Το χρονικό της βίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει τελειωμό. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο παρελθόν, θα δει πως οι ανεγκέφαλοι και οι... καθοδηγητές τους είναι πάντα ΕΚΕΙ. Ο απολογισμός είναι θλιβερός. Τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε θρηνήσει το θάνατο του άτυχου φιλάθλου της Λάρισας Χαράλαμπου Μπλιώνα, στο παιχνίδι Λάρισας - ΠΑΟΚ, το 1988, το θάνατο του φίλαθλου του Ολυμπιακού Γιάννη Παναγιώτου, το 1992, έξω από το στάδιο "Νίκος Γκούμας", ενώ ακόμη έχουμε 23 σοβαρά τραυματίες και 1.329 ελαφρά. Πιο πρόσφατο είναι το περιστατικό με τον Νίκο Ξηροκώστα φίλαθλο της ΑΕΚ, ο οποίος σε επεισόδια οπαδών της ομάδας του με αστυνομικούς στο "Χαριλάου" έμεινε παράλυτος. Αν προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τις αιτίες που οδηγούν, κυρίως νέους ανθρώπους, σε έναν τυφλό φανατισμό θα πρέπει να σταθούμε στους 5 παρακάτω... ηθικούς αυτουργούς:

Αναμφίβολα το μεγάλο μέρος για την αναξιοπιστία του ποδοσφαίρου βαραίνει τους παράγοντες. Κάθε "καρυδιάς καρύδι" μπλέκει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο μόνο και μόνο για να τα... οικονομήσει. Στο ποδόσφαιρο, ο πόλεμος των παραγόντων δεν έχει φραγμούς και όρια. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να κάνουν τα πάντα για να πάρει η ομάδα τους μια νίκη, έναν τίτλο. Ανθρωποι με ποινικό μητρώο, ουκ ολίγες φορές, βεβαρημένο, άνθρωποι που μέσα σε μια νύχτα έγιναν εκατομμυριούχοι. Αυτοί λοιπόν είναι οι "τσιφλικάδες" του ποδοσφαίρου. Αυτοί που "στρατολογούν" τη νεολαία κάτω από μια... ιδέα (όπως λέγονται οι μεγάλες ομάδες), που είναι εντελώς βρόμικη.

Λένε ότι η Δικαιοσύνη είναι... τυφλή. Η αθλητική όμως δεν είναι πάντα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ανθρώπινα λάθη. Μέχρι το 1991 οι παρεμβάσεις στους αθλητικούς δικαστές γίνονταν από πολιτικά πρόσωπα, που τους διόριζαν. Στη συνέχεια, που η επιλογή γίνεται από ΕΠΟ-ΕΠΑΕ, οι παράγοντες είναι αυτοί που επιλέγουν. Είναι ανάγκη όλοι να καταλάβουν ότι οι δικαστές πρέπει να επιτελούν το έργο τους χωρίς παρεμβάσεις και πιέσεις. Ποιος θα τους αφήσει ήσυχους;

"Πληγή που αιμορραγεί" είναι οι οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων. Μια κάστα συνδεσμιτών διαχειρίζονται εκατομμύρια από τα εισιτήρια των αγώνων, αλλά και τις διάφορες εκδρομές. Είναι οι άνθρωποι που συχνά πυκνά ανεβοκατεβάζουν διοικήσεις, διώχνουν ή φέρνουν προπονητές. Κοντά σ' όλα αυτά προστίθεται και η μάστιγα των ναρκωτικών. Οπως φάνηκε και στα τελευταία έκτροπα, αρκετοί νεαροί είναι κάτω από την επήρεια παραισθησιογόνων. Μετά θέλουμε στα γήπεδα να πηγαίνουν και οικογένειες...

Συνήθως είναι το κόκκινο... πανί για όλους. Ο ντόρος γύρω από τα ονόματα των διαιτητών είναι αδικαιολόγητος. Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να είναι οι πρωταγωνιστές. Στο εξωτερικό ουδείς ασχολείται με αυτούς. Σίγουρα έχουν τις ευθύνες τους. Ομως δείτε τι γίνεται και στην Ευρώπη. Κάκιστες διαιτησίες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Χαμηλοί τόνοι όμως από τις διαγωνιζόμενες ομάδες. Η επαγγελματική διαιτησία που προτάθηκε δεν είναι λύση. Λύση είναι να αφήσουν τους "άρχοντες με τα μαύρα" στην ησυχία τους.

Δυστυχώς τα περισσότερα γήπεδα είναι ακατάλληλα για να φιλοξενήσουν αγώνες "υψηλού κινδύνου". Τα περισσότερα στάδια έχουν να συντηρηθούν ουσιαστικά από τότε που κατασκευάστηκαν! Ολα αυτά σε μια εποχή που η ΟΥΕΦΑ βγάζει τα κάγκελα και υποχρεώνει να υπάρχουν πλαστικά καθίσματα σε όλες τις εξέδρες.

Μην ξεχνάμε ότι η δραματική μείωση των εισιτηρίων είναι ενδεικτική. Σημειώστε ότι την περίοδο 1985-86 σε 240 ματς είχαμε 3.382.964 εισιτήρια. Πέρσι σε 306 ματς κόπηκαν μόλις 1.352.211. Καληνύχτα ελληνικό ποδόσφαιρο...Ανδρ. ΠΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ