Το 1998 χαρακτηρίζεται ήδη από πολλούς ως η αφετηρία μεγάλων και σημαντικών εξελίξεων για τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι φανερό πως τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό τοποθετούνται από την αμερικανική διπλωματία στο ίδιο πακέτο διαπραγμάτευσης, αφού η όποια λύση στην Κύπρο θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά τις σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας. Στο "φόντο" της Κύπρου, άλλωστε, αναμένεται να γίνει η πρώτη "δοκιμή" για μια συνολική ελληνοτουρκική διευθέτηση.

Για να στεφτεί με επιτυχία αυτή η πολύ σημαντική - για τη νέα τάξη που οικοδομεί η Ουάσιγκτον στη Νοτιανατολική Μεσόγειο - δοκιμή, η αμερικανική διπλωματία τον περασμένο χρόνο, με καλά μελετημένες κινήσεις, επιχείρησε να φέρει την Αθήνα και την Αγκυρα σε μια τροχιά συνεννόησης. Με τον τρόπο αυτό η Ουάσιγκτον προσπάθησε να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία θα μπορούσε να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για την επιβολή λύσεων κατ' αρχάς στην Κύπρο και στη συνέχεια στο Αιγαίο.

Η ατμόσφαιρα αυτή, άλλωστε, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση και για την προώθηση της συμφωνίας για τη νέα στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, μέσα από την οποία οι ΗΠΑ φιλοδοξούν να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην Ευρώπη και συνολικά σε όποιο σημείο του πλανήτη θεωρούν πως έχουν συμφέροντα.