Στις 22 και 23 Οκτώβρη, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ δίνουν το δικό τους "παρών" στον αγώνα ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που προωθεί με ιδιαίτερο ζήλο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις ευλογίες και των πλέον σκληροπυρηνικών εκπροσώπων του νεοφιλελευθερισμού. Συμμετέχουν στον κοινό αγώνα, ενάντια στην πολιτική της κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης και της "ελαστικοποίησης" των εργασιακών σχέσεων, που προωθεί η κυβέρνηση και ο πολυκομματικός κυβερνητικός συνδικαλισμός και μέσα από τον "κοινωνικό διάλογο" - λαιμητόμο. Σε συγκεντρώσεις που έγιναν στους χώρους δουλιάς, εκδηλώθηκε φανερά η έντονη ανησυχία των εργαζομένων για τη στάση των πλειοψηφιών της ΓΕΝΟΠ και των πρωτοβάθμιων συλλόγων, που με την επιμονή τους στη λογική των τετελεσμένων και των ευρωμονοδρόμων, ουσιαστικά, συναινούν στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και προσπαθούν να την περάσουν "στα μαλακά". ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ εμφανίζονται αδιάλλακτοι στο ζήτημα του ασφαλιστικού, ενώ στην πράξη και με επιστολή τους προς τρεις αρμόδιους υπουργούς, από τις 8/9/97, κάνουν πίσω και από αυτές ακόμα τις ανεπαρκείς έως αποπροσανατολιστικές διακηρυγμένες θέσεις τους! Τόσο στο ζήτημα αυτό, όσο και στο ζήτημα της "ελαστικοποίησης" των εργασιακών σχέσεων, η συνενοχή αυτών των πλειοψηφιών είναι τόσο αυταπόδεικτη, όσο και η συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο". Η προσαρμοστικότητά τους στις επιλογές του κεφαλαίου φαίνεται και από την καλλιέργεια, εκ μέρους τους, της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού, με την ανοιχτή σύγκρουση απέναντι σε κάθε τι που θυμίζει ταξική πάλη, διεκδίκηση, αγώνα.

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Οι μορφές ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης είναι πολλές: Από την παράδοση όλο και περισσότερων δραστηριοτήτων, όλο και σημαντικότερων λειτουργιών σε εργολάβους, μέχρι την παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο ολόκληρων διευθύνσεων και δραστηριοτήτων, με τη μέθοδο των θυγατρικών, με την προωθούμενη μετοχοποίηση και άλλους τρόπους. Πρέπει να τονιστεί ότι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εντάσσεται στους σχεδιασμούς κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ. Η κυβέρνηση και η Διοίκηση, για να προσαρμόσουν τη ΔΕΗ σε αυτά τα νέα δεδομένα, προσέλαβαν Αμερικανούς συμβούλους που καταρτίζουν το "νέο ιδρυτικό νόμο της ΔΕΗ". Μέσα από το "προσχέδιο εργασίας" των συμβούλων αυτών, καταδείχνονται οι πραγματικοί τους στόχοι, τόσο για τη μορφή και τη δομή, όσο και για το περιεχόμενο και το ρόλο της επιχείρησης. Ουσιαστικά, η παρουσία της ΔΕΗ περιορίζεται στο Δίκτυο Μεταφοράς και σε τμήμα της Διανομής και της Παραγωγής και αυτό μόνο στο βαθμό που χρειάζεται για να υποστηριχτούν οι επενδυτικές δραστηριότητες του μονοπωλιακού κεφαλαίου στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Για παράδειγμα, ενώ τα δίκτυα μεταφοράς ανήκουν στη ΔΕΗ, την ευθύνη για τη συντήρηση, σχεδιασμό (;) και ανάπτυξή τους, ακόμα και την τιμολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, την παραδίνουν σε ανεξάρτητη από τη ΔΕΗ πολυμετοχική ΑΕ, χωρίς να προσδιορίζουν ούτε ποιος θα έχει την πλειοψηφία των μετοχών. Ανάλογη διαφαίνεται η εξέλιξη στα δίκτυα διανομής.

Η χορήγηση αδειών στους ιδιώτες, τόσο στην παραγωγή, όσο και στη διανομή προβλέπεται να γίνεται από τον υπουργό και από μια διορισμένη και ελεγχόμενη "Ρυθμιστική Επιτροπή Ηλεκτρισμού". Με άλλα λόγια, ενώ το κεφάλαιο παρεμβαίνει όλο και περισσότερο στη δραστηριότητα της ΔΕΗ, ο επιτελικός ρόλος του υπουργείου ενισχύεται αποφασιστικά. Αυτός ο συνδυασμός καταλύει τη ΔΕΗ, όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, μετατρέπει σε κενό γράμμα την ίδια την έννοια της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης. Ενδεικτικό είναι πως στον ανταγωνισμό στην παραγωγή, η ΔΕΗ δε θα συμμετέχει σαν ενιαία επιχείρηση. Αντίθετα, οι μονάδες της θα εξαναγκαστούν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και με τους ιδιώτες, σαν αυτόνομες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους είναι περισσότερο από προφανείς. Μεγάλες απώλειες θέσεων εργασίας, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, διάλυση του ασφαλιστικού μας συστήματος. Οι καταναλωτές, από την άλλη, θα φορτωθούν όλο το κόστος των αναδιαρθρώσεων, προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, είτε αυτό εμφανίζεται σαν επενδυτής, είτε σαν μεγάλος καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας. Ο μακρόχρονος ενεργειακός σχεδιασμός, η ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας, χάρη στην ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη, περνάνε σιγά - σιγά στην ιστορία. Το σύνθημα "ανταγωνιστική ΔΕΗ", σαν απάντηση στην οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι "φύλλο συκής", που προσπαθεί να κρύψει ότι ο ανταγωνισμός των κυρίαρχων μονοπωλιακών συμφερόντων θα παιχτεί πάνω στην πλάτη της ΔΕΗ ή σ' ό,τι απομείνει από αυτήν και κατ' επέκταση στην πλάτη του ελληνικού λαού, ο οποίος θα ξανακληθεί να πληρώσει, μέσα από υψηλότερα τιμολόγια ή μέσα από αυξημένη φορολογία, τις ακροβασίες των φορέων των "εκσυγχρονιστικών" αντιλήψεων.