Είναι, ασφαλώς, δύσκολο να ξέρει κανείς με βεβαιότητα, αν τα αίτια της καταστροφής ήταν αυτά που λέγονται. Ηταν πραγματικά υπεύθυνος ένας νεότατος υπάλληλος της τράπεζας που "ξανοίχτηκε" υπερβολικά; Κι ήταν δυνατό να "παίξει" σε τέτοια έκταση χωρίς τουλάχιστον να συμβουλευτεί κανέναν; Και, αν πήρε την άδεια, από ποιον και, προ παντός, γιατί την πήρε; Ολα αυτά είναι ερωτήματα στα οποία δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς, αλλά που, κάποτε, θα βρουν μια απάντηση. Ωστόσο, το πιο σημαντικό στοιχείο του πράγματος δε βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται σε αυτό που δείχνει το ίδιο το περιστατικό: Στο ότι, δηλαδή, υποθέσεις δισεκατομμυρίων παίζονται σε στιγμιαίους υπολογισμούς και μπορεί και να χαθούν.

Δεν είναι, ασφαλώς, άσχετα με τα παραπάνω το φαινόμενο της "χρηματιστηριοποίησης των πάντων", δηλαδή της κινητοποίησης όλων των χρηματιστηρίων, ακόμη και των πιο μικρών (της Αθήνας, π.χ.), και η λεγόμενη "απελευθέρωση των κεφαλαίων", δηλαδή της κατοχύρωσης της δυνατότητάς τους να κινούνται χωρίς κανένα εμπόδιο ή έλεγχο.

Ολα αυτά συντελούν στη δημιουργία μιας χρηματιστηριακής δίνης, όπου γιγαντιαία κεφάλαια κινούνται στιγμιαία, αποσκοπώντας να επωφεληθούν από πολύ μικρές συνήθως διαφορές των αξιών στα διάφορα χρηματιστήρια του κόσμου και αποφέροντας παχυλά κέρδη στους κατόχους τους.

Φυσικά, προκύπτει το ερώτημα: "Αφού οι μετακινήσεις αυτές είναι καθαρά κερδοσκοπικές και, συνεπώς, δε δημιουργούν αξία, πού βρίσκουν την αξία που προσπορίζονται;" Χρειάζεται, μήπως, να επαναλάβουμε ότι ακριβώς ως απάντηση σ' αυτό το ερώτημα έρχονται μια γιγαντιαία και παγκοσμίων διαστάσεων εκστρατεία λιτότητας, μια ξέφρενη επιχείρηση "κάλυψης των δημοσίων ελλειμμάτων", μια υστερική και συχνά καθαρά εγκληματική εκστρατεία ιδιωτικοποίησης κλπ; Αν και, βέβαια, αυτές δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες λεπτομέρειες, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως δεν αναφέρονται καθόλου στις αναλύσεις για την υπόθεση BARRINGS...