Ενα από τα ζητήματα, που υπήρχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο και στον ένα ή άλλο βαθμό, σε πολλές τοποθετήσεις, ήταν οι σοβαρές και πολύμορφες δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΚΟ και οι κομμουνιστές. Και είναι, βέβαια, το γεγονός αυτό μια αναμφίβολη πραγματικότητα. Οι γενικότερες σήμερα συνθήκες (οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές) είναι πολύ περισσότερο δύσκολες, απ' ό,τι πριν μερικά χρόνια. Είναι πολύ περισσότερο έντονη, καθημερινή και πολύμορφη η ιδεολογική επίθεση, η μεγάλη και συνεχής πίεση, που δέχονται πρώτα και κύρια οι κομμουνιστές, αλλά και γενικότερα οι εργαζόμενοι. Το γεγονός αυτό, όμως, ήταν αναμενόμενο. Ανατρέχοντας κανείς σε προηγούμενες εκτιμήσεις του Κόμματος, π.χ. σε αυτές του 14ου Συνεδρίου, θα διαπιστώσει πως το φαινόμενο αυτό περιγράφεται με σαφήνεια και ακρίβεια. Τα όσα προηγήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, έχουν δώσει τη δυνατότητα στην άρχουσα τάξη να βάλει, ως στόχο της το γονάτισμα και την υποταγή του εργατικού και μαζικού λαϊκού κινήματος, πρώτα και κύρια της επαναστατικής πρωτοπορίας του. Και για να πετύχει το σκοπό αυτό, παίρνει τα ανάλογα μέτρα, δραστηριοποιεί τους μηχανισμούς της, επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις και τις εφεδρείες της.

Επόμενα, το ζήτημα που χρειάζεται να συγκεντρώσουμε σήμερα την προσοχή μας, δεν είναι οι δυσκολίες, που καθημερινά σήμερα συναντάμε, αλλά πώς και πόσο τις αντιμετωπίζουμε. Αλλωστε, από αυτό ακριβώς φαίνεται και ο βαθμός συνειδητοποίησης της σημερινής πραγματικότητας και επόμενα των δυσκολιών, που αυτή εμπεριέχει και όχι από το πόσο τις σημειώνουμε ή τις επικαλούμαστε. Ετσι βλέποντας τα πράγματα, μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε σε δυο σημαντικές εκτιμήσεις, με βάση την πορεία του Κόμματος τα τελευταία, μετά την κρίση του 1991, χρόνια:

Εκτίμηση πρώτη: Οι δυσκολίες είναι πολλές και μεγάλες, αλλά δεν είναι αξεπέραστες. Μπορούν να καταπολεμηθούν και να ξεπεραστούν. Η επιχείρηση γονατίσματος και τσακίσματος του εργατικού και μαζικού λαϊκού κινήματος ξεδιπλώνεται με όλη της τη μεγαλοπρέπεια, σημειώνει βήματα και νίκες στον ένα ή άλλο τομέα, αλλά συναντά ταυτόχρονα όλο και μεγαλύτερες αντιστάσεις και σε άλλα σημεία, είναι το εργατικό κίνημα, αυτό που κάνει θετικά βήματα και τολμά να περνά - όλο και περισσότερο συχνά - στις δικές του αντεπιθέσεις. Και όλ' αυτά δεν αποτελούν κάποιες εξωπραγματικές προσδοκίες, αλλά εικόνες που έχουν βγει από την τρέχουσα πραγματικότητα, από την ίδια τη ζωή, όπως αυτή ξεδιπλώνεται την τελευταία περίοδο.

Εκτίμηση δεύτερη: Η κομματική δουλιά έχει σημειώσει, αναμφίβολα, θετικά βήματα τα τελευταία χρόνια, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να παραδεχτούμε, ότι μέχρι σήμερα, το σοβαρό και βασικό μέτωπο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των υπαρχόντων δυσκολιών, δεν έχει τύχει της απαραίτητης προσοχής. Η εκτίμηση αυτή, που φανερώνει ταυτόχρονα πόσο συγκεκριμένα και βαθιά έχουμε συνειδητοποιήσει τις συνθήκες που ζούμε και παλεύουμε, αποτελεί σήμερα μια κρίσιμη πλευρά της καθοδηγητικής και γενικότερα της κομματικής δουλιάς. Αποτελεί μια υποκειμενική αδυναμία, που μπορούμε και πρέπει γρήγορα να ξεπεράσουμε. Ακόμη και η απλή λογική επιτάσσει ότι όσο μεγαλύτερες δυσκολίες συναντάς, όσο μεγαλύτερη είναι η επίθεση που δέχεσαι, τόσο περισσότερο καλά οργανωμένη, πρέπει να είναι η δική σου αντίσταση. Τόσο περισσότερο συγκεκριμένη και καλά μεθοδευμένη. Αξιοποιώντας κάθε δύναμη και όπλο. Εχοντας κάνει καλή και πολύμορφη προετοιμασία. Μελετώντας την πολιτική και τακτική του αντίπαλου, αναζητώντας τα αδύνατα σημεία του, αναδεικνύοντας τα συγκριτικά δικά σου πλεονεκτήματα, κλπ, κλπ.

Δ. Τ.