"Στο νέο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας, ο Ελληνισμός παίζει τον ρόλο του ακρίτα, τα όρια του Ελληνισμού γίνονται όρια της Ευρώπης, με έναν κόσμο ο οποίος βρίσκεται και θα συνεχίσει να βρίσκεται σε αβεβαιότητα και αποσταθεροποίηση". Ιδιαίτερα αποκαλυπτική, η προαναφερόμενη αντίληψη περί "ακριτών" του υπουργού Εθνικής Αμυνας, όπως εκφράζεται σε άρθρο του στο κυριακάτικο "Βήμα". Πολύ περισσότερο γιατί φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στις κυβερνητικές επιλογές και σχεδιασμούς στον ευαίσθητο τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και άμυνας.

"Ακρίτας" λοιπόν, η Ελλάδα. Και ορισμένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Ποιος είναι ο αυτοκράτορας, του οποίου τις εντολές εφαρμόζουμε; Μήπως ζητάμε κι εμείς - καθότι ακρίτες - το διαφέντεμα μιας περιοχής, ως αμοιβή των υπηρεσιών μας, όπως έκαναν οι πρωτοδιδάξαντες το επάγγελμα; Και ποιοι, τέλος πάντων, είναι οι εχθροί, από τους οποίους πρέπει να προστατεύσουμε τα σύνορα (διάβαζε συμφέροντα) της "αυτοκρατορίας" και πώς αυτά ορίζονται;

Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά και σε άλλα παρόμοια, βρίσκει κανείς, αν διαβάσει και "πίσω" από τις γραμμές του υπουργικού άρθρου. Απαντήσεις, που οδηγούν, δυστυχώς, μόνο σε βαθιά ανησυχία για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, για τους μεγάλους κινδύνους που συνεπάγεται η όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας μας στο άρμα της "νέας τάξης"...