Οχτώ χρόνια μετά, το σκάνδαλο Κοσκωτά συνεχίζει να βρωμά. Συνεχίζει να αναδίνει δυσοσμία και η Τράπεζα Κρήτης συνεχίζει να βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Ολα αυτά, πριν απ' όλα, για ένα κυρίως λόγο: Γιατί οι "γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν ήθελαν και δε θέλουν να ξεριζώσουν τις αιτίες που προκαλούν τα φαινόμενα σαπίλας. Η γενεσιουργός αιτία βρίσκεται στην πολιτική που ακολουθούν χρόνια τώρα οι μονομάχοι του δικομματισμού: Στη λεγόμενη απελευθέρωση της αγοράς (κομμάτι της οποίας είναι και η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος). Μιας απελευθέρωσης που ηχεί ευχάριστα, αλλά στην πράξη σημαίνει ασύδοτη δράση του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου, συνέχιση του ρόλου - των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών - του μεσάζοντα για τη χορήγηση "θαλασσοδανείων" στους μεγαλοβιομήχανους και λοιπούς "αεριτζήδες" κομματικούς "φίλους".

Στην περίοδο που ο Κοσκωτάς εκπροσωπούσε - με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τα "νέα τζάκια" - εξαφανίστηκαν περίπου 33 δισ. δραχμές, τα οποία "κληρονόμησε" το ελληνικό κράτος και θα φορτωθούν στις πλάτες των εργαζομένων με νέους φόρους. Στα 33 δισ. που "χάθηκαν" από την Τράπεζα Κρήτης (προς όφελος κάποιων), ήρθαν να προστεθούν άλλα 43 δισ. δραχμές για την περίοδο 1988 - '93, καθώς όπως κατάγγειλε προχτές ο απομακρυνθείς επίτροπος Κ. Καλυβιανάκης, είναι δάνεια "επισφαλή". Ομως, ο πρώην επίτροπος στη διάρκεια της θητείας του στην Τράπεζα Κρήτης δεν ξεσήκωσε θόρυθο ανάλογο με αυτόν που έκανε με τις προχτεσινές δηλώσεις του. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τα έχει όλα αναφέρει στην Τράπεζα της Ελλάδος από το περασμένο καλοκαίρι. Αν, όμως, πράγματι είχε τη "διάθεση" να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, θα έπρεπε να τα είχε δημοσιοποιήσει.

Τα όσα καταγγέλλονται εκ των υστέρων, μετά την αποπομπή, είναι και εκ του πονηρού... Σχετικά με το διαχειριστικό έλεγχο στις χρηματοδοτήσεις της Τράπεζας Κρήτης για την αναγκαιότητα του οποίου όλοι κάνουν λόγο, όλοι τον αρνούνται στην πράξη, καθώς ο ένας μεταθέτει στον άλλο την ευθύνη. Και πίσω από το θόρυβο για το ποιος έδιωξε ποιον, βρίσκεται μια "σταθερή": Η απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει και να ολοκληρώσει την "απελευθέρωση" της τραπεζικής αγοράς. Εξάλλου, το σχέδιο νόμου που επεξεργάστηκε η Τράπεζα της Ελλάδος οδηγεί στο ξεπούλημα της Τράπεζας Κρήτης σε ιδιωτικά συμφέροντα. Οταν, όμως, μιλάμε για πώληση της Τράπεζας Κρήτης, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι λόγος γίνεται για το... "υγιές" κομμάτι της. Οπως αναφέρουν οι πληροφορίες, το χαρτοφυλάκιό της θα διαχωριστεί σε "υγιές" και στο "προβληματικό", δηλαδή σ' αυτό που θα φορτωθούν παλιές και νέες αμαρτίες. Αυτό θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, προφανώς μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.

Η υπόθεση της Τράπεζας Κρήτης αποδείχνει ότι η πορεία, η πολιτική της απελευθέρωσης σημαίνει ανοιχτά πολιτική πλήρους ασυδοσίας. Αυτό σημαίνει πως πάντοτε - οι διορισμένες από την εκάστοτε κυβέρνηση διοικήσεις κρατικών τραπεζών και δημόσιων επιχειρήσεων - θα δίνονται τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια, δισεκατομμύρια δανεικών κι αγύριστων. Και φυσικά τη "μαύρη τρύπα" που θα δημιουργούν οι θιασώτες της πολιτικής απελευθέρωσης και του Μάαστριχτ, θα καλούνται να την καλύψουν, από τη μια, οι μικροκαταθέτες, που εκτός των άλλων καθημερινά επιδοτούν τα "θαλασσοδάνεια" προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες μέσω της συνεχούς μείωσης των επιτοκίων καταθέσεων, και από την άλλη, οι φορολογούμενοι...