Ευκαιρία ήταν και πάει. Οχι να νικήσει ο Παναθηναϊκός τον Αρη. Αυτό μόνο φανατικούς ενδιαφέρει. Να διορθωθούν ορισμένα από τα κακώς κείμενα του επαγγελματικού αθλητισμού και της βάρβαρης εξέδρας.

Τα πάνω κάτω ήρθαν στο Αλεξάνδρειο. Οι οργανωμένοι οπαδοί, όταν διέγνωσαν την αδυναμία των "κιτρινόμαυρων" να νικήσουν, πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Ο αγωνιστικός χώρος γέμισε αντικείμενα. Ενα από αυτά άνοιξε το κεφάλι του διαιτητή Καρούση. Ο τελευταίος δεν τόλμησε. Απείλησε με διακοπή, αλλά δεν πήρε την ευθύνη. Στην κρίσιμη στιγμή απουσίαζε από δίπλα του η διοικητική και αθλητική ηγεσία. Το παιχνίδι συνεχίστηκε με εικοσάλεπτη καθυστέρηση και ω του θαύματος, ο Αρης... θριάμβευσε. Οχι γιατί "οι παίκτες του έχουν μεγάλες δυνατότητες", όπως ισχυρίστηκε στο τέλος ο Ευθ. Κιουμουρτζόγλου, αλλά επειδή οι "πράσινοι"... κιότεψαν. "Κόουτς έχω τρία παιδιά, πρέπει να γυρίσω στην οικογένειά μου", απάντησε στον Σούμποτιτς ο Μπ. Σκοτ, φοβούμενος να αγωνιστεί στην επανάληψη.

Ο καθηγητής φυσικής αγωγής του Πανεπιστημίου της Κομοτηνής, τίτλο που φέρει ο προπονητής του Αρη, απέφυγε να καταδικάσει τα γεγονότα. Ισως γιατί ουκ ολίγες φορές βρέθηκε και ο ίδιος σε ανάλογη θέση με τον Σούμποτιτς. Οταν όμως κιοτεύουν οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι προκειμένου να εισπράξουν τον παχυλό τους μισθό και η αθλητική ηγεσία αποδέχεται τον εξευτελισμό της χώρας στο όνομα ανομολόγητων συμφερόντων, η Ελλάδα θα αναστενάζει στα γήπεδα χειρότερα και από την περίοδο της χούντας. Το Σάββατο στο Αλεξάνδρειο, αύριο στο ΟΑΚΑ, μεθαύριο στο Φάληρο, παραμεθαύριο στην Πάτρα και πάει λέγοντας. Σταματημό δεν έχει ο κατήφορος και η αλητεία. Ούτε ο Παναθηναϊκός δικαιούται να διαμαρτύρεται. Τα ίδια και χειρότερα έγιναν πέρυσι στην Αθήνα σε βάρος του Αρη. Η ντροπή για την οποία σωστά μιλάει το πράσινο ΤΑΚ, απευθύνεται σε όλο τον κόσμο του επαγγελματικού αθλητισμού. Στο Σύνδεσμο Προπονητών που αποδέχεται συνθήκες τριτοκοσμικές. Στο Σύνδεσμο Διαιτητών, που ενώ μπορεί, αρνείται ή δε θέλει να εκβιάσει αποφάσεις. Στα σωματεία που οργάνωσαν στρατούς ανεξέλεγκτων οπαδών. Στην ΕΣΑΚ που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα ως Πόντιος Πιλάτος. Στην αθλητική ηγεσία που δεν είναι ηγεσία. Στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης που επιτρέπει να καλλιεργείται η άποψη ότι εξουσία είναι ο οργανωμένος οπαδός.

Για να μην αδικούμε μόνο το μπάσκετ, τα ίδια και χειρότερα, λίγο πολύ συμβαίνουν σε όλα τα αθλήματα. Ειδικότερα στο ποδόσφαιρο, που εκτρέφει και εξάγει τον χουλιγκανισμό στα υπόλοιπα γήπεδα.

Γ. ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ