Στις 10 και 11 Μάη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πραγματοποίησε την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλιά του Κόμματος στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό της κίνημα,με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη σημερινή κατάσταση και τον καθορισμό συγκεκριμένων καθηκόντων για τη δράση του Κόμματος.

Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης πραγματοποιήθηκαν με γνώμονα την ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου, της επιρροής και της δύναμης του Κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα, ως βασικής προϋπόθεσης για την ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων ενάντια στις αντεργατικές και βαθιά αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διεξαγωγή της Συνδιάσκεψης είχε αποφασιστεί από το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ,το οποίο έθεσε ως άμεσο πολιτικό στόχο τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Η πολυσέλιδη απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης περιείχε αναλυτικά συμπεράσματα για τον πολιτικό χαρακτήρα της επίθεσης που δέχεται σήμερα η εργατική τάξη και τον τρόπο αντιμετώπισής της σε μια σειρά τομείς και για μια σειρά περιπτώσεις.

Σύμφωνα με την απόφαση, για το πού πρέπει να συγκεντρώσει το Κόμμα την προσοχή του, ένα πρώτο καθήκον είναι η προσπάθεια για να δραστηριοποιηθούν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στον αγώνα και να αυξηθεί ο αριθμός των ενεργών μελών στα σωματεία.Επίσης πρέπει να επιδιωχτεί η σύνδεση των αγώνων για τα άμεσα προβλήματα των εργαζομένων με την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής και του πολιτικού συσχετισμού.Να ενισχυθεί η πολιτική πείρα των εργαζομένων, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να κερδηθούν ουσιαστικές κατακτήσεις, χωρίς να συγκρουστούν και να αμφισβητήσουν τη γενικότερη πολιτική που εφαρμόζεται και όσους τη στηρίζουν.Να συνειδητοποιηθεί ότι δεν μπορούν μόνο με συνδικαλιστικούς αγώνες - χωρίς σύνδεση με πολιτικούς αγώνες - να υπάρξουν θετικές προοπτικές, να δοθεί λύση στα προβλήματα της εργατικής τάξης, χωρίς σύγκρουση με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Η συστηματική προσπάθεια για πολιτικοποίηση της πάλης των εργαζομένων - επισημάνθηκε στην απόφαση της Συνδιάσκεψης - επιβάλλει την προώθηση θέσεων και προτάσεων, με άξονα το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο.

Ενα ακόμα, από τα πολλά καθήκοντα που έθεσε η Συνδιάσκεψη για τη δουλιά των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η προβολή των προβλημάτων των εργαζομένων και σε κλαδική και σε διακλαδική βάση, καθώς και η προβολή ζητημάτων που έχουν σχέση με τη ζωή της εργατικής τάξης, το πρόβλημα των στρατιωτικών εξοπλισμών, της ειρήνης και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων.

Η αξιοποίηση της πείρας από τους αγώνες των εργαζομένων και η σωστή πληροφόρηση για μια σειρά ζητήματα που αναδεικνύουν το βάθος και την έκταση των προβλημάτων, είναι ένα ακόμα καθήκον που μπήκε από τη Συνδιάσκεψη, προκειμένου να διευκολυνθεί η ανάπτυξη της αλληλεγγύης και να ενισχυθεί η καλλιέργεια ενιαίας συνείδησης.

Διεξοδική συζήτηση έγινε και πάρθηκαν ανάλογες αποφάσεις, για την τακτική του Κόμματος απέναντι στην επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη, για την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, για την ανάγκη να ασκηθεί από το Κόμμα πολιτική συσπείρωσης των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Επίσης, για την αναγκαιότητα συσπείρωσης και δράσης, ώστε να υπάρξει αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της συναίνεσης και της ενσωμάτωσης. Το ρόλο της παράταξης, τις μορφές συσπείρωσης και αντιπαράθεσης στην επίθεση που διεξάγεται, τη δράση του πρωτοβάθμιου σωματείου, ιδιαίτερα σημαντική αυτή την περίοδο.

Τις εργασίες της Συνδιάσκεψης, απασχόλησαν ακόμα: Το θέμα των μορφών πάλης γενικότερα. Το ζήτημα των αρχαιρεσιών. Η δράση στις διοικήσεις και τα προεδρεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η δράση για την αύξηση της συμμετοχής στα συνδικάτα γυναικών και νέων, κάτι που πρέπει να απασχολήσει περισσότερο τις κομματικές ομάδες και την παράταξη. Η θέση του Κόμματος για ορισμένα επίκαιρα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την προσπάθεια των αντιπάλων να περάσει στη συνείδηση των εργαζομένων η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της πλήρους υποταγής. Επίσης, η θέση για τον "κοινωνικό διάλογο". Το ζήτημα της κρατικής βίας και καταστολής, σε σχέση με τις συνδικαλιστικές δημοκρατικές ελευθερίες. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προπαγάνδα, τη διαφώτιση, την πολιτιστική δραστηριότητα, την κομματική οικοδόμηση, τη βοήθεια και τον έλεγχο των συνδικαλιστικών στελεχών, την ένταση της πολιτικής - συνδικαλιστικής δουλιάς στους ξένους εργάτες.

Γ. Φ.