Παρεμβαίνοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Θεωνάς στη συζήτηση, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σχετικά με τη νόσο του Alzheimer, τόνισε τα παρακάτω: "Τα ποσοστά προσβολής από τη νόσο του Alzheimer, στις προηγμένες χώρες όπου κύρια προσδιορίζεται, είναι ήδη υψηλά. Το αριθμητικό μέγεθος είναι ήδη σημαντικό και αντίστοιχα μεγάλο με αυτό άλλων ιογενών νόσων, όπως αυτή του AIDS. Παρ' όλα αυτά, ούτε η ενημέρωση, ούτε η επιστημονική έρευνα, ούτε η πρόληψη και η θεραπεία, ούτε η αντιμετώπιση των πασχόντων έτυχαν της αναγκαίας, συστηματικής, εκτεταμένης, κοινωνικής και συλλογικής προσπάθειας που αναλογούν στη σοβαρότητά της. Μήπως γιατί πιστεύεται ότι η νόσος αυτή αφορά κυρίως τα άτομα της τρίτης ηλικίας;

Μέχρι τώρα μόνο περιορισμένης έκτασης ερευνητικά προγράμματα υπάρχουν, ενώ η χρηματοδότηση προγραμμάτων δεν ανταποκρίνεται στο επιστημονικό και κοινωνικό ενδιαφέρον. Την κάλυψη των συχνά δυσβάσταχτων ιατρικών εξόδων και κοινωνικών βαρών συνεχίζουν να φέρουν αποκλειστικά οι οικογένειες των ασθενών, με σημαντικό οικονομικό, ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος.

Η νόστος του Alzheimer δεν αποτελεί αντικείμενο ενασχόλησης ούτε ενός προγράμματος - δαπανών των Οργανισμών Ασφάλισης, ενώ ούτε τα κράτη - μέλη, ούτε η Επιτροπή ανταποκρίθηκαν στην ανάγκη κλιμάκωσης των προσπαθειών καταπολέμησης μιας ασθένειας που εξελίσσεται σε μάστιγα, αφού οι προβλέψεις αναφέρουν ότι θα πλήξει 8 εκατ. άτομα έως το 2000. Μετά τη συρρίκνωση των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών στο όνομα του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, ένα νέο είδος ρατσισμού καλλιεργείται από το κράτος και τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης σε βάρος τμήματος του πληθυσμού ευάλωτου σε τέτοιου είδους ασθένειες, οι κανόνες της ασύδοτης ελεύθερης αγοράς "ψηφίζουν" θάνατο, όταν αυτός κοστίζει λιγότερο από τη ζωή.

Η κοινοτική πολιτική μεταθέτει συνεχώς την εξέταση του θέματος για το μέλλον, ένα μέλλον όμως πολύ αβέβαιο για τους χιλιάδες πάσχοντες, που όμως πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα το παρόν τους με τη λήψη μέτρων στήριξης και τη δημιουργία υποδομών θεραπευτικής φροντίδας, οργάνωση κέντρων νοσηλείας και εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την εξειδίκευση υγειονομικού και γηριατρικού προσωπικού, που θα ασχολούνται με τους ασθενείς και θα μπορούν να ανακουφίσουν τον οικογενειακό τους περίγυρο από τις ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες της νόσου. Είναι αναγκαία για το άμεσο μέλλον η χρηματοδότηση της έρευνας σχετικά με τα αίτια, την πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της νόσου του Alzheimer, αλλά και άλλων συναφών συνδρόμων.

Μια κοινωνία που υποτίθεται ότι προσδοκά στην αύξηση του μέσου όρου ζωής και μάλιστα κάτω από τις καλύτερες δυνατόν συνθήκες διαβίωσης, δεν είναι δυνατόν να επιτρέπει στο αδηφάγο "κέρδος" να παραδίδει αμαχητί το πνεύμα και την προσωπικότητα του ηλικιωμένου την επίδραση μιας νόσου τόσο επώδυνης και καταστροφικής για τον άρρωστο και την οικογένειά του".