Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο της αρχής. Και η τερατογέννηση που προέκυψε, αντάξια μιας εξάμηνης ανώμαλης "κύησης", στη διάρκεια της οποίας ζήσαμε το εξής παράδοξο και ταυτόχρονα εξοργιστικό φαινόμενο: Υποτιθέμενοι εκπρόσωποι των εργαζομένων κάθισαν σ' ένα τραπέζι με τους εκπροσώπους των βιομηχάνων και της κυβέρνησης για να "συζητήσουν" - στην ουσία να αποδεχτούν - κάτι εξαρχής εντελώς καθορισμένο: Την υλοποίηση των αξιώσεων του κεφαλαίου και των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ισοπέδωση συνολικά των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων. Αυτό το βάφτισαν "κοινωνικό διάλογο". Οχι γιατί αυτή η σαφέστατη κατεύθυνση τίθεται στην όποια διαπραγμάτευση, αλλά γιατί η επιβολή της έχει ανάγκη προσχημάτων, έχει ανάγκη από το άλλοθι μιας ψευδεπίγραφης "κοινωνικής συναίνεσης". Αυτόν ακριβώς το ρόλο κλήθηκαν να παίξουν οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αυτόν ακριβώς το ρόλο κατάγγειλαν από την πρώτη στιγμή οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, αρνούμενες να πάρουν μέρος σ' αυτή την κομπίνα. Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα έγιναν κυριολεκτικά η κινητήρια δύναμη μιας μεγάλης εκστρατείας, στη διάρκεια της οποίας ανακατεύτηκαν για τα καλά τα "νερά". Αποκαλύφθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό το στημένο παιχνίδι, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν οι αντιδράσεις. Να περάσουν μέσα στις γραμμές των άλλων παρατάξεων και να προκαλέσουν τέτοιες πιέσεις - ιδιαίτερα μετά τη μεγάλη πανεργατική απεργία και το ψήφισμα καταδίκης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας - που οδήγησαν, έστω και την τελευταία στιγμή, σε αναδίπλωση δυνάμεις (ΔΑΚΕ, "Αυτόνομη Παρέμβαση") που πήραν μέρος σ' αυτό το παιχνίδι. Αισθητές είναι οι αναταράξεις ακόμα και στα πάνω κλιμάκια της ΠΑΣΚΕ, εκτίμηση που ενισχύεται και από την άρνηση της ηγετικής ομάδας να αποδεχτεί ακόμα και σύγκληση της Ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ πριν την υπογραφή του κατάπτυστου κειμένου την ερχόμενη Δευτέρα, παρότι η ΠΑΣΚΕ διαθέτει αυτοδυναμία!

Η εξέλιξη αυτή ισοδυναμεί ουσιαστικά με χρεοκοπία του αντεργατικού εγχειρήματος, παρά τους σκόπιμους "πανηγυρισμούς" ΣΕΒ και κυβέρνησης και τις υποκριτικές δηλώσεις... ευφορίας για την "επιτυχή", δήθεν, έκβαση του "κοινωνικού διαλόγου". Ο,τι και να λένε, το χαστούκι που δέχτηκαν ήταν μεγάλο και μάλιστα σ' ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο γι' αυτούς μέτωπο, που - κατά τις δηλώσεις των επικεφαλής του ΣΕΒ - πρέπει να "διαφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού". Η συνυπογραφή του επαίσχυντου κειμένου μόνο από τους προέδρους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και οι δυο τους), χωρίς καν να έχουν αυτή τη στιγμή τη δεδηλωμένη έγκριση της πλειοψηφίας των διοικήσεων των δυο οργανώσεων, θα είναι κυριολεκτικά ο έσχατος εξευτελισμός αυτής της διαδικασίας, ένα φιάσκο. Καθίσταται επιπλέον - σε ό,τι αφορά τους δυο προέδρους - και μια πραξικοπηματική διαδικασία, εφόσον δε συγκαλέσουν μέχρι τη Δευτέρα τις διοικήσεις των οργανώσεων που προϊστανται.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σήμερα, μπροστά στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, τίθεται με εντελώς επιτακτικό τρόπο το ζήτημα της έντασης των προσπαθειών για την πλήρη χρεοκοπία αυτής της διαδικασίας της απάτης, που "αύριο" θα επανέλθει για το ασφαλιστικό ή άλλα καυτά εργατικά και κοινωνικά ζητήματα. Και ταυτόχρονα η υποχρέωση για ένταση των αγώνων, ώστε να μείνουν στα χαρτιά, για να μην περπατήσουν ούτε χιλιοστό τα μέτρα - φωτιά που περιλαμβάνονται στο τελικό πόρισμα του "κοινωνικού διαλόγου". Το φιάσκο πρέπει και μπορεί να γίνει ολοκληρωτικό!