "διακανονισμό σκοπιμοτήτων" και την "προαποφασισμένη σύμπραξη" ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την Πολιτική Ανοιξη; Κι αν η σύμπραξη δε γινόταν με την Πολιτική Ανοιξη, αλλά με άλλο κόμμα, στηρίζοντας π. χ. την υποψηφιότητα Τσαλδάρη, θα ήταν έξω από σκοπιμότητες;

***

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Απλά, ο "ΣΥΝ" εκφράζει με αυτό τον τρόπο τη διαμαρτυρία του στο ΠΑΣΟΚ, επειδή έχασε τη θέση του προνομιακού "συζητητή" και "συμμάχου" με το κυβερνών κόμμα. Η στάση του θυμίζει εκείνες τις "αιώνιες αρραβωνιαστικές" στις μελό ταινίες του παλιού κινηματογράφου, οι οποίες μελαγχολούν και κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας, γιατί ο επί χρόνια αρραβωνιαστικός τους τις εγκατέλειψε για κάποια πλουσιότερη νύφη. Και στην προκειμένη περίπτωση για το ΠΑΣΟΚ η Πολιτική Ανοιξη είχε να επιδείξει "προίκα" 11 βουλευτών έναντι κανενός του "ΣΥΝ".

Ομως, το κυριότερο για τον "ΣΥΝ" δεν είναι το σήμερα. Φοβάται μήπως η επιλογή του ΠΑΣΟΚ για "κεντροδεξιά στροφή" (σ.σ. με τα δικά τους δεδομένα, γιατί στην πραγματικότητα η πολιτική του ΠΑΣΟΚ την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον δε μας επιτρέπει να το κατηγορήσουμε για"κεντροαριστερές... αποκλίσεις"), δεν περιοριστεί μόνο στο θέμα της εκλογής Προέδρου.Ταυτόχρονα, ο "ΣΥΝ" με τη στάση του αυτή, προσπαθεί να"απελευθερώσει" και να προσεταιριστεί τους "αριστερούς" του ΠΑΣΟΚ, συσφίγγοντας τους δεσμούς μαζί τους για τη δημιουργία "κεντροαριστερών" σχημάτων στη μεταπαπανδρεϊκή εποχή. Επισημαίνει, έτσι, με κάθε δυνατό τρόπο τόσο στο ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα σε εκείνο το τμήμα του που τον ενδιαφέρει όσο και στα "ισχυρά οικονομικά κέντρα" πως στην ανακατανομή της τράπουλας για τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος υπάρχει κι ένας "πτωχός συγγενής", στον οποίο μπορούν να υπολογίζουν. Αυτό, άλλωστε, έκανε ως τώρα στηρίζοντας παντοιοτρόπως το ΠΑΣΟΚ και δίνοντάς του άλλοθι ευρύτερης στήριξης και "αριστεροσύνης".

Η προεδρική υποψηφιότητα απλά περιέπλεξε τα πράγματα και ίσως να καθυστερήσει τις αναμενόμενες εξελίξεις. Δε βάζει όμως σε καμιά περίπτωση τέλος στις ερωτοτροπίες του ΠΑΣΟΚ με τον "ΣΥΝ" και στα παιχνίδια "εξουσίας", που ονειρεύεται να παίξει στην πλάτη πάντα των εργαζόμενων και του λαϊκού κινήματος. Μήπως υπάρχει τρανότερη απόδειξη από τις πρόσφατες "αντιδράσεις" του και τις "καταγγελίες" του;

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ