"Οι αγρότες νομίζουν ότι αν κατεβάσουν τα τρακτέρ θα αλλάξουν την ΓΚΑΤΤ. Κάποια στιγμή θα διαπιστώσουν ότι και αν κρατήσουν τα τρακτέρ μέχρι Δευτέρας Παρουσίας στους δρόμους η ΓΚΑΤΤ θα μείνει η ίδια". Τάδε έφη ο στυγνός τεχνοκράτης του νεοσυντηρητισμού και ευρωβουλευτής της ΝΔ Τ. Χριστοδούλου, χτες στον "Επενδυτή".

Ασφαλώς δεν πρωτοτυπεί. Οι ρυθμίσεις και αποφάσεις των υπερεθνικών οργάνων, προς όφελος εννοείται των πολυεθνικών, πάντα εμφανίζονταν από τους εκπροσώπους και απολογητές τους μέσα από την αχλή της παντοδυναμίας και της αναπόφευκτης και μοιραίας εξέλιξης.

Απέναντι σε αυτή τη στάση του ραγιαδισμού και της υποτέλειας, μόλις δυο μέρες νωρίτερα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, μιλώντας στους Αμπελόκηπους, είχε αντιπαρατάξει τη στάση της απειθαρχίας και αντίστασης: "Και δεσμεύσεις ανατρέπονται και συμβόλαια ακυρώνονται, όλα μπορούν να αλλάξουν από τη στιγμή που οι λαοί αποφασίζουν να επιβάλουν και να κατακτήσουν αλλαγές... Είναι αδύνατη η αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων δίχως τη διεκδίκηση λύσεων, που έρχονται σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές επιλογές... Δεν υπάρχουν τετελεσμένα στην πολιτική και κοινωνική ζωή, όποιος το πιστεύει είναι σαν να υποστηρίζει την ακινησία της ζωής και της ιστορίας".