Κάθε ημέρα τον προηγούμενο Μάρτη, έκλειναν ή είχαν δρομολογήσει τις διαδικασίες του οριστικού κλεισίματος, περισσότερες από 35 επιχειρήσεις της χώρας. Ειδικότερα τον προηγούμενο μήνα 131 επιχειρήσεις κατέβασαν οριστικά τα ρολά, ενώ άλλες 649 κατέθεσαν αίτηση πτώχευσης. Συνολικά δηλαδή στο διάστημα ενός μόνο μήνα, 780 επιχειρήσεις βρέθηκαν - ή οδεύουν προς την ίδια κατεύθυνση - εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Ο δε αριθμός των επιχειρήσεων, οι οποίες έκλεισαν τον Μάρτη του 1995 ή έχουν καταθέσει αίτηση πτώχευσης, είναι αυξημένος κατά 26,6% σε σχέση με τον Μάρτη του 1994. Τότε είχαν κηρυχτεί σε πτώχευση ή είχαν υποβάλει πτωχευτική αίτηση 616 επιχειρήσεις.

Τα συντριπτικά αυτά στοιχεία, που πιστοποιούν τα τραγικά οικονομικά αδιέξοδα των μικρών κυρίως εμπορικών και μεταποιητικών επιχειρήσεων - και όχι μόνο - έδωσε χτες στη δημοσιότητα η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία το σύνολο των απλήρωτων συναλλαγματικών και των ακάλυπτων επιταγών, τον Μάρτη του 1995, διατηρήθηκαν στα ίδια υψηλά επίπεδα, όπως και τον Μάρτη του 1994. Ειδικότερα οι απλήρωτες συναλλαγματικές έφτασαν τα 8,1 δισ. δραχμές και τα 14,5 δισ. δραχμές οι ακάλυπτες επιταγές. Συνολικά δηλαδή τα "φέσια" στην αγορά ανήλθαν σε 22,6 δισ. δραχμές, ενώ τον Μάρτη του 1994 ήταν 22,9 δισ. δραχμές.

Η κατάσταση ασφυξίας, στην οποία έχουν περιέλθει οι δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας, οι οποίες πληρώνουν το τίμημα της καπιταλιστικής κρίσης, της εξόφθαλμα φιλομονοπωλιακής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποκαλύπτει και τον υποκινητή των πρόσφατων κινητοποιήσεων των μικρομεσαίων στρωμάτων. Τα πολυπληθή αυτά στρώματα, τα οποία, συμμετέχουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση του εθνικού προϊόντος και απασχολούν μεγάλο τμήμα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντιμετωπίζουν σήμερα τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση. Η δεινή θέση, στην οποία βρίσκονται τα μικρομεσαία στρώματα, δεν οφείλεται μόνο στην ύφεση που πλήττει την ελληνική οικονομία. Σε μεγάλο βαθμό τα οικονομικά αδιέξοδα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων οφείλονται στην εχθρική πολιτική που ακολούθησαν από το 1990 και μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι τελευταίες, οχυρωμένες πίσω από την ψευδεπίγραφη ελευθερία του ανταγωνισμού, εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια στήριξης κλαδικών πολιτικών, έκλεισαν την πόρτα της τραπεζικής χρηματοδότησης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και με τις συνεχείς αλλαγές που προώθησαν στη φορολογική νομοθεσία, συνέβαλαν στη συρρίκνωση και εξόντωσή τους. Θορυβημένη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τις τελευταίες κινητοποιήσεις των επαγγελματοβιοτεχνών, οι οποίοι σε πολύ μεγάλο βαθμό στήριξαν εκλογικά το κυβερνών σήμερα ακόμα"ανακάλυψαν" στα μέσα του 1995, τα προγράμματα του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ) για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα οποία όπως λένε ανέρχονται στα 290 δισ. δραχμές. Η επίκληση επιχειρημάτων της μορφής αυτής αποτελεί νέο εμπαιγμό και θρασύτατη πρόκληση κατά των στρωμάτων αυτών και το μόνο που επιδιώκουν είναι η διάσπαση του ενωτικού τους αγώνα.

Και αυτό για τους ακόλουθους λόγους. Η εφαρμογή του ΚΠΣ, έχει αρχίσει από 1/1/94 και οι δηλώσεις περί των "κοιμωμένων" προγραμμάτων γίνονται, ενώ πλησιάζει το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1995. Κατά δεύτερο λόγο τα 290 αυτά δισ. δραχμές που, όπως ισχυρίζονται σήμερα, αφορούν τις ΜΜΕ, δεν προέρχονται μόνο από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ. Ενα σημαντικό μέρος της δαπάνης αυτής, πρέπει να καταβληθεί από την κυβέρνηση και ένα σημαντικό τμήμα πρέπει να προέλθει από τη συμμετοχή των ιδιωτών. Και η κυβέρνηση μέχρι τώρα δε δείχνει και μεγάλη προθυμία να καταβάλει το δικό της οβολό και κατά συνέπεια να αποδεσμευτούν τα χρήματα από τα διαρθρωτικά ταμεία. Κάτι άλλο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ένα σημαντικό μέρος από τα χρήματα αυτά δεν τα εισπράττουν οι ΜΜΕ, αλλά φορείς, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα συγκροτηθούν για τη στήριξή τους. Το επιχειρησιακό πρόγραμμα για τη βιομηχανία - υποπρόγραμμα για ΜΜΕ - είναι αποκαλυπτικό μιας και αναφέρει ότι από τα 149 εκατ. ECU που θα διαθέσουν, Ευρωπαϊκή Ενωση, κυβέρνηση, ιδιώτες, αν τελικά διατεθούν, ένα σημαντικό τμήμα αφορά τη δημιουργία Ταμείου Αμοιβαίας Εγγύησης, εταιριών επιχειρηματικού κεφαλαίου και είσπραξης απαιτήσεων.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ