"Διαμαντής","Ακρον - Ιλιον - Κρυστάλ",ΜΙΝΙΟΝ.Τρία καταστήματα ιστορικά, τρεις πανομοιότυπες ιστορίες, μέσα από τις οποίες διαγράφεται - παράλληλα με το ξεκλήρισμα χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων - ξεκάθαρα η τροχιά στην οποία οδηγείται ο χώρος του εμπορίου. Το παιχνίδι είναι καλοστημένο και οι κανόνες καθορισμένοι από μια χούφτα πολυεθνικές, που έχουν στόχο - και βρίσκονται πολύ κοντά στην επίτευξή του - να μονοπωλήσουν το εμπόριο.

Ευρωπαϊκή Ενωση και ντόπιες κυβερνήσεις, με ευαγγέλιο τη "Λευκή Βίβλο", τους προσφέρουν "γην και ύδωρ". Για χατίρι τους στέλνουν στην πυρά εργασιακά δικαιώματα, εφαρμόζοντας απάνθρωπα ωράρια εργασίας, επιβάλλοντας εξοντωτική φορολογία στους μικρομεσαίους εμπόρους.

Στην περίπτωση του ΜΙΝΙΟΝ η περιβόητη ιδιωτική πρωτοβουλία, αφού απόλαυσε τα θαλασσοδάνεια και "ξεζούμισε" την επιχείρηση, τώρα σφυρίζει αδιάφορα για τις τύχες 500 ανθρώπων.

Η πολυτάραχη πορεία του ΜΙΝΙΟΝ αποδεικνύει την απάτη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το ΜΙΝΙΟΝ ιδρύθηκε το 1934. Τότε ο Α. Σεραφειμίδης δημιουργεί ένα μικρό περίπτερο στα Χαυτεία, το οποίο προμήθευε ο μετέπειτα ιδιοκτήτης του, Ι. Γεωργακάς.Γρήγορα γίνεται συνέταιρος του Σεραφειμίδη, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα αποχωρεί.

Σταδιακά αρχίζει να αναπτύσσεται και το 1963 ιδρύεται η ανώνυμη εταιρία ΜΙΝΙΟΝ με κεφάλαιο 5.500.000 δραχμών, που το 1975 αυξάνεται σε 115 εκατομμύρια δραχμές. Η δεκαετία του '80 βρίσκει το ΜΙΝΙΟΝ στην άνθησή του, που όμως δε διαρκεί πολύ, αφού στις 19 Δεκέμβρη του '80 καίγεται σχεδόν ολόκληρο.

Μετά την καταστροφή ο ιδιοκτήτης αδυνατεί να το κρατήσει και το 1983 περνάει στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων. Το 1991 η κυβέρνηση της ΝΔ το παραδίδει "καθαρό" έναντι 935 εκατομμυρίων δραχμών - όταν η αξία του ξεπερνούσε τα 6 δισ. δραχμές - στα χέρια των Γεωργακά, Βερνίκου και Ισαϊάδη. Ενα χρόνο αργότερα ο Γεωργακάς αποχωρεί και πουλάει τις μετοχές του στους άλλους δύο, ενώ το 1994 αποχωρεί και ο Βερνίκος.

Με την άνευ όρων παράδοση του ΜΙΝΙΟΝ στους ιδιώτες αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Οι εργαζόμενοι μειώθηκαν στους 450 από 900 περίπου που είχε το 1987, εμφανίστηκε η μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο. Αρχισε η παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, ενώ οι εργοδότες δεν έχαναν την ευκαιρία να επιδεικνύουν τον αυταρχισμό τους και την αποστροφή τους για το σωματείο. Ταυτόχρονα ξεπουλιούνταν τμήματα - φιλέτα της επιχείρησης που απέφεραν σημαντικά κέρδη, όπως το σούπερ μάρκετ, το εστιατόριο, τα ηλεκτρικά είδη κ.ά.

Τον περασμένο Ιούλη άρχισαν να εκδηλώνονται οι συνέπειες των ετών της κακοδιαχείρισης και της αδιαφορίας. Μέρα με τη μέρα τα προϊόντα λιγόστευαν, και οι προμηθευτές αρνούνταν να δώσουν νέα, αφού τα χρέη του ΜΙΝΙΟΝ ανέρχονται σε μερικά δισεκατομμύρια, τόσο προς αυτούς, όσο και προς τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο. Σύντομα άρχισαν να συρρέουν στο κατάστημα δικαστικοί επιμελητές για κατασχέσεις, που αποτράπηκαν χάρη στην παρέμβαση και την επαγρύπνηση των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν να παραμείνει το κατάστημα ανοιχτό, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά τους - μιας και εκφράζονται φόβοι ότι μεγαλοσυμφέροντα πιέζουν να πάρουν την επιχείρηση χωρίς τους εργαζόμενους - και να γίνει διαχειριστικός έλεγχος σε βάθος και με τη συμμετοχή του Σωματείου.