Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Παιδείας και της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, υπόσχεται την ελεύθερη πρόσβαση των νέων στο εκκολαπτόμενο συνονθύλευμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου θα συμπεριλαμβάνονται και τα πανεπιστήμια. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Δικαιοσύνης, παραδέχεται τον υπερπληθωρισμό δικηγόρων και φαίνεται πως υιοθετεί μια σειρά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως αναμόρφωση των νομικών σπουδών, περιορισμό του αριθμού των δικηγόρων, αυστηρές εξετάσεις για τους ασκούμενους κλπ κλπ.

Το φαινόμενο, όμως, του υπερπληθωρισμού δε χαρακτηρίζει μόνο τον κλάδο των δικηγόρων. Στον ένα ή άλλο βαθμό χαρακτηρίζει πλέον όλους τους επιστημονικούς κλάδους. Και είναι φανερό, πως ανάλογα μέτρα θα παρθούν αργά ή γρήγορα και για τους υπόλοιπους. Και τι θα κάνουν τότε, οι πολλοί περισσότεροι - σύμφωνα πάντα με τις υποσχέσεις της κυβέρνησης - αυριανοί σπουδαστές και φοιτητές; Θα πάρουν τα πτυχία τους και θα τα κορνιζώσουν, για να τα θυμούνται, αφού ποτέ δε θα ασκήσουν το αντίστοιχο επάγγελμα; Δε θα μπορέσουν ποτέ - λόγω των πολλαπλών "φίλτρων" - να πάρουν τα πτυχία τους;

Οποια απάντηση κι αν διαλέξει κανείς, οδηγείται στο ίδιο ουσιαστικά αδιέξοδο. Το αδιέξοδο, στο οποίο έχει φτάσει ο σύγχρονος, ελληνικός καπιταλισμός. Ενα αδιέξοδο, που δεν παίρνει πλέον "μπαλώματα" και "ασπιρίνες" και μόνο μια ριζική τομή, μια ριζική αλλαγή πορείας, μπορεί να δώσει απαντήσεις και λύσεις.