Το συμφέρον της χώρας, θυμήθηκε ξαφνικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή το όργιο πιέσεων που δέχεται για το ποιος θα αναλάβει την εκτέλεση των μεγάλων έργων, που θα αποφέρουν κέρδη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών. Για πρώτη φορά ειπώθηκε και δημόσια αυτό που λεγόταν ανεπίσημα, για τον άγριο ανταγωνισμό και τις πιέσεις που ασκούνται από τα κάθε είδους τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, των ξένων και ντόπιων κέντρων, με επίκεντρο τα μεγάλα έργα. Χτες, ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Ρωμαίος, ομολόγησε δημόσια, ότι "υπάρχουν αρκετά προβλήματα στην προώθηση της εκτέλεσης του προγράμματος των έργων υποδομής στην Ελλάδα". Και δεν αρκέστηκε στη διαπίστωση των σοβαρών εμποδίων και προβλημάτων στην εκτέλεση των μεγάλων έργων. Εκρινε σκόπιμο να καταγγείλει δημόσια μερικούς από τους μεγάλους υπεύθυνους, όπως... Τον ελεύθερο ανταγωνισμό, που λειτουργεί σαν "ξέφραγο αμπέλι", τις "συγκρούσεις συμφερόντων", τις "παρεμβάσεις κυβερνήσεων και εταιριών σε οποιοδήποτε επίπεδο".

Πιέσεις που ασκούνται σε πολλά επίπεδα. Από τις ξένες πολυεθνικές και τους συνεργάτες τους μεγαλοεργολάβους στην Ελλάδα. Από τις ξένες πρεσβείες στην Ελλάδα, που εκπροσωπούν επάξια τα συμφέροντα των πολυεθνικών της χώρας τους. Από το ίδιο το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Και - πολλές φορές - από στελέχη της κυβέρνησης ή και άλλων κομμάτων, που μετέχουν και προσδοκούν πολιτικά και οικονομικά οφέλη από το μεγάλο φαγοπότι των μεγάλων έργων, όπως είναι το αεροδρόμιο των Σπάτων, η ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου κλπ.

Η υποτέλεια έχει φθάσει στον ανώτατο βαθμό αφού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όχι μόνο αποφασίζει πόσα και ποια έργα θα γίνουν στην Ελλάδα, αλλά επιβάλλει και συγκεκριμένες προδιαγραφές για τα έργα που θα γίνουν, φωτογραφίζοντας έτσι τους αναδόχους.

Μια άλλη διάσταση της υπόθεσης με τα "μεγάλα έργα" έχουμε από την εκδήλωση των διαπλεκομένων συμφερόντων και στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, μιας και είναι γνωστό πως οι ιδιοκτήτες των μεγάλων καναλιών και των περισσότερων μεγάλων εφημερίδων, έχουν βλέψεις για μέρος των έργων.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, δεν μπορεί να επικαλείται τη δράση όλων αυτών των παραγόντων είτε για να δικαιολογήσει τις καθυστερήσεις, είτε για να προϊδεάσει την κοινή γνώμη για πιθανή ματαίωση κάποιων από τα έργα. Πρώτα, γιατί η ίδια δημιούργησε το πλαίσιο που ευνοεί την άσκηση κάθε είδους πιέσεων, αφού έδειξε ότι είναι διατεθειμένη να πιεστεί. Και κατόπιν, γιατί έχει στα χέρια της προτάσεις που μπορούν να θωρακίσουν τη διαδικασία ανάθεσης και εκτέλεσης των έργων απέναντι σε παρόμοιες πιέσεις. Προτάσεις όμως που δεν έχει θέσει σε εφαρμογή, γιατί απλούστατα η διαφάνεια θίγει τους "μνηστήρες" των έργων και μειώνει τα όποια κέρδη- πολιτικά και οικονομικά - στη συναλλαγή.