Η απροκάλυπτη υποστήριξη που παρέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην κυβέρνηση της Τουρκίας στην επιχείρηση γενοκτονίας του κουρδικού λαού, είναι μια ακόμη απόδειξη των ηθών της "νέας τάξης" πραγμάτων. Βέβαια, για τα ήθη των ΗΠΑ και των "ισχυρών" της Ευρώπης όταν πρόκειται για την προώθηση των συμφερόντων τους υπάρχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα. Πλούσια εμπειρία διαθέτει ο ελληνικός λαός και από την πρόσφατη ιστορία. Ομως, η ωμότητα με την οποία οι δυνάμεις αυτές αντιμετωπίζουν τη σημερινή σφαγή των Κούρδων και η επιδοκιμασία της επεκτατικής πολιτικής της Αγκυρας, έχουν μια σαφέστατη πολιτική διάσταση που αφορά άμεσα τη χώρα μας.

Πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση με την άρση του "βέτο" για την τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση αφοπλίστηκε εθελοντικά από το μοναδικό μέσο πίεσης που θα μπορούσε να ασκηθεί στην τουρκική κυβέρνηση για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον περιορισμό των διώξεων κατά του κουρδικού λαού. Ταυτόχρονα, μετέφερε το Κυπριακό στο πεδίο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου η πλειοψηφία των κυβερνήσεων των χωρών - μελών δεν κρύβει την προτίμησή της για διχοτομική λύση. Δεν είναι, επομένως, τυχαίο το γεγονός ότι η επιχείρηση κατά των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ άρχισε λίγα εικοσιτετράωρα μετά την απόφαση για την τελωνειακή σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ την αμέσως επόμενη μέρα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωνε προκλητικά ότι αν επιχειρηθεί σύνδεση της Κύπρου με την Κοινότητα, τότε η Τουρκία θα προχωρήσει σε προσάρτηση του κατεχόμενου βορείου τμήματος του νησιού.

Με τις προχτεσινές δηλώσεις του κοινοτικού επιτρόπου Βαν ντε Μπρουκ και τις προγενέστερες των Αμερικανών αξιωματούχων γίνονται σαφέστατες οι προτεραιότητές τους για την ευρύτερη περιοχή. Ο έλεγχος των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, αλλά και τη νότια περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, με προφανείς και ομολογημένους οικονομικούς στόχους, καλύπτεται πίσω από τις απόψεις περί αντιμετώπισης του πανισλαμισμού που απειλεί την εύθραυστη πολιτική ισορροπία στην Τουρκία. Η ενίσχυση της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση της Αγκυρας προδικάζει όξυνση στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, προοιωνίζεται όμως και σοβαρές ανακατατάξεις στις "σφαίρες επιρροής" στη Βαλκανική.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η απόφασή της για άρση του "βέτο" επιβλήθηκε από την ανάγκη εξόδου από το περιθώριο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα μας. Υποστηρίζει ότι ο εξευμενισμός των "εταίρων" και των "συμμάχων" με τη διευκόλυνση των στρατηγικών τους επιδιώξεων θα έχει ευεργετικές συνέπειες για τα εκκρεμή θέματα της εξωτερική πολιτικής. Το θέμα όμως είναι ότι αυτές ακριβώς οι επιδιώξεις συγκρούονται άμεσα με τα εθνικά συμφέροντα, αλλά το κυριότερο, διαμορφώνουν συνθήκες χρόνιων εστιών έντασης και αποσταθεροποίησης στην ευαίσθητη περιοχή, εστιών που θα ενεργοποιούνται ανάλογα με τις εκάστοτε επιθυμίες των "προστατών" και των "εγγυητών".