Λαϊκή ενωτική αντεπίθεση στα μέτρα της κυβέρνησης κατά της Παιδείας, στο σχέδιο "Καποδίστριας", στη νέα σκληρή λιτότητα και φτώχεια που ετοιμάζει ο κρατικός προϋπολογισμός 1998.

Στην τακτική του συνεδρίαση το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ συζήτησε βασικά θέματα των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων.

Εκτιμώντας την αντιλαϊκή κυβερνητική καταιγίδα, που εκφράζεται κυνικά με ένα νέο πλέγμα μέτρων-σοκ, με ταχύτατες διαδικασίες και δίχως ο λαός να είναι γνώστης της ουσίας τους, το Πολιτικό Γραφείο απευθύνει στους εργαζόμενους και σε όλο το λαό κάλεσμα αντίστασης, συσπείρωσης και πάλης. Μόνο αν οι εργαζόμενοι σηκωθούν κυριολεκτικά στο πόδι, μόνο αν σφυρηλατήσουν το δικό τους ενιαίο μέτωπο δράσης, μόνο τότε είναι δυνατό να παρεμποδιστεί και ματαιωθεί η εφαρμογή των άγριων μέτρων του ΠΑΣΟΚ και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για φιλολαϊκές πολιτικές εξελίξεις.

Σ' αυτή τη ρεαλιστική κατεύθυνση είναι παραπάνω από αναγκαίο τα εργατικά σωματεία, οι αγροτικοί φορείς, οι δημοτικές και νομαρχιακές κινήσεις, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, να ορθώσουν το ανάστημά τους, να καταγγείλουν τα κυβερνητικά μέτρα και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης στους τομείς της Παιδείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του νέου κρατικού προϋπολογισμού και συνολικά της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση, με την κατάθεση του νομοσχεδίου για "το Ενιαίο Λύκειο, την πρόσβαση των αποφοίτων του Λυκείου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και την αξιολόγηση", προωθεί μια απροσχημάτιστη και ολομέτωπη επίθεση κατά των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας. Στην πράξη εφαρμόζει τις γνωστές κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της "Λευκής Βίβλου" για την παιδεία.

Το βασικό, το κυρίαρχο στοιχείο, που χαρακτηρίζει το περιεχόμενο της αντιδραστικής και αντιεκπαιδευτικής πρότασης της κυβέρνησης, είναι ότι προσαρμόζει και υποτάσσει την εκπαίδευση στις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων, στην "ευελιξία της αγοράς εργασίας", στις νέες εργασιακές σχέσεις που επιβάλλουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση ως εντολοδόχος των μεγιστάνων του πλούτου υλοποιεί τον παραπάνω στόχο με την προώθηση ενός πιο έντονου ταξικού διαχωρισμού των μαθητών:

• Μέσα από ένα αντιπαιδαγωγικό, ψυχοφθόρο και ανελαστικό σύστημα εξετάσεων που φέρνει σε αντιστοιχία την έννοια του "απασχολήσιμου" με την έννοια του "καταρτίσιμου".
• Μέσα από τη διαδικασία μιας ψευδεπίγραφης και κάλπικης "διά βίου εκπαίδευσης", που στην πραγματικότητα δε θα είναι τίποτα διαφορετικό από την επανάληψη του φαύλου κύκλου απόλυση - κατάρτιση - απόλυση - επανακατάρτιση των εργαζομένων, σύμφωνα με την "πίεση της αγοράς".

Η κυβέρνηση προσπαθεί να εξαπατήσει τη νεολαία και τους εργαζόμενους, όταν διακηρύσσει ότι θεσμοθετεί το Ενιαίο Γενικό Λύκειο, ότι καταργεί τις εξετάσεις για την εισαγωγή των αποφοίτων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ, ότι μέσα από την "αξιολόγηση" των μαθητών και των εκπαιδευτικών θα βελτιώσει την παρεχόμενη εκπαίδευση.

Το ΚΚΕ με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο καταγγέλλει ως ιστορική απάτη τη νέα επιχείρηση της κυβέρνησης σε βάρος του λαού.

• Το Λύκειο, που θεσμοθετείται, δεν είναι ούτε γενικό ούτε ενιαίο. Κατά τρόπο επιστημονικά αυθαίρετο και εκπαιδευτικά ανεπίτρεπτο, η κυβέρνηση το διασπά σε τρεις κατευθύνσεις, αναπαράγοντας το διαχρονικό πρόβλημα της λυκειακής βαθμίδας.
• Η κυβέρνηση ΔΕΝ καταργεί τις εξετάσεις. Αντίθετα, τις πολλαπλασιάζει, μετατρέπει την παιδεία σε ένα αυταρχικό, αντιλαϊκό εξεταστικό κέντρο,χρησιμοποιώντας την αξιολόγηση των μαθητών σαν "κόσκινο" αποκλεισμού των παιδιών των εργαζομένων. Το αποτέλεσμα θα είναι να κυριαρχήσει στους μαθητές το αίσθημα της αποτυχίας, που, συνδεδεμένο με την έλλειψη προοπτικής στην Ανώτατη Εκπαίδευση, θα οδηγήσει στην αύξηση της τάσης εγκατάλειψης του σχολείου, γεγονός που ήδη έχει εμφανιστεί στις άλλες χώρες της ΕΕ, σ' όλες τις χώρες που εφαρμόστηκαν ανάλογα μέτρα.
• Με ανάλγητο τρόπο "αξιοποιείται" το εξεταστικό σύστημα και το υπάρχον δημογραφικό πρόβλημα, σε μια προσπάθεια να αντιστοιχηθούν οι απόφοιτοι του λυκείου με τους εισαγόμενους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Μια τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως την απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο: Υποβαθμισμένο συνονθύλευμα κάθε εκπαιδευτικής μεταλυκειακής κατηγορίας, για σπουδές χωρίς αντίκρισμα και πτυχία αποσυνδεμένα από την άσκηση επαγγέλματος. Αυτήν την αντιστοίχιση η κυβέρνηση την ονομάζει "ελεύθερη πρόσβαση".
• Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να υπάρξει ελεύθερη πρόσβαση. Ο αριθμός των εισαγομένων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ παραμένει κλειστός, όπως κλειστός θα είναι και για τα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής, που σε κάθε περίπτωση δε θα παρέχουν ισότιμους τίτλους με τους τίτλους των συμβατικών προγραμμάτων των ΑΕΙ - ΤΕΙ.
• Η καθιέρωση διδάκτρων ανοίγει το δρόμο για τη σταδιακή και τελικά πλήρη κατάργηση της δωρεάν εκπαίδευσης.
• Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη της παραπαιδείας, ενώ, σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης ή πλευρών της, θα εξωθήσουν και άλλους γονείς στην αναζήτηση δεύτερης και τρίτης εργασίας.
• Οι ρυθμίσεις που αφορούν το ολοήμερο νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο είναι πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες αυτών των βαθμίδων, αλλά και των εργαζομένων. Παράλληλα, νέες οικονομικές επιβαρύνσεις θα προκύψουν για τους εργαζόμενους, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
• Η δημιουργία του Σώματος των αξιολογητών, των πραιτοριανών του συστήματος, και η αναβίωση του επιθεωρητισμού σημαίνει ασφυκτικές συνθήκες ελέγχου των εκπαιδευτικών, του φρονήματος και των αγωνιστικών τους διαθέσεων. Φυσικά, οι συνθήκες αυτές είναι κατ' εξοχήν αντίθετες στο πνεύμα της ελευθερίας και της δημιουργικότητας που πρέπει να χαρακτηρίζει τους εκπαιδευτικούς και το σχολείο. Σε συνάρτηση με τον τρόπο μονιμοποίησης των εκπαιδευτικών, επιχειρείται η ολοκληρωτική χειραγώγησή τους και, μέσω αυτών, των μαθητών.
• Η άλλη πλευρά του ασφυκτικού κλοιού, που δημιουργεί η κυβέρνηση γύρω από τους εκπαιδευτικούς, είναι ο ρόλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που μέσα από τη δυνατότητα της απευθείας ανάθεσης, που παρέχεται, για τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία, δημιουργούνται οι συνθήκες για τον πλήρη πολιτικό έλεγχο της εκπαίδευσης από την κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο.
• Οσο για τον επαγγελματικό προσανατολισμό, επαναλαμβάνονται για πολλοστή φορά τα χιλιοειπωμένα και τετριμμένα. Από τη στιγμή που δε θεσμοθετείται το πραγματικά ενιαίο και γενικό σχολείο, που θα εφοδιάζει τους αποφοίτους με τη δυνατότητα της επαγγελματικής αποκατάστασης, κάθε αναφορά στον επαγγελματικό προσανατολισμό αποτελεί γράμμα κενό, πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση έχει διευκρινίσει ότι το θέμα της επαγγελματικής αποκατάστασης θα το επιλύει η αγορά, σύμφωνα με τις ανάγκες της.

Η κυβέρνηση προχώρησε σε συνειδητή παραπλάνηση του λαού. Χρησιμοποιώντας, αρχικά, μια ομολογία που ωραιοποιούσε το περιεχόμενο των αντιδραστικών μέτρων, παρέπεμψε σε συνέχεια τη συγκεκριμενοποίηση του εξεταστικού συστήματος σε προεδρικό διάταγμα, για να αποφύγει προφανώς τις αναμενόμενες αντιδράσεις των μαθητών, των γονιών και των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα βιάζεται να νομοθετήσει, για να προλάβει την οργή και τις διαμαρτυρίες της νεολαίας και των εργαζομένων. Αυτή η τακτική της κυβέρνησης αναδείχνει και από μια άλλη σκοπιά την αντιλαϊκότητα των μέτρων που προτίθεται να εφαρμόσει. Αλλά ας μην τρέφει αυταπάτες. Τα μέτρα αυτά, ακόμη κι αν ψηφιστούν από τη Βουλή, όπου η κυβέρνηση διαθέτει την πλειοψηφία και την ανοχή των άλλων πολιτικών δυνάμεων, δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά από το λαό.

Μπροστά στην κρίση της παιδείας, στην ανάπτυξη των επιστημών και τη συσσώρευση της γνώσης, μπροστά στην ανάγκη για περισσότερη μόρφωση και για τη διαμόρφωση επιστημόνων - ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και εφοδιασμένων με την απαραίτητη γνώση και το ανάλογο κριτικό πνεύμα, τα νέα μέτρα θα συντελέσουν στην παραπέρα υποβάθμιση της παιδείας. Οι σημερινές ανάγκες δεν αντιμετωπίζονται με τις προσθαφαιρέσεις μαθημάτων και την ανακύκλωση γνωστών από το παρελθόν και αποτυχημένων μέτρων, ούτε με τη μετονομασία επιλογών που εφαρμόστηκαν. Πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζονται, με την ένταση των ταξικών φραγμών, αλλά ούτε και με την αναμονή και τη χρηματοδότηση από τις Βρυξέλλες. Η χώρα μας έχει την πολύτιμη εμπειρία της χρηματοδότησης της αγροτικής οικονομίας, που οδήγησε στο ξεκλήρισμα των αγροτών. Εχει την πείρα της σταθερής συρρίκνωσης και υποβάθμισης της παραγωγικής της βάσης.

Οι ανάγκες της κοινωνίας απαιτούν ριζικά μέτρα. Την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Τη γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Τη θεσμοθέτηση ενός Ενιαίου Γενικού Πολυτεχνικού σχολείου, δωδεκάχρονης υποχρεωτικής διάρκειας, με ενταγμένη την κατάρτιση, που θα αγκαλιάσει όλη τη νεολαία, θα την εφοδιάζει με την αναγκαία γνώση, θα καλλιεργεί τις δεξιότητές της, θα διαμορφώνει την κοινωνική της προσωπικότητα, θα δίνει τη δυνατότητα στη νεολαία να ανταποκρίνεται στις μεταβαλλόμενες σύγχρονες παραγωγικές συνθήκες και να εξασφαλίζει ικανότητα εργασίας. Τη θεσμοθέτηση μιας ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης στην υπηρεσία των κοινωνικών - λαϊκών αναγκών.

Το ξεπέρασμα της κρίσης της παιδείας περνάει μέσα από τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για ριζικές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές.

Μαθητές, σπουδαστές, γονείς, φοιτητές, εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας, όλοι οι εργαζόμενοι, θα αναπτύξουν μαχητικούς αγώνες σ' ένα ενιαίο μέτωπο παιδείας, για να ματαιώσουν, από τη μια τα αντιδραστικά μέτρα της κυβέρνησης, για να προωθήσουν, από την άλλη, ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση.

Η κατεύθυνση, το περιεχόμενο και οι όροι εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων του λαού μας δεν μπορούν να καθορίζονται από την "ιδιωτική πρωτοβουλία", ούτε να αποτελούν ευθύνη μόνο κάποιων "ειδικών". Πρέπει να γίνουν υπόθεση του λαού, της νεολαίας, της εργατικής τάξης, ενός ευρύτερου λαϊκού μετώπου. Η ζωή καθημερινά αποδείχνει ότι ο αγώνας για βαθιές αλλαγές στην Παιδεία σε όφελος του λαού είναι άμεσα δεμένος με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό. Είναι στενά δεμένος με το γενικότερο αγώνα φιλολαϊκής κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης. Γι' αυτό και ο αγώνας για τη μόρφωση συνδέεται με τον αγώνα για το μεροκάματο, τη δουλιά, την υγεία, όλα τα λαϊκά δικαιώματα που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό των πολυεθνικών.

Το ΚΚΕ στέκεται αγωνιστικά αλληλέγγυο στους μαθητές, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς.

Με το προωθούμενο σχέδιο "Καποδίστριας" η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στοχεύουν στην υπερενίσχυση του καταπιεστικού συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού, στην παραπέρα συρρίκνωση της υπαίθρου, παραγωγικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά, στην ένταση της φορομπηχτικής πολιτικής και της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων.

Οι καθημερινά εντεινόμενες μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις δεν εκφράζουν "καθυστερημένες νοοτροπίες" και "συντεχνιακά συμφέροντα", όπως χωρίς ντροπή ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Η μεγάλη πλειοψηφία των απλών ανθρώπων διαισθάνονται τις κυβερνητικές στοχεύσεις, συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο τον αντιδραστικό χαρακτήρα του σχεδίου.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογραμμίζει, ότι το ζήτημα δε βρίσκεται κυρίως στο να πουν κάποια όργανα της Αυτοδιοίκησης "ναι ή όχι στις συνενώσεις", αλλά στην ανάγκη να καταδικάσει ο λαός το σχέδιο "Καποδίστριας" ακόμα πιο μαζικά και συνειδητά. Στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πρέπει να γίνει ένα ακόμα βασικό κριτήριο της λαϊκής ψήφου η πραγματική στάση του κάθε συνδυασμού στο σχέδιο "Καποδίστριας".

Το ΚΚΕ ζητά να μεταδοθεί από την κρατική τηλεόραση ολόκληρη η συζήτηση, όταν και αν η κυβέρνηση τολμήσει, παρά τις αντιδράσεις, να φέρει το εν λόγω νομοσχέδιο στη Βουλή.

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 1998 προετοιμάζεται με τη λήψη νέων εξοντωτικών μέτρων κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων, με καθήλωση των εισοδημάτων τους, με άγριο τσεκούρωμα και αυτών των αναιμικών κοινωνικών δαπανών και το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Με στόχο την εκπλήρωση των όρων του προγράμματος "σύγκλισης", η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει νέα πανωπροίκια και προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο που φοροδιαφεύγει, φοροαπαλλάσσεται και εκμεταλλεύεται με τον πιο άγριο τρόπο την εργατική τάξη, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Τα όσα προβάλλει η κυβέρνηση για τη "μαύρη τρύπα" του προϋπολογισμού, ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Οτι στόχος της είναι κάθε νέα χρονιά να γίνεται όλο και πιο δύσκολη για το λαό. Να γίνεται μόνιμο το καθεστώς της συσσώρευσης νέων κερδών για την πλουτοκρατία και της αυξανόμενης λιτότητας και φτώχειας για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, ενώ ταυτόχρονα να προωθείται η δραματική συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει ακόμη μια φορά πως το δίλημμα για το λαό δεν είναι αν θα πιαστούν ή όχι οι όροι του Μάαστριχτ, αλλά το αν θα υπάρξει αντίσταση ή υποταγή στις επιλογές της ΕΕ και των κομμάτων που την υπηρετούν.

Η πάλη ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα πρέπει να αρχίσει τώρα.

Οι νέες λαϊκές κινητοποιήσεις θα συναντήσουν από την πλευρά της κυβέρνησης νέα κύματα κατασυκοφάντησης, πολιτικής τρομοκρατίας και αντικομμουνιστικής υστερίας. Στόχος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και στελεχών του στα συνδικάτα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η διάσπαση των λαϊκών αγώνων, η αναχαίτιση της ογκούμενης αγανάκτησης και τελικά η υποταγή των πάντων στον οδοστρωτήρα της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτός ο στόχος μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιλογή των εργαζομένων να διαλέξουν το δρόμο της αξιοπρέπειας, της αντίστασης, της ταξικής πάλης.