Στο δωδεκάμηνο που πέρασε, από τις βουλευτικές εκλογές της 22ας Σεπτέμβρη 1996, η αναβαπτισμένη με τη λαϊκή εντολή κυβέρνηση του "νέου" ΠΑΣΟΚ φάνηκε ιδιαίτερα αξιόπιστη απέναντι στους ανθρώπους του μεγάλου κεφαλαίου. Το νέο κυβερνητικό σχήμα - που προέκυψε μετά τον ανασχηματισμό και "εκσυγχρονίστηκε" με ανθρώπους του Κ. Σημίτη - δεν περιορίστηκε απλώςστο να συνεχίσει με ευλαβική συνέπεια την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης". Εμπλούτισε την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική της μονόπλευρης - Μααστριχτικής - λιτότητας με νέα μέτρα. Ετσι, στο δωδεκάμηνο που πέρασε ζήσαμε κλιμάκωση των μέτρων οικονομικής αφαίμαξης σε όλο και πιο πλατιές λαϊκές μάζες, ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών με ποικιλόμορφα κίνητρα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας κλπ.

Στον τομέα της πολιτικής μισθών - κερδών είχαμε συνέχιση της εισοδηματικής πολιτικής που διατηρεί την αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων στο "γύψο" και παράλληλα πρόσθετα μέτρα στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης των αγορών, που διευρύνει την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών και στην πράξη έχει αποδειχτεί το καλύτερο "λίπασμα" για τη βελτίωση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ιδού και τα τεκμήρια:

• Η εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο τομέα είχε δύο σκέλη. Αυτή που αφορούσε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για το 1997 και καθορίστηκε με το νέο μισθολόγιο και αυτή που αφορούσε τις συντάξεις του δημοσίου. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων κινήθηκαν σε ποσοστά μικρότερα του πληθωρισμού, που φέτος αναμένεται να κλείσει - σε μέσα επίπεδα - γύρω στο 5,7%. Σε ό,τι αφορά στις αυξήσεις των συντάξεων του δημοσίου, αυτές καθορίστηκαν σε 2,5% + 2% - που ισοδυναμούν με μέση ετήσια αύξηση μόλις 3,5%. Οσον αφορά την εφαρμογή του νέου μισθολογίου, έδωσε ονομαστικές αυξήσεις "πολλών ταχυτήτων", που για τη μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων τα ποσοστά αύξησης δεν κάλυψαν τον πληθωρισμό. Και θα πρέπει εδώ να σημειωθούν τα εξής: Πρώτον, ότι οι ονομαστικές αυξήσεις που θα έπαιρναν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ήταν πολύ χειρότερες, αν η κυβέρνηση εφάρμοζε το αρχικό μισθολόγιο και δεν αναγκαζόταν να κάνει τις "βελτιώσεις" που έκανε κάτω από το βάρος των απεργιακών κινητοποιήσεων (των εκπαιδευτικών κλπ.). Δεύτερον, παραμένει στον "αέρα" το πριμ παραγωγικότητας (ύψους μερικών χιλιάδων δραχμών το μήνα), καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να κοπεί από πολλούς δημοσίους υπαλλήλους που δε θα είναι αρεστοί στην εκάστοτε κυβέρνηση, με το πρόσχημα ότι... δεν είναι παραγωγικοί!
• Τα επίσημα καθαρά κέρδη - αυτά δηλαδή που οι ίδιες εμφανίζουν στα βιβλία τους και τα δημοσιοποιούν με ανακοινώσεις τους στον Τύπο - των επιχειρήσεων αυξήθηκαν και το 1997 σε ποσοστά διπλάσια, τριπλάσια και γενικά ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ του πληθωρισμού. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα επίσημα κέρδη των τραπεζών, στο πρώτο εξάμηνο του 1997, αυξήθηκαν σε ποσοστά που κινήθηκαν πάνω από 30% και σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπέρασαν το 60% (Πίστεως), το 90% (Εθνική) ή και το 120% (Πειραιώς, ΕΤΕΒΑ)! Πολλαπλάσια του πληθωρισμού ήταν και τα κέρδη που ανακοίνωσαν ότι είχαν στο φετινό πρώτο εξάμηνο πολλές μεγάλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις, που έχουν εισηγμένες μετοχές στο Χρηματιστήριο.

Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η ονομαστική αύξηση στα πραγματικά εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων γίνεται ακόμη μικρότερη, αν παρθεί υπόψη το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις το "έφαγε" η εφορία λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας.