|εα1- Πώς εκτιμάτε τα αποτελέσματα της πρόσφατης πανελλαδικής κινητοποίησης των ΕΒΕ; |τε

|λ6

- Η σχεδόν καθολική συμμετοχή στο κλείσιμο καταστημάτων και βιοτεχνιών, οι πρωτοφανείς σε αγωνιστικότητα και μαζικότητα συγκεντρώσεις και πορείες απέδειξαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο χώρος αυτός αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και ότι οι ΕΒΕ δεν έχουν άλλο δρόμο από τον αγώνα για την επιβίωσή τους, ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, που μεθοδεύουν τον αφανισμό μεγάλου μέρους των μικρών επιχειρήσεων και τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των υπόλοιπων από το μεγάλο κεφάλαιο. Η επιτυχία αυτών των κινητοποιήσεων αλλάζει το κλίμα μέσα στους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους. Συνειδητοποιείται τώρα από όλο και περισσότερους - μετά από μια μακρόχρονη περίοδο σχετικής αδράνειας και παθητικότητας - ότι οι θεωρίες που μιλούσαν για το τέλος του συνδικαλιστικού κινήματος και της εξαφάνιση της ανάγκης αγωνιστικού, διεκδικητικού προσανατολισμού δεν έχουν βάση. Δυστυχώς η κυβέρνηση εμφανίζεται αδιάλλακτη απέναντι στο αίτημά μας για ριζική φορολογική μεταρρύθμιση και αμήχανη απέναντι στα άλλα αιτήματά μας που αφορούν την πτώση του τζίρου, τον άνισο ανταγωνισμό από τις πολυεθνικές, τα προβλήματα της επαγγελματικής στέγης, την έλλειψη χρηματοδότησης κ. ά.

|εα1

- Τελικά ποια είναι η προοπτική; |τε

|λ6

- Η στάση της κυβέρνησης είναι η μια πλευρά. Ομως, οι πολιτικές και οι νόμοι αλλάζουν όταν αυτό γίνεται καθολική απαίτηση, αίτημα ενός ανυποχώρητου και μαχητικού αγώνα. Γι' αυτό εμείς θα κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις μας. Αύριο Κυριακή πραγματοποιούμε σύσκεψη των Συντονιστικών Επιτροπών Αγώνα απ' όλη τη χώρα και της πανελλαδικής ΣΕΑ. Εκεί θα εκτιμήσουμε συλλογικά τα πράγματα και θα αποφασίσουμε. Τα μηνύματα από τη βάση είναι θετικά.

|λ6 |εα1

-Νιώθετε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα θα τα βγάλει πέρα σε μια αντιπαράθεση με πολιτικές που, όπως κι εσείς είπατε, υπαγορεύονται από ισχυρά οικονομικά και πολιτικά κέντρα μέσα κι έξω από τη χώρα μας; |τε

|λ6

- Δεν έχουμε άλλη επιλογή και ταυτόχρονα έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της συλλογικής δράσης. Και εδώ μιλάμε πια για μια "κίνηση" δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Οταν, λοιπόν, μαζικά μπαίνουν στον αγώνα δεκάδες χιλιάδες, τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε. Βέβαια, χρειάζονται να γίνουν πολλά ακόμη πράγματα. Τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο της μέχρι τώρα δουλιάς τους. Να αυξήσουν τη δραστηριότητά τους, να πάνε κοντά στους συναδέλφους, ο κόσμος να ενημερώνεται και να συζητά για τις εξελίξεις και την ουσία των προβλημάτων και οι αποφάσεις να παίρνονται με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Είναι επίσης απαραίτητο να γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες στην κατεύθυνση της συνεννόησης και αλληλεγγύης με τα άλλα στρώματα του εργαζόμενου λαού, εργατοϋπαλλήλους και αγρότες. Οι προκαταλήψεις μπορούν να υποχωρήσουν. Οι προβοκατόρικες τοποθετήσεις ορισμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών πρέπει να αντιμετωπιστούν επιθετικά. Η κοινή πάλη είναι μονόδρομος.

Μ. Ζ.