Οι κυβερνητικοί παράγοντες έδωσαν και πάλι σαφή δείγματα του τι εννοούν όταν αυτοαναγορεύονται σε "υπηρέτες του έθνους". Αυτή τη φορά κατέστησαν σαφές, διά των Κ. Σημίτη και Γ. Αρσένη, ότι η παραγωγική υποβάθμιση της χώρας μπορεί να προχωρά ακάθεκτη, αλλά την ίδια ώρα δεν έχουν καμιά δυσκολία να εντάσσουν το παραπάνω ζήτημα - προϊόν της πολιτικής τους - στο πεδίο των εσωκομματικών τριβών τους και της "δελφινομαχίας".

Αφορμή υπήρξε η επιβεβαίωση πως στο χώρο της βιομηχανίας, η Ελλάδα δεν έχει εκταμιεύσει, καθόλη τη διάρκεια του 1994 και 1995, ούτε δραχμή από το 1 τρισ. δραχμές περίπου που της αναλογούν από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.Χρήματα που προορίζονται για την ελληνική βιομηχανία και ανήκουν στη χώρα, αφού ο ελληνικός λαός τα έχει πληρώσει διπλά και τρίδιπλα στην ΕΕ, στο όνομα της "σύγκλισης". Ομως το θέμα δε φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση και τα στελέχη της, παρά μόνο στο βαθμό που αξιοποιείται στο πλαίσιο της μεταξύ τους κόντρας κατά την κούρσα διαδοχής του Α. Παπανδρέου.

Σύμφωνα, λοιπόν, με δηλώσεις υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών στο "Ρ",την τελευταία διετία, για το χώρο της βιομηχανίας δεν έχει εκταμιευτεί ούτε δραχμή από τα κοινοτικά ταμεία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά συνολικά η κατάσταση στο ζήτημα των εκταμιεύσεων είναι τραγική. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των κυβερνητικών επιτελείων το ποσό που θα απορροφηθεί από την Ελλάδα μέσα στο 1995 δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 70% εκείνου που της αναλογεί!! Με άλλα λόγια η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει, από την αρχή κιόλας της χρονιάς ότι η χώρα θα χάσει τουλάχιστον το 30% των χρημάτων που δικαιούται, και τα οποία υποτίθεται θα μεταφερθούν στο επόμενο έτος... Ομως ακόμα και αυτές οι προβλέψεις αποτελούν "ευσεβείς πόθους". Η απόδειξη δίνεται από τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου, σύμφωνα με τα οποία, το διάστημα Γενάρης - Μάρτης 1995, για την Ελλάδα δεν έχει εκταμιευτεί ούτε το 10% των χρημάτων που της αναλογούν από το ΚΠΣ...

Παρ' όλα αυτά οι ύμνοι προς της ΕΕ συνεχίζονται σε καθημερινή βάση, ενώ από την άλλη τα μεγάλα έργα εξαγγέλλονται κάθε τρεις και λίγο μαζί με φληναφήματα περί "ανάπτυξης", που θυμίζουν εκείνο το "θα φάτε με χρυσά κουτάλια"... Δηλαδή η κυβέρνηση διαφημίζει έργα που στην πλειοψηφία τους αποτελούν αποικιοκρατικού τύπου σκάνδαλα, όπως το αεροδρόμιο των Σπάτων, και επιδίδεται σε υποκλίσεις για εγκρίσεις έργων που κάθε άλλο παρά απαντούν στις ανάγκες αντιμετώπισης της ανεργίας, αλλά αδιαφορεί πλήρως για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η αδιαφορία της για την είσοδο στη χώρα κονδυλίων βιομηχανικής ανάπτυξης είναι ενδεικτική. Πρόκειται παράλληλα για απόδειξη του πώς εννοούν την ανάπτυξη οι ίδιοι οι μεγαλοβιομήχανοι που απαιτούν να είναι εκείνοι που θα διαχειριστούν τα κονδύλια για τη βιομηχανία.

Οσο για το πώς εκφράζεται η εσωκομματική κόντρα με αφορμή το παραπάνω ζήτημα, είναι ενδεικτικές οι προχτεσινές έμμεσες βολές Αρσένη κατά του Κ. Σημίτη για τη μηδενική απορρόφηση των κονδυλίων για τη βιομηχανία. Ο Γερ. Αρσένης επιχείρησε, χτες, να ανασκευάσει τους υπαινιγμούς του, λέγοντας πως αναφερόταν "στις εγγενείς δυσκολίες απορρόφησης πόρων"... Από την πλευρά του ο Κ. Σημίτης, αν και μίλησε για "συντροφικά μαχαιρώματα", έδειξε ικανοποιημένος από τις "εξηγήσεις" του συναδέλφου και επιχείρησε να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις λόγω της μη προηγούμενης εμπειρίας του υπουργείου Βιομηχανίας και της γραφειοκρατικής νοοτροπίας...Ομως ακόμα και στο πεδίο των μεγάλων έργων η κυβερνητική υποτέλεια είναι προκλητική. Οπως τόνιζε στον "Ρ" κυβερνητικό στέλεχος, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να χαρίσει στη "Χόχτιφ", τη γερμανική πολυεθνική, στην οποία χαρίστηκαν τα Σπάτα, εκτός από νέα δισεκατομμύρια και το μάνατζμεντ του αεροδρομίου. Συγκεκριμένα, στην απαίτηση της "Χόχτιφ" για αναπροσαρμογή του τιμήματος κατασκευής του αεροδρομίου (600 δισ.) με αφετηρία το Γενάρη του 1993, η κυβέρνηση τής παρέχει αναπροσαρμογή από τον Γενάρη του 1995. Γεγονός που σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο θα επιβαρυνθεί επιπλέον με 15 δισ. δραχμές τουλάχιστον για το αεροδρόμιο, που θα καρπωθεί η πολυεθνική. Οσο για το "κουμάντο", η κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένη να το παραχωρήσει στη "Χόχτιφ", αποδεχόμενη το αίτημα της τελευταίας, οι αποφάσεις να παίρνονται είτε με ομοφωνία, είτε με διευρυμένη πλειοψηφία και όχι με απόλυτη πλειοψηφία. Κάτι που θα διασφάλιζε τον έλεγχο από το ελληνικό δημόσιο που θα κατέχει το 55% της εταιρίας. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι κυβερνητικοί παράγοντες δηλώνουν "εξαιρετικά ανήσυχοι" για το αν τελικά θα δοθεί κοινοτική έγκριση για την εκτροπή του Αχελώου.Σε μια κρίση ειλικρίνειας δε, εξηγούν την ανησυχία τους λέγοντας ότι "σε μια περίοδο που η ΕΕ προωθεί τον εξανδραποδισμό των αγροτών, δύσκολα θα ήταν υπέρ ενός έργου που θα πολλαπλασίαζε την ελληνική αγροτική παραγωγή... Βέβαια, όταν ερωτούνται για το πώς θα αντιδράσουν, θεωρούν σκόπιμο να ρίχνουν τις ευθύνες για τη μη πραγμάτωση του έργου στις αντιρρήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ