"Υπήρχαν, υπάρχουν και δε θα λείψουν ποτέ τα ταλαντούχα παιδιά. Τα εφόδια όμως που τους δίνονται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν τα βοηθούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Οι καθηγητές των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα σχολεία, είναι απόφοιτοι της ΑΣΚΤ. Δουλεύοντας στην εκπαίδευση, προσπαθούν με τα λιγοστά μέσα και τις ελάχιστες ώρες που τους δίνονται, να κάνουν μία τεράστια δουλιά. Με δεδομένη, όμως, την υποβάθμιση των καλλιτεχνικών μαθημάτων από την πολιτεία, το παιδί αναγκάζεται να στραφεί σε ιδιωτικά εργαστήρια, ώστε να προετοιμαστεί για την εισαγωγή του σε σχολές που είναι συνυφασμένες με τα καλλιτεχνικά μαθήματα. Αυτό είναι μονόδρομος".

"Το τεράστιο πρόβλημα της καλλιτεχνικής παιδείας στα σχολεία, δε λύνεται με προχειρότητες, με μπαλώματα και μόνο με βιβλία. Η εικαστική δημιουργία και η προετοιμασία του μαθητή, στηρίζεται στην πράξη. Είναι πράξη, που θα γίνει, θα αναθεωρηθεί, θα χαλάσει. Από το λάθος του θα μάθει το παιδί. Με το χαρτόνι, το μολύβι και το κάρβουνο θα βρει τον εαυτό του, θα καλλιεργήσει την προσωπική του έκφραση και θα προχωρήσει. Και η εργαστηριακή δουλιά απαιτεί ώρες. Οι ώρες και ο δάσκαλος, που θα βοηθήσει το παιδί στο ξεκίνημά του, στο μέτρημα, το φως, τη σύνθεση, είναι τα δύο βασικά στοιχεία. Δυστυχώς, όμως, η εκπαίδευση, διακρίνεται από μία στείρα γνώση, που παρέχεται μόνο μέσω των βιβλίων. Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο όταν πρόκειται για μουσική, θέατρο και εικαστικά, που απαιτείται η πρακτική ενασχόληση του μαθητή".