Το 1997 "σημαδεύτηκε" από την έναρξη της αντεργατικής και ψευδεπίγραφης διαδικασίας του "κοινωνικού διαλόγου", που μοναδικό στόχο είχε την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων της χώρας. Μέσα από τον "κοινωνικό διάλογο" επιδιώχτηκε η επιβολή του αντεργατικού μεσαίωνα, με βάση τις κατευθύνσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της "Λευκής Βίβλου", αλλά και η "συναίνεση" των εργαζομένων στο πισωγύρισμα. Κυβέρνηση, κεφάλαιο και Διευθυντήριο των Βρυξελλών κατόρθωσαν να "κερδίσουν" την υποταγή των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, που προώθησαν το κατάπτυστο "σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000", για να το υπογράψουν τελικά μόνον οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ. Το 1997, όμως, ήταν και χρονιά ακόμα μεγαλύτερης ανάπτυξης των αγώνων, που σηματοδότησαν το δυνάμωμα του κινήματος.